دیالوگ نویسی [مرا نقاب‌ها به درد می‌آورند] اثر «تی ناز کاربر انجمن رمان بوک»

[لیلیت]

دیالوگ نویسی: مرا نقاب‌ها به درد می‌آورند
نویسنده: زیبا
ژانر: تراژدی
مقدمه: در میان هیاهوی و رقصِ قلم با ضربِ انگشتان، در پسِ بیراهه‌ای نقاب‌ها سر بر می‌آورند!
قلم از میان انسجامشان سقوطی آزاد می‌کند و در پیِ جملاتِ و کلماتی، ماهیتش را با واژگونیِ قطراتِ اشک مزین می‌کند.​

 

[لیلیت]

+ تهِ چهرته‌ات خبر‌های خوبی بهم نمیده!
- حست اشتباه بهت می‌فهمونه من خوبم!
+ چیزی شده زیبا؟ خبری شده که من نمی‌دونم؟
- خبرها که زیادن و همیشه‌ هم هستند! گاهی با خنده میان و با غصه می‌رن، گاهی هم با غصه میان و تهِ موندهٔ وجودمون رو می‌شورن و می‌برن.
+ از چی دلت گرفته؟ مگه خودت این‌طور نخواستی؟
- ای بابا تو چرا قفلی زدی رو این‌که من چیزیم هست، به خدا خوبم این روز‌ها من از همه بیشتر خوبم!
​

 

[لیلیت]

+ این‌جات... دقیقاً این‌جات «قلبم را می‌گفت» درد گرفته. داری خودت رو به خریت می‌زنی بدبخت.
- نه قلبم درد گرفته و نه دارم چیزی رو پنهون می‌کنم... مگه واسهٔ تو مهمه؟ مگه نگفتی که خودم خواستم که دقیقاً تویِ این نقطه باشم... الان داری از چی می‌سوزی؟
+ هه! ما رو باش که داریم با کی حرف می‌زنیم... بهت میگم دیشب دیدمش! توی پارتی دیدمش. مگه خودت نگفتی رفته سفر؟ مگه نگفتی رفته سفرِ کاری؟ فکر می‌کنی قیافهٔ درب و داغونت رو زیر سه کیلو آرایش پنهون کنی ما نمی‌فهمیم؟ آخه خره تو پدرت بازیگرِ بود یا مادرت؟ که الان خودت تریپِ بازیگری برداشتی و داری دوتا دوتا بارمون می‌کنی.