موضوع نویسنده
Puyannnn
سطح
4
مهمان
- Sep
- 12,928
- 21,871
- مدال‌ها
- 3
هیچ کدام از مواد قانون تجارت تعریف دقیق و جامعی از بحث نمایندگی ارائه نداده است، اما مواد ۳۹۵ تا ۴۰۱ قانون تجارت مربوط به نمایندگی تجاری و قائم مقامی است . در این ماده ها، افراد نماینده یا قائم مقام به دستور یا به وکالت، از جانب صاحب شرکت تجاری یا موسسه کار می کنند .
نماینده تجاری به دستور رئیس، به نام و به حساب شرکت اقدام به انجام کار های تجاری می نماید . به عنوان مصادیق نمایندگی تجاری در قانون تجارت می توان این موارد را نام برد : حق العمل کاری، قائم مقامی تجاری و مدیریت شرکت های تجاری که در تمام این مصادیق نام برده شده نوعی واگذاری اختیار به شخص دیگر وجود دارد .
حال با توجه به این که گفته شد قانون تجارت تعریف دقیقی از بحث نمایندگی بیان نکرده است، اما موادی در این باره به این بحث اختصاص داده شده است و در دایره مصادیق نمایندگی قانونی مدیریت شرکت های تجاری هم گنجانده شده است، این سوال مطرح می شود که نماینده قانونی شرکت که از جانب او معامله و طرح دعوا می کند چه کسی است ؟
در جواب این سوال می توانیم این گونه بگوییم که هیئت مدیره شرکت های تجاری نماینده قانونی این شرکت ها محسوب می شوند و می تواند از این حق نمایندگی به طور مستقیم و یا با اعطای وکالت در مراجع قضایی و قانونی همچنین در دیگر ارگان ها و سازمان ها استفاده کند .
برای شناخت نماینده قانونی شرکت های سهامی می توان به ماده 107 لایحه اصلاحی قانون تجارت استناد کرد، ( هر شرکت سهامی به وسیله عده ای از سهامداران که قانون عنوان هیات مدیره به آن ها داده است، اداره می شود. هیات مدیره شرکت سهامی، مقام تصمیم گیرنده و اجرایی در این نوع از شرکت ها هستند . ) اعضای هیات مدیره شرکت های سهامی چه شرکت سهامی عام چه خاص در اولین جلسه خود از بین اعضا یک رئیس و یک نایب رئیس مشخص می کنند . سمت مدیر عامل در این شرکت مباشرتی است بنابرین او نمی تواند انجام وظایفش را به وکیل واگذار کند .
هیأت مدیره، می تواند شخص حقیقی یا حقوقی را برای انجام کارهای اجرایی و اداری به عنوان نماینده انتخاب کند که این مدیر عامل نماینده قانونی شخص حقوقی شرکت محسوب خواهد شد . اگر شخص حقوقی به سمت مدیر عاملی از جانب هیات مدیره انتخاب شد، می بایست یک شخص حقیقی را به نیابت از خودش برای انجام کار ها معرفی کند .
مطابق ماده 110 لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت : ( اشخاص حقوقی را می‌توان به مدیریت شرکت انتخاب نمود . در این صورت شخص حقوقی همان مسئولیت های مدنی شخص حقیقی عضو هیأت مدیره را داشته و باید یک نفر را به نمایندگی دائمی خود جهت انجام وظایف مدیریت معرفی نماید.
چنین نماینده ای مشمول همان شرایط و تعهدات و مسئولیت های مدنی و جزایی عضو هیات مدیره بوده و از جهت مدنی با شخص حقوقی که او را به‌نمایندگی تعیین نموده است مسئولیت تضامنی خواهد داشت . شخص حقوقی عضو هیأت مدیره می‌تواند نماینده خود را عزل کند به شرط آن که در همان
موقع جانشین او را کتبا به شرکت معرفی نماید وگرنه غایب‌محسوب می شود . )
ماده 107 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مقرر می دارد : « شرکت سهامی به وسیله هیات مدیره ای که از بین صاحبان سهام انتخاب شده و کلا یا بعضا قابل عزل می باشند اداره خواهد شد . عده اعضای هیأت مدیره در شرکت های سهامی عمومی نباید از پنج نفر کمتر باشد و در سهامی خاص کمتر از 3 نفر باشد »
پس ، بدین ترتیب ، هیأت مدیره نماینده قانونی شرکت است ماده 125 قانون مزبور بیان کرده است : « مدیر عامل در حدود اختیاراتی که توسط هیأت مدیره به او تفویض شده است نماینده شرکت محسوب و از طرف شرکت حق امضاء دارد . » پس به این نتیجه می رسیم که، هیأت مدیره، نماینده قانونی شرکت محسوب می گردد و این حق را دارد که اختیاراتش را به مدیر عامل تفویض نماید اما باید توجه داشت که اختیار مدیر عامل و نمایندگی اش تنها در همان حدودی است که هیأت مدیره به او داده است .
در مورد نماینده قانونی شرکت های غیر سهامی نیز نمی توان تفاوتی با شرکت های سهامی قائل شد و همین رویه در شرکت های غیر سهامی هم وجود دارد . منظور از این که نماینده قانونی شرکت های تجاری، هیات مدیره و مدیر عامل است، شامل تمام شرکت های موضوع ماده 20 قانون تجارت می شود .
نماینده تجاری به دستور رئیس، به نام و به حساب شرکت اقدام به انجام کار های تجاری می نماید . به عنوان مصادیق نمایندگی تجاری در قانون تجارت می توان این موارد را نام برد : حق العمل کاری، قائم مقامی تجاری و مدیریت شرکت های تجاری که در تمام این مصادیق نام برده شده نوعی واگذاری اختیار به شخص دیگر وجود دارد .
حال با توجه به این که گفته شد قانون تجارت تعریف دقیقی از بحث نمایندگی بیان نکرده است، اما موادی در این باره به این بحث اختصاص داده شده است و در دایره مصادیق نمایندگی قانونی مدیریت شرکت های تجاری هم گنجانده شده است، این سوال مطرح می شود که نماینده قانونی شرکت که از جانب او معامله و طرح دعوا می کند چه کسی است ؟
در جواب این سوال می توانیم این گونه بگوییم که هیئت مدیره شرکت های تجاری نماینده قانونی این شرکت ها محسوب می شوند و می تواند از این حق نمایندگی به طور مستقیم و یا با اعطای وکالت در مراجع قضایی و قانونی همچنین در دیگر ارگان ها و سازمان ها استفاده کند .
برای شناخت نماینده قانونی شرکت های سهامی می توان به ماده 107 لایحه اصلاحی قانون تجارت استناد کرد، ( هر شرکت سهامی به وسیله عده ای از سهامداران که قانون عنوان هیات مدیره به آن ها داده است، اداره می شود. هیات مدیره شرکت سهامی، مقام تصمیم گیرنده و اجرایی در این نوع از شرکت ها هستند . ) اعضای هیات مدیره شرکت های سهامی چه شرکت سهامی عام چه خاص در اولین جلسه خود از بین اعضا یک رئیس و یک نایب رئیس مشخص می کنند . سمت مدیر عامل در این شرکت مباشرتی است بنابرین او نمی تواند انجام وظایفش را به وکیل واگذار کند .
هیأت مدیره، می تواند شخص حقیقی یا حقوقی را برای انجام کارهای اجرایی و اداری به عنوان نماینده انتخاب کند که این مدیر عامل نماینده قانونی شخص حقوقی شرکت محسوب خواهد شد . اگر شخص حقوقی به سمت مدیر عاملی از جانب هیات مدیره انتخاب شد، می بایست یک شخص حقیقی را به نیابت از خودش برای انجام کار ها معرفی کند .
مطابق ماده 110 لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت : ( اشخاص حقوقی را می‌توان به مدیریت شرکت انتخاب نمود . در این صورت شخص حقوقی همان مسئولیت های مدنی شخص حقیقی عضو هیأت مدیره را داشته و باید یک نفر را به نمایندگی دائمی خود جهت انجام وظایف مدیریت معرفی نماید.
چنین نماینده ای مشمول همان شرایط و تعهدات و مسئولیت های مدنی و جزایی عضو هیات مدیره بوده و از جهت مدنی با شخص حقوقی که او را به‌نمایندگی تعیین نموده است مسئولیت تضامنی خواهد داشت . شخص حقوقی عضو هیأت مدیره می‌تواند نماینده خود را عزل کند به شرط آن که در همان
موقع جانشین او را کتبا به شرکت معرفی نماید وگرنه غایب‌محسوب می شود . )
ماده 107 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مقرر می دارد : « شرکت سهامی به وسیله هیات مدیره ای که از بین صاحبان سهام انتخاب شده و کلا یا بعضا قابل عزل می باشند اداره خواهد شد . عده اعضای هیأت مدیره در شرکت های سهامی عمومی نباید از پنج نفر کمتر باشد و در سهامی خاص کمتر از 3 نفر باشد »
پس ، بدین ترتیب ، هیأت مدیره نماینده قانونی شرکت است ماده 125 قانون مزبور بیان کرده است : « مدیر عامل در حدود اختیاراتی که توسط هیأت مدیره به او تفویض شده است نماینده شرکت محسوب و از طرف شرکت حق امضاء دارد . » پس به این نتیجه می رسیم که، هیأت مدیره، نماینده قانونی شرکت محسوب می گردد و این حق را دارد که اختیاراتش را به مدیر عامل تفویض نماید اما باید توجه داشت که اختیار مدیر عامل و نمایندگی اش تنها در همان حدودی است که هیأت مدیره به او داده است .
در مورد نماینده قانونی شرکت های غیر سهامی نیز نمی توان تفاوتی با شرکت های سهامی قائل شد و همین رویه در شرکت های غیر سهامی هم وجود دارد . منظور از این که نماینده قانونی شرکت های تجاری، هیات مدیره و مدیر عامل است، شامل تمام شرکت های موضوع ماده 20 قانون تجارت می شود .
