آموزشی مضاف و مضاف الیه در زبان ترکی استانبولی

[ریپِر]

رابطه‌ مضاف و مضاف‌الیه در زبان ترکی استانبولی، دو یا چند اسم را به هم مرتبط می‌کند. از این رابطه برای تکمیل کردن معنی یک اسم، نشان دادن خصوصیات در رابطه با آن و مالکیت اسامی بر یکدیگر استفاده می‌شود.

 

[ریپِر]

به عبارتی که توسط اسم دیگری برای پر رنگ‌تر شدن رابطه‌ ملکی بین دو اسم ساخته می‌شود عبارت اسمی می‌گویند. عبارت‌های اسمی از مضاف و مضاف‌الیه ساخته می‌شود.

 

[ریپِر]

نحوه‌ ساخت عبارت‌های اسمی در زبان ترکی استانبولی (مضاف و مضاف‌الیه) کمی نسبت به فارسی پیچیده‌تر است. برای ساخت یک عبارت اسمی باید به اسم یا اسامی موجود در این عبارت، پسوند خاصی را اضافه می‌کنیم. اما اینکه بدانیم پسوند را به چه اسمی اضافه کنیم و یا نکنیم نیازمند شناخت انواع عبارت‌های اسمی در زبان ترکی استانبولی است.

 

[ریپِر]

عبارت‌های اسمی به دو نوع تقسیم می‌شوند.

1: عبارت‌های اسمی مشخص

2: عبارت‌های اسمی نامشخص

 

[ریپِر]

عبارت اسمی مشخص یا معلوم (Ad tamlaması (belirli))​

عبارت‌های اسمی مشخص مالکیت یا وابستگی معین بین دو اسم را نشان می‌دهند. (البته این موضوع همیشه صدق نمی‌کند).
برای ساختن عبارت اسمی مشخص، هر اسم پسوند خاصی دارد که با توجه به آخرین حرف صدادار کلمه، پسوند هر اسم را انتخاب می‌کنیم.
جدول زیر نحوه‌ انتخاب پسوند هر اسم را نشان می‌دهد.

 

[ریپِر]

.

 

[ریپِر]

Gözlük + cam → gözlüğün camı ​

شیشه‌ی عینک

*در مثال بالا با توجه به جدول واژه‌ gözlük (مضاف) پسوند ün را می‌گیرد و واژه‌ cam (مضاف‌الیه) پسوند ı را می‌گیرد.

 

[ریپِر]

Oda + pencere → odanın penceresi ​

پنجره‌ی اتاق

*در مثال بالا oda مضاف است و با توجه به صدادار بودن آخرین حرف این کلمه پسوند را به شکل nın می‌آوریم. در واقع در پسوند اول برای کلمه‌هایی که آخرین حرفشان صدادار است n میانجی بین خود کلمه مضاف و پسوند مضاف قرار می‌گیرد.

 

[ریپِر]

Televizyon + düğme → televizyonun düğmesi​

دکمه‌ی تلویزیون

*در مثال بالا، حرف آخر کلمه‌ی düğme (مضاف الیه) صدادار است، بنابراین از پسوندی استفاده می‌کنیم که s میانجی را داشته باشد.

 

[ریپِر]

در پسوندهای مضاف، " n " داخل پرانتز نوشته شده، به این دلیل که همیشه کاربرد ندارد. فقط برای اسم‌هایی می‌آید که آخرین حرفشان صدادار است. در واقع بین دو مصوت قرار می‌گیرد.