مهم مهمترین نکات نمایش نامه نویسی

[شاهدخت]

نمايشنامه‌هاي درام: نمايش نامه درام به نمايش نامه هايي گفته می‌شود که موضوع آن تصويري از زندگي واقعي و روزمره مردم است و شخصيت هاي داستان در قسمتی از دنیا و حوادث واقعی زندگی می‌کنند.

 

[شاهدخت]

نمايش نامه‌هاي ملودرام : اینگونه نمایش نامه‌ها تقریبا همانند نمایش نامه‌های درام هستند با این تفاوت که در آنان نوعی طنز و یا به‌گونه‌ای سرخوشی وجود دارد.

 

[شاهدخت]

نمايشنامه‌هاي تراژدي: به نمايش نامه هايي که موضوعاتي بسيار غمگين و دردناک می‌پردازند و تراژدي يا تراژِيک مي گويند؛ این نمایشنامه‌ها از اولین نوع نمایشنامه‌هایی هستند که در تاریخ نوشته شده‌اند و در تمامی آنها پایان تلخ امری

 

[شاهدخت]

نمايشنامه‌هاي طنز: این نوع نمایشنامه خود زیرمجموعه ژانر کمدی است، به برخي از نمايشنامه هاي کمدي که گاها در عين داشتن درون مايه‌هاي کمدي سعي در انتقال مفاهيمي تلخ و گزنده دارند طنز گفته می‌شود.

 

[شاهدخت]

نمايشنامه‌هاي هجو: در نمايش نامه هاي هجو، نویسنده متن نمایشی پای خود را فراتر از موضوعات کمدي و طنز گذاشته و به تمسخر و استهزاي افراد مي پردازد. این نوع نمایش نامه که باری توهین‌آمیز دارد از قدیمی‌ترین انواع نمایش‌ است که همواره در تاریخ مورد استفاده نویسندگان بوده هرچند که درمورد ارزش و بار هنری آن بحث‌هایی وجود دارد.

 

[شاهدخت]

نمايشنامه‌هاي لغو: این نوع زیرمجموعه نمایش نامه‌های طنز است (که خود زیرمجموعه نمایش نامه‌های کمدی است). به آن گروه از نمايش نامه‌هاي طنز يا هجو که مسائل خانوادگي و غيراخلاقي را به صورت بي قيد و بند به نمایش در می‌آورند نمايش نامه لغو گفته می‌شود که در بسیاری از جوامع به دلیل فرهنگ‌هایی که وجود دارد اصلا اجازه فعالیت به این نوع از نمایشنامه داده نمی شود و نوعی تابو تلقی می‌شود.

 

[شاهدخت]

ویژگی های مهم نمایش نامه
علاوه بر موارد ذکر شده انواع مختلف دیگری از نمایشنامه وجود دارد و هر نوع خود موضوعی مهم و پر جزئیات می‌باشد که پرداختن به تک‌تک آنان به صورت خلاصه نمی‌تواند در حد لازم آن را توضیح دهد.

 

[شاهدخت]

ویژگی مهم در نمایشنامه نویسی، برقراری ارتباطات پویا است که به یک فرد القا می‌شود و یک تجربه‌ی فوری بین بازیگر و تماشاگران بوجود می‌آورد و با اجرا و ارائه بازیگران همانند آنچه که در زندگی واقعی وجود دارد، تأثیر مثبت و یا منفی اما عمیق می‌گذارد. نخستین گام برای نوشتن یک نمایش‌نامه، داشتن یک طرح یا ایده‌ای است که با فکر کردن، حاصل می‌شود. این طرح اولیه، توانایی تبدیل به داستان، فیلم‌نامه یا نمایش‌نامه در جهت ساختار نمایشی را دارد و می‌تواند گسترش یابد و با توجه به آن تنه اثر دراماتیک ساخته شود.

 

[شاهدخت]

ایده‌ها باید هدف‌های خاص خود را نیز داشته باشد؛ به عنوان مثال یک نمایشنامه با هدف آموزشی و یا هدف به چالش کشیدن ذهن و فکر مخاطب نوشته شود و به رشته تحریر در آید مگرنه اثری سودمند برای انسان‌ها نخواهد بود زیرا که هدف اساسی ومهم از به اجرا در آوردن یک نمایشنامه، تأثیر گذاشتن به‌وسیله آن بر تماشاگران و یا خوانندگان است. به همین دلیل نویسنده ملزم به توجه و اهمیت دادن به انتخاب موضوع و هدف نمایشنامه خود است.

 

[شاهدخت]

نمایشنامه همانند هر مدیوم هنری‌ای درصورت دارا بودن ویژگی‌ها و اصول خاص خود می‌تواند به اثر هنری‌ای مبدل شود که بیشترین تاثیر را داشته باشد و بدون ذره‌ای کاستی آنچه که در ذهن نویسنده آن بوده را به نمایش درآورد، نویسنده با داشتن آگاهی لازم از اصول و مبانی آن می‌تواند اثری باارزش تولید کند که تحسین و فکر مخاطب را برانگیزد و تا مدت‌ها او را با خود درگیر نماید که این امر مستلزم داشتن دانش پایه و تمرین و ممارست در نوشتن است.