بیوگرافی نویسنده| آکیرا کوروساوا:)

[.AikA.]

 

[.AikA.]

آکیرا کوروساوا (به ژاپنی: 黒澤 明؛ ۲۳ مارس ۱۹۱۰ – ۶ سپتامبر ۱۹۹۸) کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده ژاپنی بود.
وی یکی از تأثیرگذارترین و مهم‌ترین فیلم‌سازان تاریخ سینما شناخته می‌شود.
او در طول زندگی حرفه‌ای ۵۷ ساله‌اش، ۳۰ فیلم ساخت.

 

[.AikA.]

 زادهٔ:
۲۳ مارس ۱۹۱۰
شیناگاوا-کو، توکیو، امپراتوری ژاپن

درگذشت:
۶ سپتامبر ۱۹۹۸ (۸۸ سال)
ستاگایا-کو، توکیو، ژاپن

پیشه‌ها:
کارگردان، فیلم‌ نامه‌ نویس، تهیه‌ کننده، تدوین‌گر

سال‌های فعالیت:
۱۹۳۶–۱۹۹۳

آثار برجسته:
فرشته مسـ*ـت (۱۹۴۸)
راشومون (۱۹۵۰)
زیستن (۱۹۵۲)
هفت سامورایی (۱۹۵۴)
سریر خون (۱۹۵۷)
دژ پنهان (۱۹۵۸)
یوجیمبو (۱۹۶۱)
بهشت و دوزخ (۱۹۶۳)
درسو اوزالا (۱۹۷۵)
کاگه‌موشا (۱۹۸۰)
آشوب (۱۹۸۵)

همسر:
یوکو یاگوچی (ا. ۱۹۴۵–۱۹۸۵)

فرزندان:
۲، شامل کازوکو

جوایز:
شیر طلایی (۱۹۵۱)
نخل طلا (۱۹۸۰)
لژیون دونور (۱۹۸۴)
نشان فرهنگ (۱۹۸۵)
جایزه اسکار (۱۹۹۰)

 

[.AikA.]

نام ژاپنی:
کانجی
黒澤 明

 

[.AikA.]

کوروساوا در سال ۱۹۳۶ وارد صنعت فیلمسازی ژاپن شد.
بعد از سالها کار به عنوان دستیار کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس در طول جنگ جهانی دوم اولین فیلم اکشن محبوب خود را با نام افسانه جودو (سانشیرو سوگوتا) ساخت.
بعد از پایان جنگ فیلم فرشته مسـ*ـت را ساخت که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، در این فیلم کوروساوا از ۱۰ بازیگر ناشناخته استفاده کرد.
توشیرو میفونه که در این فیلم به عنوان نقش اصلی بازی کرد از کوروساوا به عنوان یکی از مهم‌ترین فیلمسازان جوان ژاپن یاد کرد.
این دو مرد در آینده در ۱۵ فیلم دیگر با هم همکاری کردند.

 

[.AikA.]

راشومون (۱۹۵۰) برنده شیر طلایی در جشنواره فیلم ونیز شد.
موفقیت تجاری و هنری این فیلم، بازارهای فیلم غربی را برای نخستین بار به روی محصولات صنعت فیلم ژاپن گشود، که به نوبه خود باعث شهرت بین‌المللی دیگر فیلم‌سازان ژاپنی شد.
کوروساوا در طول دههٔ ۱۹۵۰ و اوایل دههٔ ۱۹۶۰ هر سال تقریباً یک فیلم کارگردانی کرد، از جمله تعدادی فیلم بسیار مورد توجه (و اغلب اقتباس شده) مانند زیستن (۱۹۵۲)، هفت سامورایی (۱۹۵۴)، سریر خون (۱۹۵۷)، یوجیمبو (۱۹۶۱) و بهشت و دوزخ (۱۹۶۳).
پس از دهه ۱۹۶۰ او کم‌کارتر شد.
با این حال، کارهای بعدی او—از جمله دو فیلم آخرش، کاگه‌موشا (۱۹۸۰) و آشوب (۱۹۸۵)—همچنان مورد تحسین قرار گرفتند.

 

[.AikA.]

کوروساوا در سال ۱۹۹۰ جایزه اسکار یک عمر دستاورد هنری را دریافت کرد.
او پس از مرگ از سوی مجله ایژن‌ویک و سی‌ان‌ان به عنوان «آسیایی قرن» در رده «هنر، ادبیات و فرهنگ» معرفی شد و از او به‌عنوان یکی از پنج فردی که بیشترین سهم را در بهبود آسیا در سدهٔ بیستم داشتند، یاد شد.
حرفهٔ او در بسیاری از مطالعات مروری و انتقادی و زندگی‌نامه‌ها مورد تقدیر قرار گرفته است.