مجموعه اشعار نجم‌الدین رازی

[;FOROUGH]

نجم‌الدین رازی

 

[;FOROUGH]

جهان را بلندی و پستی توی

ندانم کیی هر چه هستی توی

 

[;FOROUGH]

ان القناه التی شاهدت رفعتها

تنمو و تنبت انبوبا فانبوباً

 

[;FOROUGH]

من چون ریگم غم تو چون آب خورم

هرچند همی بیش خورم تشنه‌ترم.

 

[;FOROUGH]

القصه هرانچ کرد گردون ز جفا

حق باید گفت بود دون حق ما

شکرانه نعمتش نمی‌کردم هیچ

تا لاجرمم فکند در رنج و عنا

 

[;FOROUGH]

بی بلا نازنین شمرد او را

چون بلا دید در سپرد او را

تا بدانی که وقت پیچا پیچ

هیچکس مر ترا نباشد هیچ

 

[;FOROUGH]

چاره عشاق را دانم که در بیچارگی است

لیک من جانی کنم با این همه بیچارگی

 

[;FOROUGH]

خدای جهان را فراوان سپاس

که گوهر سپردم به گوهرشناس

بداند چو از جان بدو بنگردد

چه جان کنده‌ام تا که جان پرورد

 

[;FOROUGH]

نظار گیان روی خوبت

چون در نگرند از کرانها

در آینه نقش خویش بینند

زین است تفاوت نشانها

 

[;FOROUGH]

عشق آمدو کرد عقل غارت

ای دل تو بجان بر این بشارت

ترک عجمی است عشق دانی

کز ترک عجیب نیست غارت

میخواست که در عبارت آرد