دلنوشته {نغمه رازین} | اثر •YEGANEH.B کاربر انجمن رمان بوک•

[FROSTBITE]

​

عنوان: نغمه رازین
نام دلنویس: یگانه.ب
ژانر: عاشقانه ـ درام
عضو گپ نظارت ادبی اول
مقدمه:
قلب‌های ما در فاصله می‌تپد و نزدیک است
عشقی که در دل‌تنگی‌ها، آرام نمی‌گیرد
نگاه‌هایمان بارانی، از حس بودن در دوری‌ست
دست‌ها جدا، اما دل‌ها در آغوش هم‌اند
تو در خیال من زندگی می‌کنی؛ من با یاد تو
عشق ما جاری‌ست بی‌شروع و بی‌پایان
در بازی فاصله و پیوند؛ ما یکی هستیم
حتی اگر لمس نباشد، همراهیم بی‌وقفه
این راز ماست... در روزهای بی‌لمس و دلتنگی

 

[STARLET]

بسمه تعالی
عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[FROSTBITE]

اولین بار که چشمم به تو افتاد، قلبم بی‌قرار بود.
عاشق شدم، اما نه به نرمی و آرامش معمول.
عشق ما با جرقه‌ی دعوا و ناآرامی آغاز شد.
حسی پیچیده که، میان خشم و کشش در نوسان بود.
اما همان شروع پرتنش، بذری بود برای عشقی که هنوز نمی‌دانستم چقدر عمیق است.

 

[FROSTBITE]

***​

در همان روزهای اول، قلبم میان شور و ترس دست و پا می‌زد.
عشق تازه‌ای بود، شیرین و در عین حال ترسناک.
هر نگاهت، مثل نوای تازه‌ای در جانم می‌نواخت.
اما دلهره‌ی ناپایداری در پس این شور، پنهان بود:
«آیا این مسیر به سرانجامی خواهد رسید یا دوباره، شکست خواهد خورد؟»

 

[FROSTBITE]

***
نه همه روزها، رنگ آرامش داشت.
اولین اختلاف مثل نسیمی سرد بین ما گذشت.
چند کلمه‌ی نابه‌جا، فاصله‌ای کوتاه، اما سنگین ساخت.
حرف‌هایی که نگفتیم، بیش‌تر از گفته‌ها زخم زد.
ولی زیر این لایه‌های سردی، جرقه‌ای پنهان هنوز می‌درخشید.

 

[FROSTBITE]

***
بعد از آن طوفان، میان ما فاصله‌ای افتاد.
نه به‌خاطر کم‌عشقی، بلکه به‌خاطر زخمی که هنوز التیام نیافته بود.
هر کدام در دنیای خود فرو رفتیم.
اما حتی در این دوری، صدای قلب‌های‌مان با هر تپش بی‌وقفه می‌تپید.
دل‌تنگی‌ها شروع شد.
تحمل فاصله، بزرگ‌ترین امتحان بود.

 

[FROSTBITE]

***
نبودنش خلأیی است که هر‌لحظه سنگین‌تر می‌شود.
دل‌تنگی‌ها گاهی مثل نفسی در سی*ن*ه‌ام می‌نشینند.
یادش در عمق ذهنم همیشه جا دارد.
حسرت دیدنش، شعله‌ای است که آرام می‌سوزاند.
اما صبر، تنها همراه بی‌صدای این روزهای من است.

 

[FROSTBITE]

***
گاهی دلم بی‌اختیار به عقب می‌رود.
به همان روزهای ساده‌ای که فقط کلمه‌ها بین‌مان رد و بدل می‌شد.
لبخندها پشت نوشته‌ها پنهان بودند.
اما جوری می‌درخشیدند که انگار فاصله‌ای وجود نداشت.
آن لحظه‌ها هنوز در ذهنم مثل نغمه‌ای شیرین می‌پیچند.
نغمه‌ای که هیچ‌گاه کهنه نمی‌شود.

 

[FROSTBITE]

***
گاهی به خودم فکر می‌کنم.
به حرف‌هایی که نگفتم و کارهایی که نباید می‌کردم.
رفتارهای تو هم گاهی دلخوری آورد،
ولی همه‌شان یادم می‌آورند که چقدر برایم مهمی.
این فکرها، با تلخی‌شان، عشق‌مان را واقعی‌تر می‌کنند.

 

[FROSTBITE]

***
هر بار به یاد نگاهت می‌افتم، دلخوری‌هایم رنگ می‌بازد.
می‌فهمم سکوت‌هایمان دیواری بلندتر بین‌مان ساخته است.
انگار صدای دلم مدام زمزمه می‌کند: "برگرد، همین حالا."
می‌دانم من و تو بی‌هم کامل نیستیم.
شاید یک قدم ساده همه‌چیز را دوباره زنده کند.