موضوع نویسنده
Puyannnn
سطح
4
مهمان
- Sep
- 13,532
- 22,013
- مدال‌ها
- 3
مقدمه:
شاید هر کدام از ما که در حال خواندن یا شنیدن این مطلب هستمی در اطرافیان و عزیزان خود فردی را می‌شناسیم که معلولیت دارد و شاید خود ما دچار معلولیتی باشیم. در کشور ما حدود ۱۱ در صد از جمعیت را معلولین تشکیل می‌دهند و این نشان دهنده ی اهمیت و لزوم توجه به معلولین و شرایط و نیازهای آن هاست.
بدنه انشا:
برآورده کردن نیازهای معلولین باید خواسته ی همه ی ما باشد؛ چرا که جامعه ای که برای جمعیت زیادی از آن، شرایط مناسب زندگی و شکوفایی فراهم نباشد، جامعه ای ضعیف و ناکارآمد خواهد بود. حتما این جمله را شنیده اید که معلولیت محدودیت نیست. بله مسلما استعدادها و توانایی های انسان بسیار است و هر ک.س می‌تواند با وجود مشکلاتی که دارد استعدادهایش را شکوفا کند، اما همه انسان ها نیاز به همیاری و کمک همدیگر دارند.
ما در جامعه ای زندگی می‌کنیم که هنوز بسیاری از نیازهای معلولین به رسمیت شناخته نشده و به آن ها اهمیت داده نمی‌شود. حتما تا به حال افرادی را در گوشه و کنار خیابان دیده اید که برای رد شدن از یک معبر یا ورود به مترو، اتوبوس و بی آر تی، با وجود ویلچری که روی آن نشسته اند چقدر دچار مشکل و دردسر می‌شوند.
همینطور در جامعه ما نحوه ی برخورد درست با معلولین آموزش و فرهنگ‌سازی نشده است. رفتار توام با ترحم با معلولین بعضی افراد، ناشی از اطلاعات کم و تفکر محدود آن‌ها است که در واقع همین افراد نیاز بیشتری به دلسوزی و آگاهی رسانی دارند.
امروزه با وجود امکانات و پیشرفت هایی که در جوامع شده است و ارتباط های راحت تر و سریع تر در دنیا، به راحتی می‌توانیم با شخصیت های زیادی آشنا شویم که با وجود معلولیت، توانسته اند موفقیت های زیادی کسب کنند و برای دیگران الگو باشند.
نتیجه:
ممکن است هر انسانی در بعضی امور دچار مشکل یا حتی ناتوانی باشد، همه ی ما محدودیت هایی را در زندگی تجربه کرده ایم، اما این دلیلی برای ناتوانی در همه ی امور زندگی نیست. هر کدام از ما استعدادهایی متنوعی داریم که با تکیه بر آن ها می‌توانیم افراد موفق، مفید و تاثیر گذاری در جامعه باشیم. این وظیفه ی همه ی ما – اعم از معلول و غیر معلول – است که با شناخت مشکلات و نیازهای معلولین و مطالبه کردن آن ها از مسئولین، همچنین برخورد و رفتار درست نسبت به معلولین جامعه، شرایط را برای زندگی بهتر و موفقیت بیشتر این افراد فراهم کنیم و جامعه ای سالم تر داشته باشیم.
شاید هر کدام از ما که در حال خواندن یا شنیدن این مطلب هستمی در اطرافیان و عزیزان خود فردی را می‌شناسیم که معلولیت دارد و شاید خود ما دچار معلولیتی باشیم. در کشور ما حدود ۱۱ در صد از جمعیت را معلولین تشکیل می‌دهند و این نشان دهنده ی اهمیت و لزوم توجه به معلولین و شرایط و نیازهای آن هاست.
بدنه انشا:
برآورده کردن نیازهای معلولین باید خواسته ی همه ی ما باشد؛ چرا که جامعه ای که برای جمعیت زیادی از آن، شرایط مناسب زندگی و شکوفایی فراهم نباشد، جامعه ای ضعیف و ناکارآمد خواهد بود. حتما این جمله را شنیده اید که معلولیت محدودیت نیست. بله مسلما استعدادها و توانایی های انسان بسیار است و هر ک.س می‌تواند با وجود مشکلاتی که دارد استعدادهایش را شکوفا کند، اما همه انسان ها نیاز به همیاری و کمک همدیگر دارند.
ما در جامعه ای زندگی می‌کنیم که هنوز بسیاری از نیازهای معلولین به رسمیت شناخته نشده و به آن ها اهمیت داده نمی‌شود. حتما تا به حال افرادی را در گوشه و کنار خیابان دیده اید که برای رد شدن از یک معبر یا ورود به مترو، اتوبوس و بی آر تی، با وجود ویلچری که روی آن نشسته اند چقدر دچار مشکل و دردسر می‌شوند.
همینطور در جامعه ما نحوه ی برخورد درست با معلولین آموزش و فرهنگ‌سازی نشده است. رفتار توام با ترحم با معلولین بعضی افراد، ناشی از اطلاعات کم و تفکر محدود آن‌ها است که در واقع همین افراد نیاز بیشتری به دلسوزی و آگاهی رسانی دارند.
امروزه با وجود امکانات و پیشرفت هایی که در جوامع شده است و ارتباط های راحت تر و سریع تر در دنیا، به راحتی می‌توانیم با شخصیت های زیادی آشنا شویم که با وجود معلولیت، توانسته اند موفقیت های زیادی کسب کنند و برای دیگران الگو باشند.
نتیجه:
ممکن است هر انسانی در بعضی امور دچار مشکل یا حتی ناتوانی باشد، همه ی ما محدودیت هایی را در زندگی تجربه کرده ایم، اما این دلیلی برای ناتوانی در همه ی امور زندگی نیست. هر کدام از ما استعدادهایی متنوعی داریم که با تکیه بر آن ها می‌توانیم افراد موفق، مفید و تاثیر گذاری در جامعه باشیم. این وظیفه ی همه ی ما – اعم از معلول و غیر معلول – است که با شناخت مشکلات و نیازهای معلولین و مطالبه کردن آن ها از مسئولین، همچنین برخورد و رفتار درست نسبت به معلولین جامعه، شرایط را برای زندگی بهتر و موفقیت بیشتر این افراد فراهم کنیم و جامعه ای سالم تر داشته باشیم.