مجموعه اشعار نظام وفا کاشانی

[;FOROUGH]

نظام وفا کاشانی

 

[;FOROUGH]

(آرایش عشق)

ای خوشا عاشقی و مستی و بی ‌پروایی
ای خوش از خون دل خویش قدح پیمایی

از دل من به کجا می‌روی ای غم دیگر؟
تو که هرجا روی آخر برِ من باز آیی

شستم از اشک و ز خون رنگ و جلایش دادم
صورت عشق نبد ورنه بدین زیبایی

رانده‌ایم از همه‌جا و گنه ما این است

 

[;FOROUGH]

(بیگانه ز خویشم)

آزرده ز بیگانه و افسرده ز خویشم
مَردم همه سیر از من و من سیر ز خویشم

بر دیده ی خونبار من ای دوست چه خندی
خون گریه کند هر که ببیند دل ریشم

با خیل مصیبت‌زدگانی که فلک داشت
سنجید مرا روزی و دید از همه بیشم

هرگز نکشم منت نوش از فلک دون
هرچند که دانم بکشد زحمت نیشم

 

[;FOROUGH]

که نداریم دلی بلهوس و هرجایی

چشم از خواب عدم باز نکردم هرگز
دیدم این است اگر عاقبت بینایی

پای در خانه بدنام ، (نظام) از چه نهی
نیستت گر به سر ای دل، هوس رسوایی؟

"نظام وفا کاشانی"

 

[;FOROUGH]

(سوی عشق رو کن)

ای که مأیوس از همه سویی به سوی عشق رو کن
قبله ی دل هاست اینجا ، هر چه خواهی آرزو کن

تا دلی آتش نگیرد حرف جانسوزی نگوید
حال ما خواهی اگر ، در گفته ی ما جستجو کن

 

[;FOROUGH]

زرد رویی در میان گلرخان عیب است بر من
روی زردم را به خون ای دیده گاهی شستشو کن

چرخ، کجرو نیست، تو کج بینی ای دور از حقیقت
گر همه ک.س را نکو خواهی برو خود را نکو کن

چون خیال دوست، من چیزی نشاط آور ندیدم
هر زمان افسرده دل گشتی ، (نظاما) یاد او کن

"نظام وفا کاشانی"