موضوع نویسنده
- Aug
- 8,032
- 27,718
- مدال‌ها
- 8
میهن بهرامی (۱۱ تیر ۱۳۲۶ – ۳ اردیبهشت ۱۳۹۶) روان‌شناس، داستان‌نویس، فیلم‌نامه‌نویس، ناقد سینمایی و پژوهشگر ایرانی بود که به نقاشی نیز پرداخت.
بهرامی تحصیلات خود را تا مرحلهٔ دکترای فلسفه در دانشگاه تهران ادامه داد، چندی نیز در آمریکا به مطالعه در زمینهٔ مجسمه‌سازی و نقاشی پرداخت. چند کتاب برای کودکان نوشت و نقدهای ادبی و سینمایی‌اش در مجلات چاپ شد. چند فیلم‌نامه و آثاری در مورد بهداشت روانی، کارنامهٔ نوشتاری او را بیشتر کرد. از او مجموعه‌های داستان کوتاه با مایه‌های خاطره‌ای و نوستالژیک چاپ شده‌است: زنبق ناچین (۱۳۴۱)، حیوان (۱۳۶۴) و هفت شاخهٔ سرخ (۱۳۷۹). بنا به دیدگاه حسن میرعابدینی، بهرامی یا از دوران کودکی نوشته یا به جلوه‌های رقت‌انگیز وقایعی می‌پردازد که در زندگی خانواده‌های مرفه و سنتی تهران قدیم روی می‌دهد. عابدینی همچنین یاد می‌کند که قهرمانان اغلب داستان‌های بهرامی زنانی‌اند که در قید و بند سلسله‌مراتب اجتماعی و سنت‌های دست و پاگیر گرفتار شده‌اند.[۱]
بهرامی تحصیلات خود را تا مرحلهٔ دکترای فلسفه در دانشگاه تهران ادامه داد، چندی نیز در آمریکا به مطالعه در زمینهٔ مجسمه‌سازی و نقاشی پرداخت. چند کتاب برای کودکان نوشت و نقدهای ادبی و سینمایی‌اش در مجلات چاپ شد. چند فیلم‌نامه و آثاری در مورد بهداشت روانی، کارنامهٔ نوشتاری او را بیشتر کرد. از او مجموعه‌های داستان کوتاه با مایه‌های خاطره‌ای و نوستالژیک چاپ شده‌است: زنبق ناچین (۱۳۴۱)، حیوان (۱۳۶۴) و هفت شاخهٔ سرخ (۱۳۷۹). بنا به دیدگاه حسن میرعابدینی، بهرامی یا از دوران کودکی نوشته یا به جلوه‌های رقت‌انگیز وقایعی می‌پردازد که در زندگی خانواده‌های مرفه و سنتی تهران قدیم روی می‌دهد. عابدینی همچنین یاد می‌کند که قهرمانان اغلب داستان‌های بهرامی زنانی‌اند که در قید و بند سلسله‌مراتب اجتماعی و سنت‌های دست و پاگیر گرفتار شده‌اند.[۱]
