آموزشی نوشتاردرمانی چیست؟

[شاهدخت]

هدف از نوشتاردرمانی، سلامت و بهداشت ذهن است.

 

[شاهدخت]

جسم ما برای تخلیه فضولات خود مکانیسمی اجباری دارد. چه بخواهیم و چه نخواهیم، بدنمان مواد زاید را حتی گاهی بدون دخالت آگاهانۀ ما، دفع می‌کند.

 

[شاهدخت]

در نوشتاردرمانی، تلاش می‌کنیم ذهن و روحمان را پاک‌سازی کرده و از احساسات خودتخریبی مانند خشم، نفرت، احساس گناه، ناامیدی و … رها شویم.

 

[شاهدخت]

با یادداشت‌های روزانه، سطل زبالۀ ذهن را خالی می‌کنیم و از نشخوار خاطرات منفی گذشته دست برمی‌داریم.

 

[شاهدخت]

زخم‌های درمان‌ نشده و تاول‌های روحمان را پیدا می‌کنیم. فحش می‌دهیم، هذیان می‌گوییم، خشم‌مان را خالی می‌کنیم و بعد از نوشتن، احساس آرامش و سبکی، تمام وجودمان را در بر می‌گیرد.

 

[شاهدخت]

گاهی که انبوهی از خاطرات شیرین و احساسات مثبت، ما را به هیجان می‌آورد؛ تحمل این حجمِ زیادِ بارِ احساسی را نداریم، پس آن‌ها را می‌نویسیم. افکارمان را دربارۀ عشق، نوع‌دوستی، رؤیاهای زیبا و اهداف متعالی، به کلمات تبدیل می‌کنیم و آن‌قدر می‌نویسیم که آرام شویم.

 

[شاهدخت]

این نوع نوشتن، ابزار پشتیبان روحیه‌مان می‌شود.

در نوشتاردرمانی، آگاهانه و هدفمند می‌نویسیم. انواع احساسات منفی را از ناخودآگاهمان پاک می‌کنیم و با برون‌ریزی حالات غمگینانه‌مان، به فردی شاد و فعال تبدیل می‌شویم. با نوشتن، افکار و رفتارمان را کنترل می‌کنیم و از سلطۀ آن‌ها رها می‌شویم.

 

[شاهدخت]

طی نوشتاردرمانی، ما به فرایند نوشتن اهمیت می‌دهیم نه به محصولی که با نوشتن پدید خواهیم آورد. نوشتن به یک جلسۀ روان‌درمان‌گری کوتاه تبدیل می‌شود که هنر نیست، بلکه روشی برای رشد، تفکر و آگاهی از تجربه‌هایمان است.

 

[شاهدخت]

در نوشتاردرمانی، ما برای خودمان می‌نویسیم. هیچ‌ک.س قرار نیست نوشته‌های ما را بخواند و نقد کند. پس لازم نیست دستور زبان و سایر چارچوب‌های لازم در نوشتن برای مخاطب را رعایت کنیم.

 

[شاهدخت]

یکی از مزایای اصلی نوشتاردرمانی ارتباط خاصی است که با خودمان به وجود می‌آوریم. نوشتن ما را نیرومند می‌کند. وارد رازی می‌شویم که در آن فرایند گشایش و فاش‌شدن روی می‌دهد. جنبه‌هایی از وجودمان آشکار می‌شود که از آن‌ها بی‌خبر بوده‌ایم. با اندیشه‌ها و احساساتمان، پایدارتر و عمیق‌تر روبرو می‌شویم.