غیرپارسی هاینریش بل

[SATIAR]

هاینریش تئودور بُل
(به آلمانی: Heinrich Theodor Böll)‏ (تلفظ آلمانی: [bœl]) (زادهٔ ۲۱ دسامبر ۱۹۱۷ – درگذشتهٔ ۱۶ ژوئیهٔ ۱۹۸۵)
نویسندهٔ آلمانی و برندهٔ جایزه نوبل ادبی است.
بیشتر آثار او به جنگ (به‌خصوص جنگ جهانی دوم) و آثار پس از آن می‌پردازد.

 

[SATIAR]

هاینریش بل در ۲۱ دسامبر ۱۹۱۷ در شهر کلن آلمان، در خانواده‌ای صلح‌جو (پاسیفیست) به دنیا آمد.
خانوادهٔ او مخالف بودند و هاینریش هم در دههٔ ۱۹۳۰ حاضر نشد بپیوندد.
در بیست‌سالگی پس از اخذ دیپلم در یک کتاب‌فروشی مشغول کار شد و پس از آن در دانشگاه کلن در رشتهٔ مطالعات آلمانی و کلاسیک تحصیل کرد.
با آغاز جنگ جهانی دوم، برای خدمت به ورماخت فراخوانده شد و در جبهه‌های لهستان، فرانسه، رومانی، مجارستان و شوروی حاضر شد.

 

[SATIAR]

در سال ۱۹۴۲، بل با آن‌ماری سش ازدواج کرد.
حاصل این ازدواج سه پسر بود اما اولین فرزند آنها، کریستوف، در سال ۱۹۴۵ بر اثر بیماری از دنیا رفت.
آن‌ماری بعدها در ترجمهٔ چند اثر انگلیسی به آلمانی، با بل همکاری کرد.

 

[SATIAR]

بل در دوران جنگ چهاربار مجروح و مبتلا به تیفوس شد.
نهایتاً در آوریل ۱۹۴۵ به اسارت ارتش ایالات متحده درآمد و به اردوگاه اسرای جنگی فرستاده شد.
پس از پایان جنگ، با همسرش در شهر کلن، شهری که ۸۰ درصدش در اثر جنگ ویران شده بود، اقامت گزید و در مغازهٔ نجاری خانواده‌اش شروع به کار کرد.
در سال ۱۹۵۰ به مدت یک‌سال به‌عنوان مسئول سرشماری آپارتمان‌ها و ساختمان‌ها در ادارهٔ آمار مشغول به کار شد اما از این شغل راضی نبود و بالاخره تصمیم گرفت ریسک کند و به دنبال نویسندگی برود.

 

[SATIAR]

بل در ۳۰ سالگی نویسندهٔ تمام‌وفت شد.
اولین رمان او به نام «قطار به موقع رسید» در سال ۱۹۴۹ به چاپ رسید.
در همین سال، او را به جلسهٔ گروه ۴۷ که متشکل از حلقهٔ نویسندگان آلمانی بود دعوت کردند.
در سال ۱۹۵۱ جایزهٔ ادبی گروه ۴۷ را برای داستان «گوسفند سیاه» دریافت کرد.
در ۱۹۵۶ به ایرلند سفر کرد و یک‌سال بعد کتاب «یادداشت‌های روزانهٔ ایرلند» را به چاپ رساند.

 

[SATIAR]

پس از آن، رمان‌ها، داستان‌های کوتاه، نمایشنامه‌های رادیویی و مجموعه‌جستارهای متعددی از هاینریش بل منتشر شد.
در سال ۱۹۸۳
هاینریش بل خروج خود و همسرش را از کلیسا، در سال ۱۹۷۶، اعلام کرد.
او در ۱۶ ژوئیه ۱۹۸۵ از دنیا رفت و در نزدیکی زادگاهش به خاک سپرده شد.

 

[SATIAR]

بل نویسندهٔ بسیار موفقی بود و بارها از او تقدیر و ستایش شده است.
در سال ۱۹۵۳، جایزهٔ فرهنگ آلمان، جایزهٔ رادیوی جنوب آلمان و جایزهٔ منتقدان آلمان را دریافت کرد.
در ۱۹۵۴، جایزهٔ تریبونِ پاریس به او تعلق گرفت.
در ۱۹۵۵، جایزهٔ فرانسه برای بهترین رمان خارجی به او اهدا شد.
در ۱۹۵۸ جایزهٔ ادوارد فون‌درهایت از شهر ووپرتال و جایزهٔ آکادمی هنرهای زیبای باواریا را دریافت کرد و در ۱۹۵۹، جایزهٔ بزرگ هنر ایالت نوردراین-وستفالن و جایزهٔ ادبی شهر کلن را گرفت و به عضویت آدکادمی علم و هنر در شهر ماینتس درآمد.
در ۱۹۶۰ عضو آکادمی هنرهای زیبای باواریا شد و جایزهٔ شارل ویون را دریافت کرد.
در ۱۹۶۷، جایزه گئورگ بوشنر به او تعلق گرفت.
در سال ۱۹۷۲، جایزهٔ نوبل ادبیات را دریافت کرد.

 

[SATIAR]

بل تا زمان مرگش چندین جایزهٔ افتخاری دیگر هم دریافت کرد
از جمله عضویت در آکادمی هنر و نامه‌نگاری آمریکا در ۱۹۷۴ و مدال کارل فون اوسیتزکی (به‌خاطر دفاع از حقوق بشر در سطح جهان).
او در سال ۱۹۷۱ به ریاست «انجمن قلم آلمان» را رسید و
همچنین از ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ریاست انجمن بین‌المللی قلم را برعهده داشت.

 

[SATIAR]

هاینریش بُل عاشق مردمان ساده و بی‌غل‌وغش است
و قهرمانان داستان‌های او درماندگان و شکست‌خوردگانند، اما بُل آنها را شکست‌خورده نمی‌داند و نشان می‌دهد
که حرص به کسب مال و مقام، وقتی که انسان می‌تواند علی‌رغم دشواری‌ها تا به آخر انسان باقی بماند، واقعاً درخور استهزاست؛ و هاینریش بُل کسی است که تا به آخر انسان باقی می‌ماند.

 

[SATIAR]

علیرغم تنوع مضامین و محتوای آثار بل، الگوهای مشابهی در اغلب آثار او وجود دارد:
او در اغلب رمان‌ها و داستان‌هایش به توصیف زندگی خصوصی و فردی، و تلاش برای حفظ آن در مقابل جنگ، تروریسم، اختلافات سیاسی و گذار عمیق اقتصادی و اجتماعی می‌پردازد.
در تعدادی از آثار بل، قهرمان کتاب انسانی فردگرا، کله‌شق و عجیب‌وغریب است که با سازوکار دولت و نهادهای عمومی سر ستیز دارد.