معرفی نه شنیدن؛ نردبان موفقیت

[Ramina.p]

 

[Ramina.p]

کتاب «نه» شنیدن؛ نردبان موفقیت
دستیابی به «بله» هدف است و «نه» نردبان رسیدن به آن
نویسنده : آندریا والتس ، ریچارد فنتون
مترجم : علیرضا خاکساران

 

[Ramina.p]

 

[Ramina.p]

درباره کتاب «نه» شنیدن؛ نردبان موفقیت
کتابی که هم‌اکنون در دست دارید داستانی تخیلی درباره‌ی چهار روز فراموش نشدنی از زندگی اریک جیمز براتون است که همسری فوق‌العاده، برادری عالی و فروشنده‌ی معمولی دستگاه‌های کپی است. این داستان تا حدود زیادی با الهام از تجربه‌ی شخصی ریچارد نوشته شده است. ریچارد خاطرات دوران کودکی‌اش را به این شکل نقل می‌کند:

 

[Ramina.p]

وقتی بچه بودم، مانند هر بچه‌ی دیگری، رؤیاهای مختلفی داشتم. در سال‌های اولیه‌ی کودکی‌ام رؤیای تبدیل شدن به بازیکن حرفه‌ای بیسبال، نویسنده و راننده‌ی رالی و غیره را در سرم می‌پروراندم. و البته مانند بیشتر پسران نوجوان، عاشق دایناسور بودم و ساعت‌ها باغچه‌ی حیاط پشتی خانه‌مان را می‌کَندم و به دنبال فسیل می‌گشتم.

 

[Ramina.p]

یک روز در سن هشت سالگی مجموعه‌ی دایناسورهای پلاستیکی‌ام را برداشتم و در زیرزمین خانه‌مان، آنها را روی میز چیدم. کل همسایه‌ها را دعوت کردم تا به حرف‌هایم درباره‌ی دایناسورها گوش کنند. تا جایی که یادم می‌آید، بابت بلیت ورودی از هر نفر پنج سِنت گرفتم. همین‌طور که مردم در حال خروج از زیرزمین‌مان بودند، یکی از والدینم به طرفم آمد و گفت: «واقعاً یک سخنران حرفه‌ای هستی!». با اینکه نمی‌دانستم سخنرانی حرفه‌ای یعنی چه، ولی این حرف خیلی به دلم نشست. در اوایل هشت سالگی، رؤیایم را کشف کرده بودم.

 

[Ramina.p]

بخشی از کتاب «نه» شنیدن؛ نردبان موفقیت​

فصل اول: یک شروع عالی​

هفته ی سوم مارس ۱۹۹۰ بود.
فرمان ماشین را چرخاندم و در کنار باجه ی خالی تلفن پارک کردم. « کاتلس ( ۴) » به هیچ وجه خودروی انتخابی من نبود ( اگر به انتخاب خودم بود، یک خودروی کوچک اسپورت دو دَر را انتخاب می کردم ) ، ولی این خودرویی بود که شرکت در اختیار کل فروشنده ها می گذاشت و هیچ استثنایی هم قائل نمی شد. سومین سالی بود که داشتم برای شرکت تجهیزات لیزینگی وسترن ( ۵) کار می کردم و از نظر خودم، کارم را تقریباً خوب انجام می دادم. ۲۸ سالم بود، متاهل بودم و پول خوبی هم در می آوردم. البته نه اینکه فکر کنید هنر فروشندگی ام زبانزد خاص و عام بود. عملکردم بین سایر همکارهای شرکت متوسط بود، ولی در مقایسه با بیشتر دوستانم،