تاریخ جهان نوبل صلح برای موسولینی جنایتکار!

[حنا نویس]

موسولینی، جنایتکاری که نامزد صلح نوبل بود​

تهران - ایرنا - موسولینی در سال ۱۹۳۵ میلادی نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شد یعنی دقیقا همان سالی که دستور حمله به اتیوپی را داد! دو نامه در حمایت از نامزدی موسولینی به کمیته اعطای جایزه صلح نوبل ارسال شد. هردوی این نامه‌ها به طرز اسرارآمیزی از آرشیوهای موسسه نوبل ناپدید شده‌اند.

 

[حنا نویس]

۲۸ آوریل سالمرگ اعدام بنیتو موسولینی و همسرش است. در ۲۵ آوریل ۱۹۴۵، نیروهای متفقین در حال پیشرفت به شمال ایتالیا بودند. موسولینی و معشوقه‌اش کلارا پتاچی قصد داشتند به سوئیس بروند تا از آنجا بر هواپیمایی سوار شده و به اسپانیا (که حکومت فاشیستی فرانکو روابط خوبی با موسولینی داشت) بگریزند. اما دو روز بعد در ۲۷ آوریل، آنها در نزدیکی روستای دونگو توسط پارتیزان‌های کمونیست دستگیرشده و هویت آنها نیز شناسایی شد.

روز بعد موسولینی و پتاچی به‌طور خودسرانه تیرباران شدند

 

[حنا نویس]

عاشق بینوایان

با شنیدن نام بنیتو موسولینی همه بی اختیار به یاد دیکتاتور فاشیست ایتالیا در جنگ جهانی دوم می‌افتند. اما موسولینی خصوصیات و وجهه‌های دیگری نیز داشت. او عاشق رمان بینوایان بود و یک بار هم نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شد.

بچه شر

بنیتو موسولینی که در سال ۱۸۸۳ متولد شد، از آن بچه‌های شر و دردسرساز بود. وی دائما به دلیل زورگویی به دیگر هم سن و سالانش و کتک کاری با آن‌ها به دردسر می‌افتاد. موسولینی جوان به دلیل چاقوکشی از دو مدرسه اخراج شد. او همچنین سرکرده دارودسته خلافکاران محله‌شان هم بود که اغلب به مغازه‌ها و مزارع محلی حمله و در برگزاری مراسم مذهبی در کلیساها اخلال ایجاد می‌کردند.

 

[حنا نویس]

تجربه تدریس

مادر موسولینی ، رُزا مالتونی، معلم مقطع ابتدایی بود و با برشی که داشت کاری کرد پسرش با وجود مشکلات انضباطی فراوان از دبیرستان فارغ‌التحصیل شود. اما موسولینی ظاهرا آنقدر آزار و اذیت بچه مدرسه‌ای‌ها را دوست داشت که پس از فارغ‌التحصیلی نیز به عنوان معلم به مدرسه بازگشت. هرچند حرفه تدریس، او برخلاف دوران حکومتش بر ایتالیا، کوتاه بود.

 

[حنا نویس]

عاشق ویکتور هوگو

بنیتو موسولینی به لطف قصه شب‌هایی که پدرش در کودکی برایش می‌خواند، به یکی از طرفداران بزرگ رمان بینوایان از ویکتور هوگو تبدیل شد. وی علاقه‌اش به آثار هوگو را در تمام طول عمرش حفظ کرد و هروقت فرصت می‌کرد در جلسات کتابخوانی مربوط به آن‌ها شرکت می‌کرد.

موسولینی آنچنان شیفته ادبیات بود که می‌خواست نویسنده شود. او برای چند روزنامه از جمله نشریات سوسیالیست مطلب می‌نوشت اما تمرکزش صرفا روی روزنامه‌نگاری نبود. او همچنین یک رمان عاشقانه تاریخی به نام معشوقه‌ کاردینال هم نوشت که اولین بار در سال ۱۹۰۸ منتشر شد.