مجموعه اشعار مرتضی طایی شمیرانی

[;FOROUGH]

مرتضی طایی شمیرانی

 

[;FOROUGH]

(جشن آسمانی‌)

جشن میلاد امام چارمین آمد پدید
روز وجد مؤمنات و مؤمنین آمد پدید

درّة التاج فضیلت جوهر علم لدن
حضرت سجّاد زین‌العابدین آمد پدید

یک فلک مجد و کرامت یک جهان اجلال و فر
در رخ انسان به چهری دلنشین آمد پدید

یک جهان تسلیم یک عالم رضا یک دهر فضل
آسمانی آفتابی بر زمین آمد پدید

فُلک دریای ولایت موج اقیانوس فضل
خازن علم الهی، قطب دین آمد پدید

 

[;FOROUGH]

نور چشم خامس آل عبا زین‌العباد
شافع عصیان به روز واپسین آمد پدید

عرشیان انگشت عبرت بر دهان دارند از آن
کاین‌چنین گوهر چه سان از ماء و طین آمد پدید

عابدین را گاه رنج آرام جان آمد ز ره
ساجدین را روز غم یار و معین آمد پدید

آن‌چه را می‌جست دل در آسمان‌ها قرن‌ها
در زمین آن مقتدای آن و این آمد پدید

چرخ هستی را چنان شمس الضّحی آمد عیان
بحر ایمان را چنین درّ ثمین آمد پدید

 

[;FOROUGH]

مجمع‌البحرین دانش، مخزن‌الاسرار حقّ
فیض سرمد، متن قرآن مبین آمد پدید

کاخ ایمان را از او رکنی رکین شد آشکار
مُلک هستی را از او حصنی حصین آمد پدید

وارث تخت «سلونی» تاجدار «هل اتی»
حضرت طاها ، جناب یا و سین آمد پدید

از پیِ آوردن تبریک میلادش ز عرش
باز گویا در زمین روح الامین آمد پدید

بازگو (طایی) برای میمنت بر شیعیان
روز میلاد امام چارمین آمد پدید.

"مرتضی طایی شمیرانی"

 

[;FOROUGH]

(عیب خود دیدن)

عینک از بینش به روی دیده مأوا می‌کند
هر که بینا شد به هرجا جای خود وا می‌کند

آدمی گر عیب خود بیند نگردد خود نما
منفعل طاووس را ، نادیدن پا می‌کند

بر مسافر منزل نزدیک می‌بخشد نشاط
عمر کوته ، رنج هستی را گوارا می‌کند

ظالم از اعوانِ ناشایسته گردد زورمند
شعله را قامت، خس و خاشاک رعنا می‌کند

از تهی مغزی‌ست دارد این‌همه فریاد کوس
بیشتر بی‌مایه در هر جا من و ما می‌کند

 

[;FOROUGH]

می‌کنند احساس لذت بعضی از تحقیر خلق
درد خود هر ک.س به یک دارو مداوا می‌کند

کی تواند بُرد بر سرمنزل مقصود ، ره ـ
آنکه در هر کار خود امروز و فردا می‌کند

نیست بی تأثیر در دل‌های تیره اشک و آه
آب و آتش در درون سنگ هم جا می‌کند

دلنوازان و دل آزاران به مقصد می‌رسند
هر که در یک آینه ، خود را تماشا می‌کند

نطق ناطق از مصاحب می‌شود (طایی) رسا
طوطی لب بسته را ، آیینه گویا می‌کند.

"مرتضی طایی شمیرانی"