آموزشی نمونه نمایشنامه

[شاهدخت]

نمونه نمایشنامه

 

[شاهدخت]

عنوان: سایه‌های دور
شخصیت‌ها:
1. آیدا - دختری ۲۵ ساله، رویاپرداز و حساس.
2. پویا - پسری ۲۷ ساله، واقعی و منطقی.
3. مادر آیدا - زن میانسالی، نگران و محافظه‌کار.

 

[شاهدخت]

صحنه اول: یک باغ پر از گل
(آیدا و پویا در وسط باغ نشسته‌اند. گل‌ها درحال شکفتن هستند و صدای پچ‌پچ مردم در دوردست به گوش می‌رسد.)
آیدا: (با شوق) می‌دونی پویا؟ من همیشه فکر می‌کردم عشق مثل گل‌هاست. اول شکوفا می‌شه، بعد باید مراقب باشی که پژمرده نشه.
پویا: (با لبخند) درست می‌گی، آیدا. اما گاهی زندگی اجازه نمی‌ده که گل‌ها همیشه شکوفا بمونن.
آیدا: (نگران) یعنی تو هم فکر می‌کنی روزی این گل‌ها پژمرده می‌شن؟
پویا: (سکوت می‌کند و سپس می‌گوید) زندگی همیشه در حال تغییره. بعضی وقت‌ها نباید به پژمردن فکر کرد.
(آیدا نگران به زمین نگاه می‌کند. سایه‌ها به آرامی طولانی می‌شوند.)

 

[شاهدخت]

صحنه دوم: خانه آیدا
(آیدا و مادرش در آشپزخانه نشسته‌اند. مادر نگران به آیدا نگاه می‌کند.)
مادر آیدا: (با تردید) آیدا، من نگران آینده‌ت هستم. پویا آدمی به درد بخور نیست. همیشه باید در حرفه‌اش پیشرفت کنه، ولی زندگی خودش رو فراموش کرده!
آیدا: (عصبانی) اما مادر، پویا عاشق من هست! کسی نمی‌تونه احساسات او رو کمرنگ کنه!
مادر آیدا: (با نگرانی) عشق کافی نیست! تو باید به آینده‌ت فکر کنی.
(آیدا با ناراحتی از خانه بیرون می‌رود.)

 

[شاهدخت]

صحنه سوم: باغ در غروب
(آیدا و پویا دوباره در باغ نشسته‌اند. آیدا چهره‌اش غمگین به نظر می‌رسد.)
آیدا: (با صدای کم) پویا، مادر می‌گه که عشق کافی نیست. فکر می‌کنم باید عاقلانه‌تر عمل کنیم.
پویا: (ناراحت) ولی من نمی‌خواهم عشق‌مون تحت تأثیر فشارهای دیگران قرار بگیره. ما باید انتخاب کنیم.
آیدا: (با اشک) اما زندگی واقعی‌ست. نمی‌تونیم فقط در دنیای خیال‌مون زندگی کنیم.
(پویا ساکت می‌شود و به آیدا نگاه می‌کند. سایه‌ها طولانی‌تر می‌شوند.)

 

[شاهدخت]

صحنه چهارم: وداع
(آیدا و پویا در باغ، انگار می‌دانند که لحظات آخرشان را با هم سپری می‌کنند.)
پویا: (با کوشش برای آرام بودن) آیدا، می‌دونی که همیشه در قلبم خواهی ماند. من نمی‌خواهم تو رو از دست بدم، اما...
آیدا: (با درد) من هم نمی‌خواهم، پویا. اما واقعیت دردناک‌تر از عشق‌مونه.
پویا: (اشک در چشمانش) پس باید بپذیریم که بعضی عشق‌ها نمی‌تونن به واقعیت تبدیل بشن.
(آیدا سرش را پایین می‌اندازد و اشک‌هایش را پاک می‌کند. پویا دستش را به آرامی روی چهره آیدا می‌گذارد.)
آیدا: (با صدا لرزان) پویا، چه وحشتناک است که می‌دانیم باید جدا شویم. این احساس، مثل تیغی است که در قلبم فرو رفته.
پویا: (عمیقاً) می‌دانم. اما گاهی باید از دوستی که بیشتر از هر چیز دیگری دوستش داریم، دور شویم، تا به خودمان و به آرزوهایمان وفادار بمانیم.
(آیدا سرش را بالا می‌آورد و به چشمان پویا نگاه می‌کند.)
آیدا: وقتی به یاد تو می‌افتم، تمام لحظات خوب و بد، لبخندها و اشک‌ها، همه‌اش را به یاد می‌آورم... آیا هیچ‌وقت از یادم خواهی رفت؟
پویا: (با محبت) هرگز. هر گلی که در این باغ می‌روید، یادآور عشق ماست. عشق ما همیشه در دل این گل‌ها زنده خواهد ماند.
(آیدا در آغوش پویا می‌افتد و هر دو به آرامی اشک می‌ریزند.)

 

[شاهدخت]

صحنه پنجم: آخرین خداحافظی
(آیدا و پویا در حال وداع در باغ هستند. صدای باد آرامش‌بخش و بوی گل‌ها در فضا پخش شده است.)
آیدا: (با صدای کم) تو همیشه برای من ویژه خواهی بود. هیچ‌ک.س نمی‌تواند آنچه ما با هم داشتیم را فراموش کند.
پویا: (با بغض) و من هم همیشه یک شمع برای خاطرات‌مون در قلبم روشن نگه می‌دارم. حسرتی برای آنچه از دست می‌دهیم، زیبا نیست. باید به جلو حرکت کنیم.
(پویا به آرامی دست آیدا را می‌گیرد و آن را بوسه می‌زند. آیدا با غم و عشق به او نگاه می‌کند.)
آیدا: امیدوارم در آینده، هر جای دنیا که باشیم، برای هم خوشحال باشیم.
پویا: (با نگاهی دلسوز) امیدوارم یادهای ما، مثل همین گل‌ها، همیشه با ما باشند.
(آیدا به عقب برمی‌گردد و به آرامی از باغ خارج می‌شود. پویا در حالی که به دور شدن او نگاه می‌کند، اشک‌هایش را پاک می‌کند.)

 

[شاهدخت]

صحنه ششم: تنها در باغ
(پویا در باغ تنها می‌ماند. باغ پر از گل‌هاست و صدای پرندگان در دوردست به گوش می‌رسد. او به گل‌ها نگاه می‌کند و آرام آرام با خود صحبت می‌کند.)
پویا: (به آرامی) عشق ما چیزی فراتر از یک لحظه بود. حتی اگر حالا دور شده‌ایم، عشق هیچ‌گاه نمی‌میرد. هر گل‌ای که از این خاک می‌روید، یادآور تو و من خواهد بود.
(پویا به پیاده‌روی باغ می‌رود و گل‌ها را لمس می‌کند. در دلش احساس می‌کند که عشق آنها هرگز فراموش نخواهد شد.)