روانشناسی کودک مراقب نشانه های اضطراب باشید؟

[Puyannnn]

1- کاهش انگیزه تحصیل در کودک
اگر شما دارای فرزندی محصل هستید که اینکه در حال تحصیل در مقاطع ابتدایی مدرسه است، لازم به ذکر است که نباید انجام دادن تکالیف روزمره کودکانتان را برعهده بگیرید.با برعهده گرفتن انجام تکالیف کودکان، شما شاید در تصور خودتان به او کمک کرده اید ولی در اصل شما باعث ایجاد عادت نامناسب و کاملا اشتباه در وی شده اید و انگیزه تحصیل او را با این کار ساده خواهید گرفت.

اما شاید برای شما این سوال پیش بیاید که آیا کمک کردن و کنترل انجام تکالیف، مجددا منجر به بروز عادات بد اخلاقی خواهد شد؟! در پاسخ به این سوال باید بگوییم که شما می توانید در انجام تکالیف به کودکتان تنها به روش گفتاری کمک کنید و هر چیز دیگری بیش از این باشد می تواند باعث کاهش انگیزه به مرور در او شود.

اگر کودک شما نتوانست با انجام دادن تکالیف خود تطبیق یابد ، علم روانشناسی لیودمیلا پترانوفسکایا در این زمینه می گوید که نباید آن را به انجام دادن تکالیف مجبور کنید چرا که باعث ایجاد احساس تنفر آمیز در وی خواهید شد.شما باید به نحوی با او مکالمه نمایید تا او را به انجام تکالیف علاقمند سازید.

علاقمند کردن فرزندتان به انجام تکالیف و مطالعه به نحوی است که راه ها و روش های آن تنها بر عهده شما است و شما قطعا راه و روش آن را با کمی تامل خواهید دانست
2- عدم آموزش احساس مسئولیت پذیری توسط کودک
پس از آغاز شدن مدارس، فرزند شما روزانه باید به مدرسه برود و در همین حین روزانه دبیر او تعدادی تکلیف را به او خواهد سپرد که برای جلسه آینده شروع کلاس انجام دهد. معلم فرزند شما زمانیکه این درخواست را از او طلب می نماید، به نحوی است که به او مسئولیتی در قبال انجام دادن تکالیف داده است تا وی بنابر مسئولیت خود آنرا انجام دهد و برای جلسه آینده آماده سازد.

در همین حین اگر شما در انجام تکالیف فرزندتان دخالت نمایید و یا به عبارتی بنابر خواسته و درخواست فرزندتان تکالیف او را انجام دهید، باعث می شوید تا فرزند شما احساس مسئولیت طلبی را در هیچ زمان از زندگی اش متوجه نشود!!.

اگر فرزند شما به هیچ وجه حاضر به انجام دادن تکالیفش نشد،شما تکالیف او را انجام ندهید و فرصت بدهید تا وی بتواند عواقب عدم انجام دادن مسئولیت را متوجه شود. همچنین اگر متوجه شدید که فرزند شما در حال وقت گذرانی با کامیپوتر، تبلت و... است،با رفتار بد و خشونت آمیز با او برخورد نکنید و توصیه می شود با حس مهربانانه و دوستانه به او یادآوری کنید تا تکالیفش را پس از تفریح و سرگرمی اش انجام دهد.
3- تخریب روابط میان کودک و والدین
شاید تا کنون متوجه میزان آسیب و خسارت کودک خود به دلیل انجام دادن تکالیف توسط خودتان شده باشید که می تواند باعث بروز برخی عادات بد در آن شوید.اما مورد سوم دقیقا به چه معناست؟! واقعا این کار کوچک می تواند باعث تخریب روابط میان فرزند و والدین او شود؟؟!

در پاسخ به این سوال جای دارد تا این گونه به شما بگوییم، زمانیکه شما با بدترین شیوه مکالمه با فرزندتان جهت انجام دادن تکالیف صحبت کنید می تواند به مرور زمان باعث آسیب زدن روحی و عاطفی در او شوید که نتیجه آن می تواند بی توجهی کودک به والدینش شود و به نحوی می توان گفت که نوعی نفرت در درون کودکتان از همان سنین کم تا سنین بالا رشد می کند که می تواند باعث تخریب روابط خانوادگی در خانواده شما شود.

بنابراین توصیه می شود که با فرزندتان با بهترین شیوه مکالمه نمایید تا فرزند شما به دلیل محبت و عشق ورزیدن شما تکالیفش را انجام دهد و شما را با انجام ندادن تکالیف آزرده خاطر نسازد.

همچنین یقینا تفاوت عشق ورزیدن و بدرفتاری را هر یک از ما می دانیم و تنها کافی است تا خودمان تنها به مدت چند دقیقه و یا چند ثانیه بجای فرزندمان قرار دهیم و درک کنیم که بدرفتاری و اجبار کردن به هر کاری می تواند باعث بروز چه احساسات و اختلافات درونی در ما شود.

 

[Puyannnn]

1- به تمام حرف های کودکتان توجه کنید:
اجازه دهید تا کودکتان نطراتش را در میان بگذارد و هیچ گاه مانع بیان نظراتش نشوید. با فرزند خود به آرامی و در نهایت آرامش حرف بزنید و از هر دوستی به او نزدیک شوید
2- به آنها فشار نیاورید :

مجبور کردن یک کودک لجباز برای انجام کاری که او تمایلی برای انجام آن ندارد. سعی کنید با آنها ارتباط برقرار کنید.
3- به کودکانتان گزینه های مختلفی برای انتخاب بدهید:

برای مثال می توانید به گفتن مستقیم اینکه کودکتان باید به اتاقش برود شما میتوانید گزینه هایی را با آن در میان بگذارید. برای مثال می توانید از او بپرسید که دوست دارد کدام داستان را برایش بخوانید.
4- با کودک خود تبادل نظر داشته باشید:

گاهی اوقات مذاکره ی آرام میتواند بسیار تاثیر گذارتر باشد تا اینکه روش های دیگر را اجرا کنید. برای حل مشکلاتتان یک راه حل پیدا کنید.
5- آرام باشید:

سعی کنید با کودکتان در نهایت آرامش صحبت کنید زیرا آرامش شما می تواند باعث ایجاد آرامش فرزندتان شود.

 

[Puyannnn]

1. با گام کوچک شروع کنید:

صبر در واقع یک مهارت است، بنابراین درست مثل هر مهارت دیگری نیاز به تمرین دارد. کودکان صبور به دنیا نمی آیند، اما با گذشت زمان،آن را یاد می گیرند خواسته های کودک خود را به تعویق بیاندازید تا مهارت انتظار کشیدن را در او تقویت کنید و به کودک بفهمانید صبوری او با پاداش روبه رو خواهد شد.

بی قراری از ناامنی و عدم اطمینان می آید.ما بی قراری میکنیم چون یک چیز را همین الان می خواهیم باور نداریم که با صبوری آن را بدست خواهیم آورد، کودکان هم همین حس را دارند. هنگامی که بچه ها به توجه نیاز دارند، به آنها بگویید که الان مشغول هستید، اما بعد از پایان کار به او توجه خواهید کرد پس زمان مشخصی را ارائه دهید.
2. یک تایمر را تنظیم کنید:

مفهوم اندازه گیری زمان برای بچه ها جدید است، به ویژه اگر آنها جوان باشند ؛درک 5 دقیقه یا 45 دقیقه برای آنها دشوار است. به بچه ها نمونه های بصری بدهید تا آنها را در درک زمان راهنمایی کنید. اگر بچه ها زمان را از طریق ساعت شنی ببینند، ارتباط بسیار بصری با زمان ایجاد می کنند البته، تایمر های دیجیتال هم مفید است.

هنگام زمان بازی کودک ناگهان نگویید" آماده شو باید برویم" محیط را پراسترس میکنید ؛ کودکان نمی توانند احساسات خود را با زمان وفق دهند همین موضوع باعث بی قراری می شود.
3. صبوری را تشویق کنید:

از آنجا که صبر و شکیبایی یک مهارت است، ما باید به طور مداوم آن را تقویت و اذعان کنیم ، تقویت مثبت یکی از قوی ترین انگیزه ها برای کودکان و بزرگسالان است.هنگامی که بچه ها حتی برای مدت کوتاه صبوری می کنند، آنها را تشویق کنید شما لازم نیست که آنها را با «جایزه» (مانند یک اسباب بازی) پاداش دهید.

فقط به آنها بیاموزید هر ک.س صبوری کند پاداش می گیرد. تقویت کلامی برای بچه ها عظیم است بگذارید آنها بدانند که متوجه صبر آنها شده اید، نشان دهید که با استقامت و استعداد آنها تحت تاثیر قرار می گیرید.
4. بی قراری را نیز تشویق کنید:

اغلب هنگامی که مشغول کارهای روزمره زندگی هستیم کودکان خود را فراموش میکنیم ، رفتارهای پرخاشگرانه نشانه ای از احساس نادیده گرفتن است.اگر فرزند شما با صبوری می جنگد،نشان دهنده آن است که رسیدن به مهارت صبوری کار دشواری است پس کاملا طبیعی است که با طولانی شدن زمان برای رسیدن به خواسته خود عصبی و بی قرار شویم.

بزرگسالان همیشه این احساس را دارند بنابراین وقتی بچه های شما می گویند "من نمی توانم صبر کنم! کار سختی است" به آنها بگویید که حرفشان را شنیده و درک میکنید. توضیح دهید که انتظار بخش بزرگی از رشد است و صبوری گاهی لازم است.
5. صبوری را به بازی تبدیل کنید :

بازی سرگرم کننده ترین روش است. بنابراین، باعث کاهش استرس و تحریک صبر و شکیبایی می شود ؛ زمانی که انتظار یک سرگرمی "چالشی" می شود، زمان به سرعت می گذرد. بچه ها یاد می گیرند خودشان را منحرف کنند و وقتی که انتظار تمام می شود، بیش از حد احساس آرامش می کنند.
6. لذت بردن از فعالیت های آرام:

در دنیای امروز، بسیاری از فعالیت ها در مورد سرعت هستند ،بازی های ویدئویی سریع، سرعت اینترنت فوری. متأسفانه،این شرایط همه ما را بسیار بی تاب می کند.با انجام فعالیت هایی که کمی کندتر هستند، با سرعت سریع مقابله کنید مثل بازی های قدیمی تخته ای، که بسیار طولانی تر از بازی های ویدئویی است.
7. توقف و بو کشیدن گل ها:

بچه ها به خاطر درک ذهنی در لحظه با تشویق فعالیت های حسی و مشاهدات، یاد می گیرند.هنگامی که بچه ها با انتظار کشیدن احساس ناامیدی می کنند، آنها را تشویق کنید تا به اطراف نگاه کنند.

آنها چه می بینند؟ آنها چه می شنوند؟ هنگامی از زمان برای نگاه کردن به دنیای جهان استفاده می کنیم، منطقی تر میشویم. فعالیت های حسی مانند بازی کردن با ماسه ها فعالیت های آهسته ای هستند ، بچه ها را تشویق کنید تا در مورد احساسشان فکر کنند.
الگوی صبوری :

ما الگوی صبوری کودکان هستیم، کار دشواری است ، بسیاری از ما وقتی سرعت اینترنت پایین می آید عصبی میشویم، یا در شرایط دیگر. زمان کالایی گرانبها است ما می خواهیم حداکثر استفاده از زمان را داشته باشیم.

کودکان و نوجوانان ما را مشاهده می کنند و به همین دلیل در فعالیت های خود عجله دارند. الگوی صبوری بودن کار سختی است. اما وقتی که در زمان معین به خواسته خود می رسیم ،هیچ هدفی برای صبر کردن باقی نمی ماند ، شاید نیاز باشد اهداف خود را به بخش های کوچک تر تقسیم کنید.ممکن است نیاز باشد اهداف خود را مرور کنید ، یک هدف بزرگ را تجسم کنید و مدل سختی کار، پشتکار و صبر را شبیه سازی کنید.



آرام باشید و یاد بگیرید برای بدست آوردن خواسته خود صبوری کنید. اگر زمان برایتان طولانی شد از راه کارهایی که برای تشویق کودکان استفاده می کنید پیروی کنید.صبر عادت است که کیفیت آن به مرور زمان بهبود میابد ، کودکان و بزرگسالان می توانند با هم کار کنند تا مزایای صبر را بیاموزند.

 

[Puyannnn]

بسیاری از والدین دیگر من عاشق کوتاه کردن و درست کردن موهای فرزند کوچکم هستم ولی او از آرایشگاه می ترسد چه کنم ؟ برای کودک کوچکتان که هرگز تجربه ی آرایشگاه رفتن را نداشته ، میتواند یک تجربه ی نسبتا نگران کننده باشد بنابر این مهم است که اولین تجربه، تجربه ی خوبی باشد ولی به هر حال که نمی توانید از کوتاه کردن موی او صرف نظر کنید پس باید با روش اصولی و مناسب وارد عمل شوید.