مجموعه اشعار مرتضی امیری اسفندقه

[~Fateme.h~]

مرتضی امیری اسفندقه

 

[~Fateme.h~]

(قفس انزوا)

نشان خانه ی تو ساحل شكيبايی ست
دلت غريب‌تر از مرغ‌های در يايی ست

به جای اشک ز چشمت ستاره می‌بارد
نگاه های تو در شب، عجيب رويايی ست

بهار ، از دم گرم تو ، زنده می‌گردد
سخن بگو كه سخن گفتنت مسيحايی ست

 

[~Fateme.h~]

سرک كشيدنت از پشت پنجره زيباست
عبور كردنت از كوچه ها تماشايی ست

كسی به عمق وجود تو پی نخواهد برد
به روح عشق قسم ، روح تو اهورايی ست

 

[~Fateme.h~]

از آن شبی كه از اين شهر مرده كوچيدی
هميشه ورد‍ِ زبانم «چرا نمی آيی؟» ست

بيا و از قفس انزوا ، رهايم كن!
اتاق كوچک من ، بی تو گور تنهايی ست

مرتضی اميری اسفندقه

 

[~Fateme.h~]

(ای‌کاش شاعر نبودم)

پس كوچه های تپش را ای‌كاش عابر نبودم
كنج قفس می‌خزيدم مرغ مهاجر نبودم

بدنام در جمع اوباش، گم می‌شدم كاش ای‌كاش
در جاده های رهایی ، هرگز مسافر نبودم

از قرن سوم چهارم چشمم فرا تر نمی‌رفت
آگاه از ناله های نسل معاصر نبودم

 

[~Fateme.h~]

طرحی تهی از جنازه در گور چشمان من نيست
مرگ سحر وارثان را ای‌كاش ناظر نبودم

موسيقی شوم ، زنجير روح مرا می‌كند پير
زندانی شعر خويشم ، ای‌كاش شاعر نبودم

"مرتضی اميری اسفندقه"