مجموعه اشعار محمدجواد منوچهری

[mobina01]

اشعار محمد جواد منوچهری
​

 

[mobina01]

ماتِ تقدیرم و دلتنگم و دل‌آزرده
دل به دریا زده و از همه‌جا پا خورده

مثل آن مشهدی‌ام قرعه به جای عتبات
سفرِ ده شب و ده روزه‌ی مشهد برده!

غصّه قفلی زده بر زندگی‌ام می‌خندد
گریه‌دار است ولی حال منِ افسرده

پای غم را تو در این خانه شبی وا کردی
عشق، ای لعنتیِ وحشیِ مادر مرده!

رفتم از یاد تو انگار نبودم هرگز...
سیلِ یاد تو ولی دار و ندارم برده

یاد می‌آوری‌ام، خصلت دنیا این است
بر مزار همه پیداست گلی پژمرده

 

[mobina01]

ای داغدار اصلی این روضه ها بیا
صاحب عزای ماتم کرب و بلا بیا

تنها امید خلق جهان یابن فاطمه
ای منتهای آرزوی اولیاء بیا

بالا گرفته ایم برایت دو دست را
ای مرد مستجاب قنوت و دعا بیا

فهمیده ایم با همه دنیا غریبه ای
دیگر به جان مادرت ای آشنا بیا

از هیچکس به جز تو نداریم انتظار
بر دستهای توست فقط چشم ما بیا

هفته به هفته می گذرد با خیال تو
پس لا اقل به حرمت خون خدا بیا

بیش از هزار سال تو خون گریه کرده ای
ای خون جگر ز قامت زینب بیا

عرض ارادت کم ما را قبول کن
امسال هم محرم ما را قبول کن
ا

 

[mobina01]

آغاز، زندگی... نفسی... اختتام، مرگ
گاهی عذاب مهلک و گاه التیام، مرگ

شب، سرفه، دست و پا زدن از تنگی نفس
سر می‌کشید از لبه‌ی پشت‌بام، مرگ

عمری به مرگ، خنده زدی زندگی کنی
عمری نشسته در عطش انتقام، مرگ

دل غرق زندگانی و باور نداشتی
همواره داشت فاصله‌ی یک دو گام، مرگ

در هر لباس و هر مَنشی، حرف آخر است
بدرود زندگی و علیک‌السّلام، مرگ