آموزشی نمایشنامه تراژدی

[-pariya-]

 

[-pariya-]

تراژدی یا سوگنامه، یکی از شکل های نمایش است که ریشه در مناسک مذهبی یونان باستان دارد. تراژدی برخلاف کمدی، کشمکش میان خدایان و یا شاهان و شاهزادگان و در انواع مدرن تر، انسان های عادی است. تم غالب در این گونه از نمایشنامه، تقدیر و ناتوانی انسان در مقابل اراده ی خدایان و یا نیروهای خارج از کنترل او است. پایان تراژدی کلاسیک به مرگ قهرمان یا هر گونه پایان ناخوشایند دیگری ختم می شود.

 

[-pariya-]

کتاب الکترا

 

[-pariya-]

داستان اساطیر یونانی را به قلم یکی از بزرگ‌ترین تراژدی‌نویسان جهان بخوانید. در کتاب الکترا چهار نمایشنامه از سوفوکل آمده است. نمایشنامه‌نویس سرشناس یونانی که در قرن پنجم پیش از میلاد و در عصر پریکلس می‌زیست. او در این چهار نمایشنامه تراژدی‌های خدایان و اساطیر یونانی را به تصویر درآورده: فیلوکتتس، هراکلس و دیانیرا، الکترا و اورستس‌، و آژاکس.

 

[-pariya-]

متن نمایشنامه
سوفوکل (Sophocles) یکی از بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویسان دنیاست که در عصر پریکلس (عصر طلایی یونان) می‌زیست. مشهور است که او در نود سال عمر خود، 113 نمایشنامه نوشت که همه‌ی آن‌ها به جز 7 اثر،‌ امروزه از بین رفته است. درباره‌ی او افسانه‌های زیادی ساخته‌اند؛ اما مسلماً چیزی که امروزه به‌عنوان ادبیات دراماتیک می‌شناسیم، ابتکار سوفوکل بوده است.

 

[-pariya-]

درام‌های اولیه‌ی یونان فقط دو شخصیت داشتند و گروهی به نام کُر، اشعاری غنایی و حماسی در نمایش می‌خواندند. سوفوکل اولین هنرمندی بود که نمایشنامه‌هایی با سه شخصیت نوشت و اعمال و حرکات بازیگران را در آثار خود تبیین کرد

 

[-pariya-]

علاوه بر این، پیش از او، دیگر نمایشنامه‌نویسان به سرنوشت و خواست خدایان در پیشبرد داستان اعتقاد داشتند؛ اما سوفوکل اولین کسی بود که «اراده‌ی آزاد» و انتخاب را وارد روایت نمایشنامه‌هایش کرد. این هنرمند یونانی را بیشتر با کتاب «افسانه‌های تبای» و سه نمایشنامه‌ی آن با نام‌های «ادیپ شهریار»، «اودیپ در کولونوس» و «آنتیگونه» می‌شناسند.

 

[-pariya-]

چهار نمایشنامه‌ی دیگر سوفوکل با این‌که از شهرت کمتری برخوردارند؛ اما ارزش ادبی بسیاری در ادبیات و اسطوره‌های یونان دارند. این چهار تراژدی در کتاب الکترا (Electra and Other Plays) جمع شده‌اند.

 

[-pariya-]

کتاب الکترا با نمایشنامه‌ی فیلوکتتس شروع می‌شود. هراکلس، پسر زئوس، پیش از مرگ خود تیر و کمان خود را به فیلوکتتس داد و این‌چنین عزت و احترامی بی‌اندازه به او بخشید. فیلوکتتس به همراه دیگر یونانیان رهسپار جگ تروا شد؛ اما نیش یک مار، پای او را آن‌چنان متورم و متعفن کرد

 

[-pariya-]

که اودیسئوس و آترئوس رضایت دادند که او به‌جای شرکت در جنگ، به جزیره‌ای دورافتاده به نام لِمنوس تبعید شود. سوفوکل نمایشنامه‌ی فیلوکتتس را از آن‌جایی آغاز می‌کند که ده سال از تبعید این قهرمان یونانی گذشته است و یونانیان هلنوس،‌ پیشگوی بزرگ تروا، را دستگیر می‌کنند.