حقوق نکاح معاطاتی در قانون مدنی؟

[Puyannnn]

همانطور که در مقاله‌ ی بیع معاطاتی بیان شد ، ماده‌ی 193 قانون مدنی اعلام می‌کند که " انشای معامله ممکن است به وسیله‌ی عملی که مبین قصد و رضا باشد مثل قبض و اقباض حاصل گردد مگرد در مواردی که قانون استثناء کرده باشد ". به عبارت دیگر ، برای انقعاد معامله می تواند به صورت عملی مثل دادن و گرفتن کالا یا جنس مورد مورد معامله و دریافت یا پرداخت مبلغ آن صورت گیرد. اما این ماده از استثناء شدن مواردی توسط قانون یاد کرده است. یکی از مواردی که قانون استثناء کرده است، عقد وقف است که در مقاله‌ای جداگانه به آن پرداخته شده است . اما مصداق دیگر بخش اخیر ماده‌ی 193 ، نکاح است.

طبق ماده‌ی 1062 قانون مدنی، نکاح باید به صورت لفظی باشد. حتی درموارد استثناء که به طور مثال یکی از طرفین یا هر دوی آن‌ ها قدرت تکلم ندارند ، اشاره‌ ای را پذیرفته که به وضوح حاکی از قصد انشاء یا همان ایجاد عقد ، باشد. یعنی فرد ناتوان سر خورد را تکان داده یا با حرکت دست رضایت خود را اعلام کند. این مثال‌ ها با آنچه که در عقد معاطاتی مورد نظر ما است، متفاوت است . بنابراین می‌ توان گفت که قانونگذار این عقد را مورد پذیرش قرار نداده است.

این مخالفت به دلیل ارزش جایگاه خانواده و ازدواج در نظر قانونگذار است . چرا که با در نظر گرفتن شروط و سخت‌ گیری بیشتر در این زمینه ، به دنبال محکم‌ تر کردن این نهاد و حمایت از آن تحت پرچم قانون بوده است .