بیوگرافی نویسنده | آرتورمیلر

[ALVIN]

که برای یافتن سرنخ‌های پرونده‌ی خود به منزل زنی جوان می‌رود. اما رابطه‌ی این دو نفر دستخوش تغییراتی می‌شود که برای مخاطب جدید و غیرقابل پیش‌بینی‌ است

 

[ALVIN]

نمایشنامه‌ی دیگر این کتاب آخرین یانکی (The Last Yankee) نام دارد. این نمایشنامه در سال 1991 بر صحنه رفت. داستان‌های این نمایشنامه در یک بیمارستان روانی اتفاق می‌افتند و شخصیت اصلی این نمایشنامه مادری‌ است که در همین بیمارستان بستری شده و تلاش می‌کند

 

[ALVIN]

تا هرچه سریع‌تر با رسیدن به بهبودی، از آنجا مرخص شود. هرچند فرازونشیب‌های زندگی و اتفاقات غیرقابل پیش‌بینیْ این مسیر را برای او دشوار می‌کنند.

 

[ALVIN]

کتاب پس از سقوط (After the Fall) نیز یکی از عناوینی‌ است که در فهرست برترین آثار آرتور میلر جایگاه ویژه‌ای دارد. این نمایشنامه داستان وکیل بازنشسته‌ای را روایت می‌‌کند

 

[ALVIN]

که پس از یک زندگی آرام و معمولی، تصمیم می‌گیرد تا در این مسیر بازنگری داشته باشد. به این ترتیب او خاطراتش را در قالب تک‌گویی‌هایی بازگو می‌کند و مخاطب با او در این سیر همراه می‌شود.

 

[ALVIN]

عمده‌ی تمرکز آرتور میلر در نوشته‌هایش بر نقش اجتماع در رشد روانی انسان‌هاست. نمایشنامه‌های آرتور میلر انتقاداتی تلخ اما حقیقی را از شرایط سیاسی و اجتماعی آمریکا روایت می‌کنند

 

[ALVIN]

این نویسنده برای بهتر نشان دادن این شرایط، اغلب از شخصیت‌های مهاجر و متفاوت با بافت فرهنگی این کشور استفاده می‌کند تا این تضاد بهتر به چشم بیاید.

 

[ALVIN]

شخصیت‌های داستان‌های آرتور میلر به نوعی سرگشتگی و ابهام در جوامع پرپیچ‌وخم صنعتی دچارند. آرتور میلر برای ساخت یک شخصیت، به تمام جزئیات روانی و شخصیتی او توجه می‌کند و شخصیت‌هایی خلق می‌کند که بیشترین شباهت را به مردم عادی جامعه دارند. نکته‌ی دیگر در خصوص آثار آرتور میلر توجه او به شخصیت‌های متزلزل و ضعیف و در عین حال بی‌گناهی‌ است که مانند حشراتی کوچک و بی‌خبر، در دام تارعنکبوتی غول‌آسا گیر می‌افتند و توان هیچ مقابله‌ای را ندارند.

 

[ALVIN]

اقتباس‌های سینمایی و فرهنگی از آثار آرتور میلر​

تقریباً از تمام نمایشنا‌مه‌های آرتور میلر آثار فرهنگی موفقی تولیده شده و با استقبال بالای منتقدان و مخاطبان روبه‌رو شده‌اند. از میان این اقتباس‌ها، نمایشنامه‌ی مرگ فروشنده با موفقیت بیشتری نیز روبه‌رو شده‌ است. در سال 1949، این نمایشنامه برای نخستین بار بر صحنه رفت و اجرای آن به دلیل موفقیت زیاد، 742 شب ادامه داشت. همچنین در سال 1951 یک فیلم سینمایی بر اساس این نمایشنامه ساخته شد که در آن، داستین هافمن نقش شخصیت ویلی را بازی می‌کرد. این فیلم نیز در جشنواره‌های مطرحی مانند امی و گلدن گلوب جوایزی را از آن خود کرد.