مجموعه اشعار محمد‌جواد پرچمی

[ویتامین]

باید براى کرببلا، از نجف گذشت:

 

[ویتامین]

باید نشست و از برکاتى چنین نوشت
تا روز حشر از حسناتى چنین نوشت

از کشتى وسیع نجاتى چنین نوشت
از شور بهتر از عرفاتى چنین نوشت

 

[ویتامین]

بر گردن جهان تشیع چه دینى است؟
این شور بى‌مقایسه حج حسینى است

کى دیده است جمعیتى این چنین؟ بگو
شور و شعور و تربیتى این چنین؟ بگو

 

[ویتامین]

یک مکتب و اهمیتى این چنین؟ بگو
کى دیده است تسلیتى این چنین؟ بگو

پاى پیاده در دل صحرا به شوق کیست؟
«گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست»

 

[ویتامین]

«این رستخیز عام» که درسى حماسى است
یک مکتب مجرب انسان‌شناسى است

رزمایش بزرگ عبادى سیاسى است
این کار ریشه‌ای‌‌ست، پیامش اساسى است

 

[ویتامین]

بی‌سابقه‌ترین تجمع روى زمین شده است
حالا مدال وحدت ما، اربعین شده است

این اربعین همایشى از اتحاد ماست
یک پرده از نمایش یوم‌الجهاد ماست

 

[ویتامین]

مقیاسی از تلاطم مردم نهاد ماست
این اربعین نشانه‌اى از اعتقاد ماست

ما سال‌هاست عاشق یک بى‌کفن شدیم
تأثیر عاشقى است که دور از وطن شدیم

 

[ویتامین]

اوّل نجف، مقابل میخانۀ على
جامى بزن ز بادۀ مستانۀ على

اذن دخول پشت در خانۀ على
ز آن‌جا سپس زیارت دردانۀ على

 

[ویتامین]

باید ولی شناخت، سپس جان به کف گذشت
باید براى کرببلا، از نجف گذشت

وقت وصال مى‌طلبد دل به جاده زد
موکب به موکب از ل*ب پیمانه باده زد

 

[ویتامین]

باید در این مسیر قدم بى‌اراده زد
بو*سه به روى تاول پاى پیاده زد

عاشق‌ شدن وسیلۀ آواره‌ بودن است
آوارگى نتیجۀ بیچاره‌ بودن است