مجموعه اشعار محمدجواد غفورزاده شفق

[~Fateme.h~]

محمدجواد غفورزاده شفق

 

[~Fateme.h~]

(حضرت معصومه)

دلی که عشق و ارادت به راستان دارد
در آستانه‌ی قم ، سر بر آستان دارد

در آستانه‌ی قم ، از سلاله‌ی خورشید
ودیعه‌ای است که انوار جاودان دارد

به یُمن مقدم این تابناک اختر پاک
تمام خطه‌ی قم، رنگ آسمان دارد

یگانه دختر معصومه‌ای که فرمودند
زیارت حرمش، اَجر بیکران دارد

 

[~Fateme.h~]

کسی که اشک ارادت درین حرم افشاند
دو چشمِ تر، نه که "عینان تجریان" دارد

درین حریم چرا موج می‌زند ملکوت
که سایه از پر و بال فرشتگان دارد

گرفته رخصت پرواز بین مشهد و قم
کبوتری که در این روضه، آشیان دارد

 

[~Fateme.h~]

از این حریم مقدس اجازه می‌طلبد
کسی که شوق نیایش به "جمکران" دارد

چه مسجدی که ز گلدسته‌های زیبایش
بلال هم، هوس گفتن اذان دارد

کسی که می‌رود آنجا می‌آورد با خود
دلی که رایحه‌ی صاحب الزمان دارد

میان شهر قم و جمکران جدایی نیست
خوشا کسی که سفر سوی این و آن دارد

 

[~Fateme.h~]

ثنای حضرت معصومه حدّ معصوم است
به شأن و شوکت او، شعر، کی توان دارد؟

به پاکدامنی مریم است این بانو
که از مسیح نسب دارد و نشان دارد

هنوز جای قدم‌های اوست بیت النور
هنوز چشم به آن خانه، کهکشان دارد

و از مجاورت او ز شهر قم، تابش
فروغ علم به شش گوشه‌ی جهان دارد

 

[~Fateme.h~]

قسم به عشق که شایسته‌ی نثار اینجاست
اگر که اشک شما رنگ ارغوان دارد

بهشت خواب و خیالی‌ست بی محبت او
ولای اوست که پروانه‌ی جِنان دارد

در آزمایش علم و عمل بکوش اینجا
که سرسپردگی دوست، امتحان دارد

محمدجواد غفورزاده (شفق)

 

[~Fateme.h~]

شهادت امام صادق (ع)

باز ما را چشمه‌ای از اشک جاری داده‌اند
روز و شب خاصیت ابر بهاری داده‌اند

سی*ن*ه شد کانون آه و دیده شد دریای اشک
آب و آتش باز با هم دست یاری داده‌اند

 

[~Fateme.h~]

در غروب صبح صادق، ماه پنهان کرد روی
شب‌نشینان فلک را بی‌قراری داده‌اند

بر زمین سیل بلا جاری نشد، یا قدسیان
آسمان را در عزایش بردباری داده‌اند؟

 

[~Fateme.h~]

کعبه هم، در هجر اسماعیلِ زهرا، ندبه کرد
زین سبب او را ردای سوگواری داده‌اند

شد شهید آخر، مسیحایی که از انفاس او
دانش و دین را قوام و استواری داده‌اند

پیروان مذهب این آفتاب عشق را
معرفت آموختند و رستگاری داده‌اند

 

[~Fateme.h~]

شد پریشان، خاطرِ صدّیقه‌ی زهرا که دید
از نمک مرهم برای زخمِ کاری داده‌اند

دل بدین گلشن چه می‌بندی پس از تاراج گل؟
این چمن را آب از بی‌اعتباری داده‌اند

سرمه کن خاک بقیعش را که در آن آستان
عرشیان را ، رتبه‌ی خدمت‌گزاری داده‌اند