تحلیل نقد سینمایی «مدفن کرم های شب تاب»

[YASNA.B]

منتقد: یسنا باقری

بسم رب النور
(بخش اول)
در اوایل قصه و سکانس های اول، خانواده و شخصیت های اصلی برای رفتن به پناهگاه آماده می‌شوند.
نکته ای که مخاطب به آن توجه می‌کند این است که چرا مادر و فرزندان از هم جدا شدند؟ اگر از هم جدا نمی‌شدند صد در صد احتمال مرگ مادر پایین می‌آمد.
اگر نکته‌ای هم پشت این سکانس باشد، هیچ توضیحی در فیلم نبوده و مخاطب نمی‌تواند منظور نویسنده را درک کند.
احتمال‌:
۱.نویسنده می‌خواسته در هر صورت فیلمی غمگین بسازد و فکر نمی‌کرد که مخاطب درک این سکانس برایش بسیار سخت است.

 

[YASNA.B]

(بخش دوم)
در سکانسی که شخصیت مادر به دلیل سوختگی در بیمارستان بستری می‌شود، یکی از شخصیت ها، بچه‌ها را به خانه خود دعوت می‌کند.
ولی بعدها که بچه‌ها مجبور می‌شوند از خانه دوست مادرشان بروند، هیچ خبری از آن دختر نیست.
اگه بحث خجالت و حیا است که خانه دوست مادرشان بدتر از آنجاست.
ولی اگر نویسنده باز هم می‌خواسته در هر صورت سینمایی غمگینی بسازد و در هرصورت شخصیت‌ها بمیرند، بحث دیگری است.

 

[YASNA.B]

سوالی که ذهن مخاطب را بسیار درگیر می‌کند، این است که چرا شخصیت پسر برای کار کردن تلاش نمی‌کند؟
در زمان جنگ با اینکه همه جا داغان شده ولی کار زیاد است و از هر راهی می‌توان پول درآورد.
حتی شخصیت پسر، می‌توانست برای کار کردن به شهر دیگری برود.
یا اصلا به همراه خواهرش شهر جنگ زده را ترک کنند.
در سکانسی شخصیت پسر می‌گوید که از اقوام خود باخبر نیست.
بالاخره در زمان جنگ، یک‌نفر هست که برایش نامه بنویسی و کمکت کند.
یا اصلا در شهر به آن بزرگی، هیچ خانه دیگری نبود که بچه‌ها در آنجا مستقر شوند؟
یا در سکانس عجیبی، بچه‌ها به راحتی پیراهن باارزش مادر را به دوست مادرشان می‌دهند.
درحالی که می‌توانستند با آن پیراهن برای خودشان برنج بخرند‌.
مادر شخصیت‌ها در بانک پول داشته و پسر تا وقتی که خواهرش در بستر مرگ قرار نگرفت و مجبور نشد، دست به پول‌ها نزد و غذا نخرید.
هیچ برادری انقدر احمق نیست که تا وقتی که مجبور نباشد، برای خواهرش غذا نخرد.
اصلا در سکانس های پایانی سیتا با اینکه غذا خریده بود، ستسوکا را مجبور به خوردن غذا نکرد و دختربچه جان سپرد.
به این فیلم نقدهای زیادی وارد است ولی در پایان باید بگویم که نویسنده فقط قصد داشته فیلمی بسیار غمگین و تراژدی بسازد و به محتوا و مخاطب توجه نکرده است.