مجموعه اشعار نظامی

[Unique lady]

با اینکه سخن به لطف آب است

کم گفتن هر سخن، صواب است

آب ارچه همه زلال خیزد

از خوردن پر، ملال خیزد

کم گوی و گزیده گوی، چون دُر

تازه اندک تو، جهان شود پر

لاف از سخن چو دُر توان زد

آن خشت بود که پر توان زد

یک دسته گِل دِماغ پرور

از خرمن صد گیاه، بهتر

 

[Unique lady]

گر از بند تو خود جویم جدایی
ز بند دل کجا یابم رهایی

 

[Unique lady]

دایه ی دانای تو شد روزگار
نیک و بد خویش بدو واگذار

 

[Unique lady]

کسی کز عشق خالی شد فسرده‌ست
گرش صد جان بود بی‌عشق مُرده‌ست

 

[MAHVIN*]

در حلقه عشق جان فروشم
بی‌حلقه او مباد گوشم

گویند ز عشق کن جدائی
کاینست طریق آشنائی

من قوت ز عشق می‌پذیرم
گر میرد عشق من بمیرم

پرورده عشق شد سرشتم
جز عشق مباد سرنوشتم

آن دل که بود ز عشق خالی
سیلاب غمش براد حالی

یارب به خدایی خدائیت
وانگه به کمال پادشائیت

کز عشق به غایتی رسانم
کو ماند اگر چه من نمانم

از چشمه عشق ده مرا نور
واین سرمه مکن ز چشم من دور

گرچه ز شراب عشق مستم
عاشق‌تر ازین کنم که هستم