"به نام پروردگار"
عنوان:
اندازه‌ی عنوان مناسب هست و نه زیاد کوتاه و نه زیاد بلند هست. عنوان نسبتا کلیشه‌ای هست و جذابیت خاصی ندارد. عنوان با ژانر و محتوای دلنوشته هماهنگی کافی داشت. حدسیاتی که از عنوان در ذهن خواننده ایجاد می‌شه، بخش عظیمی از غم هست که به "دریای غم" تشبیه شده و می‌شه حدس زد که دلنوشته، راجع‌به غم شخصیت است. که تا حدودی حدسیات بعد از خواندن دلنوشته، درست است.
مقدمه:
مقدمه، با ژانر هماهنگی دارد. مقدمه، طوری نبود که خواننده را برای خواندن بیشتر ترغیب کند، ولی بد هم نبود. در واقع مقدمه‌تون انگار پارتی از دلنوشته‌تون بود و تفاوتی نداشت.
بهره‌گیری از آرایه‌های ادبی:
در این قسمت از آرایه کنایه و جان‌بخشی استفاده شده:
🔹️زمین دهن باز کند مرا درون خود ببلعد.
در این قسمت هم از آرایه جان‌بخشی استفاده شده:
🔹️غم‌هایم انگار مهمانی گرفته‌اند.
از آرایه‌های خیلی کمی در دلنوشته استفاده شده است!
توصیفات:
احساسات را خوب توصیف کرده بودید و از کلماتی استفاده شده بود، که می‌توانستند غم و دیگر احساسات در آن لحظه را، به خوبی نشان دهند.
انسجام:
پرش موضوعی نداشتید و پارت ها تقریبا مرتبط هم بودند.
هدف:
هدف‌ها تقریبا برجسته و مشخص بودند. نشان دادن غم عظیم شخصیت، تشبیه کردن غم‌های زیاد شخصیت به دریایی از غم، و کسی که از غم در حال غرق در دریای غمش است.
لحن یا بافت:
بافت در تمام دلنوشته به صورت ادبی بوده و رعایت شده بود.
رعایت اصوال نگارشی:
❌سخره
✅صخره
و بعد از هر جمله نقطه بگذارید مانند:
❌دلم می‌خواهد غرق‌شوم
✅دلم می‌خواهد غرق شوم.
در این قسمت یک نیم‌فاصله اضافی هم گذاشتید.
❌دلم می‌خواهد زمین دهن باز کنم و مرا درون خود ببلعد.
✅ دلم می‌خواهد زمین دهن باز کند و مرا درون خود ببلعد.
در اینجا یک نیم‌فاصله را رعایت نکردید:
❌بر روی نیمکت خاک خورده بسیار خستم.
✅بر روی نیمکت خاک خورده بسیار خسته‌ام.
سخن منتقد:
دلنوشته زیبایی داشتید. قلمتان مانا🌹
