ادبیات فارسی هفت حکایت کوتاه

[Rasha_S]

مصیبت یا معصیت
پارسایی را دیدم بر کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو به نمی‌شد. مدت‌ها در آن رنجور بود و شکر خدای عزّوجل علی الدوام گفتی. پرسیدندش که شکر چه می‌گویی؟ گفت: شکر آن که به مصیبتی گرفتارم نه به معصیتی!

 

[Rasha_S]

بدگویی
فردی نزد ملانصرالدین آمد و گفت: ای ملانصرالدین! خبر داری فلان ک.س درباره‌ تو چه‌ قدر غیبت و بدگویی کرده است؟ ملانصرالدین با لبخندی بر لب گفت: او تیری را به سویم پرتاب کرد که به من نرسید؛ تو چرا آن تیر را از زمین برداشتی و در قلب من فرو بردی؟

 

[Rasha_S]

بهلول و هارون الرشید
ای بهلول بیشتر از همه چه کسی را دوست داری؟ بهلول گفت: کسی که شکم مرا سیر کند! هارون الرشید گفت: اگر من شکمت را سیر کنم مرا دوست داری ؟ بهلول با خنده گفت: دوستی به نسیه و اما و اگر نمی شود!

 

[Rasha_S]

بهلول و دزد
گویند در یکی از روزها بهلول کفش نو پوشیده بود. داخل مسجدی شد تا نماز بگذارد. در آن محل مردی را دید که به کفش هایش نگاه می اندازد. فهمید که طمع به کفش او دارد . ناچار با کفش به نماز ایستاد. دزد گفت: با کفش نماز نباشد. بهلول گفت: اگر نماز نباشد کفش باشد!

 

[Rasha_S]

حکایت درگاه همواره گشوده
صاحب دلی رو به سوی درگاه الهی مشغول راز و نیاز کردن بود و با صدای غمگین گفت:«خداوندا، کریما، آخر دری بر من گشای!» رابعه عدویه سخن او را شنید و گفت:«ای غافل! این در کی بسته بود!

 

[Rasha_S]

پند لقمان
لقمان حكیم پسر را گفت: امروز طعام مخور و روزه دار، و هرچه بر زبان راندی، بنویس. شبانگاه همه آنچه را كه نوشتی، بر من بخوان. آنگاه روزه‏ات را بگشا و طعام خور. شبانگاه، پسر هر چه نوشته بود، خواند. دیروقت شد و طعام نتوانست خورد. روز دوم نیز چنین شد و پسر هیچ طعام نخورد. روز سوم باز هرچه گفته بود، نوشت و تا نوشته را بر خواند، آفتاب روز چهارم طلوع كرد و او هیچ طعام نخورد. روز چهارم، هیچ نگفت. شب، پدر از او خواست كه كاغذها بیاورد و نوشته‏‌ها بخواند. پسر گفت: امروز هیچ نگفته‌‏ام تا برخوانم. لقمان گفت: پس بیا و از این نان كه بر سفره است بخور و بدان كه روز قیامت، آنان كه كم گفته‏‌اند، چنان حال خوشی دارند كه اكنون تو داری.

 

[Rasha_S]

مدعی خدایی و پیغمبر
شخصی در کوچه ها فریاد می زد و ادعای خدایی می‌کرد، او را پیش خلیفه بردند، به او گفتند: پارسال این‌جا یکی ادعای پیغمبری می‌کرد، او را کشتند. گفت: نیک کرده‌اند که او را من نفرستاده بودم.