مهم مهمترین نکات نمایش نامه نویسی

[شاهدخت]

مهمترین نکات نمایش نامه نویسی​

 

[شاهدخت]

نمایشنامه نویسی چیست؟
اثر نمایشی عمدتا ماحصل یک متن نمایشی است که در آن اطلاعات لازم برای اجرا کنندگان نمایش در آن نوشته شده است، متن نمایشی با دقت و با در نظر گرفتن بسیاری از جزئیات نوشته می‌شود تا اجرا کنندگان هنگام به عمل آوردن آن دچار مشکل نشوند و بتوان آن را به نحو احسن در صحنهٔ تئاتر به اجرا درآورد. سه نوع ژانر ادبیات وجود دارد: داستان، نمایش نامه نویسی و شعر تعریف نمایشنامه نویسی با ژانرهای دیگر ادبیات کمی تفاوت دارد.

 

[شاهدخت]

نمایش نامه یا ادبیات دراماتیک متنی است که با توجه به آن یک تئاتر پدید می‌آید کلمه درام از فعل یونانی”dran” آمده است. منشأ درام، آیین ها و تقلید‌هایی است که توسط رقصنده‌هایی که با نقاب بازیگران یا کشیش‌ها در طول جشنواره‌ها یا مراسم سنتی برای جلب رضایت خدایان حرکت‌هایی انجام می‌دادند است. در اجرا نمودن یک نمایشنامه به دلیل اجرای صحنه‌ای تجربه های واقع‌بینانه‌ای برای مخاطب پدید می‌آید و در نمایش شخصیت‌ها با توجه به انگیزه‌ی لحظه‌ای در صحنه با یکدیگر گفتگو می‌کنند.

 

[شاهدخت]

نمایشنامه برای نمایش‌هایی که بر روی صحنه بازی می‌کنند، استفاده می‌شود که این صحنه می‌تواند در هر فضا و یا به هر نوعی باشد. بازیگران باید به شخصیت‌های خود در نمایش مسلط بوده و از روانشناسی و لایه‌های عمیق آن آگاهی کافی داشته باشند و همچنین بتوانند تظاهر به آن بکنند که این عمل مستلزم وجود متن نمایشی صحیح و حساب شده‌ای است.

 

[شاهدخت]

وظایف نمایش نامه نویس
نمایشنامه نویس در متن خود جزئیاتی از قبیل حالت بیان دیالوگ‌ها یا و متن آنها، ورود و خروج شخصیت‌های نمایش و صحنه و فضایی که داستان نمایش در آن اتفاق می‌افتد، به‌طور کامل بیان می‌کند و به رشته تحریر در می‌آورد. نمایش نامه لازمه اصلی به وجود آمدن درام است و نقشه راهی است که داستان نمایش بر اساس آن جلو برود و کشش‌ها و پیرنگ‌ها پدید آیند.

 

[شاهدخت]

در نمایش نامه نویسی نویسنده باید به کیفیات تئاتری توجه داشته باشد، در تئاتر نیروی محرکه و عامل پیش برنده و تاثیرگذار دیالوگ است و تقریبا هرآن چیز که در داستان اتفاق می‌افتد به دیالوگ‌ها بستگی دارد، این گفت‌وگو میان شخصیت‌ها است که اهداف و لایه‌های شخصیتی آنان را آشکار می‌کند پس نویسنده نمایش نامه باید به خوبی با دیالوگ‌ها و فضای تئاتری آشنا باشد تا بتواند تمام آنچه که در ذهن دارد را به گونه‌ای بنویسد که قابل اجرا بر روی صحنه باشد و مخاطب نیز با توجه به سیر حوادث و دیالوگ‌ها به آنچه که مد نظر وی بوده پی ببرد.

 

[شاهدخت]

تاریخچه نمایش نامه
بسیاری نظریه پردازان بر این عقیده‌اند که تاريخچه نمايشنامه نويسي به تراژدي هاي يونان باستان برمي گردد هرچند که از نمایش نامه نویسی در جهان تاریخچه دقیقی در دست نیست و نمی‌توان اثری خاص را به عنوان نخستین اثر دراماتیک نوشته شده در نظر گرفت اما می‌توان گفت که آنچه که ما امروزه به معنای نمایشنامه می‌شناسیم ریشه در زمانی دارد که ارسطو در کتاب خود به نام فن شعر نمايشنامه را متشکل از شش جز دانست که اجزاي اصلي نمايش نامه از ديدگاه وی شامل داستان، اخلاق، گفتار، فکر، صحنه آرايي و آواز بودند که او عقیده بر این داشت که صحنه آرایی غیر هنری ترین بخش نمایش است.

 

[شاهدخت]

از مهم‌ترین نمایش نامه نویسان دوران باستان یونان می‌توان به آیسخولوس یا همان آشیل اشاره کرد که از مهم‌ترین تراژدی‌های او تراژدی “ایرانیان” است، در کنار او سوفوکل و اوروپید نیز از تاثیرگذارترین چهره‌های هنر نمایشنامه نویسی در یونان باستان هستند که هر یک به طریقی بر تاریخ ادبیات دراماتیک تاثیر گذاشته اند.

 

[شاهدخت]

انواع نمایش نامه
سیر تحول نمایش نامه سبب شده تا انواع مختلفی از آن پدید آید، امروزه بیش از صدها ژانر و نوع نمایشنامه وجود دارد که از میان آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

[شاهدخت]

نمايشنامه‌هاي کمدي: نمايش نامه کمدي از آن دست نمایش نامه‌هایی است که موضوع داستان آن خنده دار، شادي بخش و نشاط آورباشد و تنها هدف آن صرفا ايجاد شادي در مخاطب است و در اغلب موارد پایان خوشی دارند. هرچند این گروه از نمایشنامه‌ خود نیز چند زیر ژانر دارد.
نمايشنامه‌ه