بیوگرافی هنرمند | ناتالی پورتمن
- نویسنده موضوع BALLERINA
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
- Dec
- 6,904
- 15,671
- مدال‌ها
- 11
ناتالی پورتمن (انگلیسی: Natalie Portman؛ با نام تولد نِتالی هِرشلاگ؛[الف] زادهٔ ۹ ژوئن ۱۹۸۱) بازیگر و فیلم‌ساز آمریکایی زادهٔ اسرائیل است. او از سال‌های نوجوانی فعالیت گسترده‌ای در سینما داشته و به‌سبب بازی در فیلم‌های مستقل و بلاکباسترها، افتخارات مختلفی از جمله یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ فیلم بفتا و دو جایزهٔ گلدن گلوب دریافت کرده‌است.
نخستین حضور سینمایی پورتمن در دوازده سالگی و در فیلم اکشن لئون حرفه‌ای (۱۹۹۴) بود که او در آن نقش شاگرد یک آدم‌کش را ایفا کرد. او هنگام تحصیل در دبیرستان با نمایش خاطرات یک دختر جوان (۱۹۹۸) برای نخستین بار در برادوی به روی صحنه رفت. او نقش پدمه آمیدالا را در اپرای فضایی جنگ ستارگان: قسمت اول – تهدید شبح (۱۹۹۹) ایفا کرد و این نقش باعث شد که در عرصهٔ بین‌المللی شناخته شود. پورتمن از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۳ در دانشگاه هاروارد در رشته روانشناسی مشغول به تحصیل بود و در همین زمان به حضورش در سه‌گانهٔ پیش‌درآمد جنگ ستارگان (۲۰۰۲–۲۰۰۵) ادامه داد. او در سال ۲۰۰۱ نمایش مرغ دریایی اثر آنتون چخوف را به روی صحنه برد و در سال ۲۰۰۴ برای بازی در نقش استریپری مرموز در درام عاشقانه نزدیک‌تر نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن و برندهٔ جایزهٔ گلدن گلوب شد.
مسیر شغلی پورتمن با بازی در نقش ایوی هموند در فیلم اکشن وی مثل وندتا (۲۰۰۶)، آن بولین در درام تاریخی دختر دیگر بولین (۲۰۰۸) و یک بالرین در فیلم وحشت روان‌شناختی قوی سیاه (۲۰۱۰)—که برایش برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن شد—ترقی یافت. او در فیلم کمدی عاشقانهٔ بدون تعهد (۲۰۱۱) درخشید و برای به تصویر کشیدن ژاکلین کندی در زندگی‌نامه‌ای جکی (۲۰۱۶) بار دیگر نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. پورتمن نقش جین فاستر را در فیلم‌های ابرقهرمانی دنیای سینمایی مارول متشکل از ثور (۲۰۱۱)، ثور: دنیای تاریک (۲۰۱۳) و ثور: عشق و تندر (۲۰۲۲) ایفا کرد که باعث شد در میان بازیگران زن با بیشترین دستمزد قرار بگیرد.
پورتمن فیلم کوتاه حوا (۲۰۰۸) و درام زندگی‌نامه‌ای قصه عشق و تاریکی (۲۰۱۵) را نیز کارگردانی کرد. او مدافع حقوق جانوران و محیط زیست است. در سال ۲۰۱۲، پورتمن با بنجامین میلپید ازدواج کرد. او از این ازدواج دو فرزند دارد.
خانواده و تحصیلات:
ناتالی پورتمن در ۹ ژوئن ۱۹۸۱ در اورشلیم متولد شد. والدین او یهودی هستند. والدینش برای او نام سنتی عبری، «نِتالی» گذاشتند. او تنها فرزند شِلی (زادهٔ استیونز)، یک زن خانه‌دار آمریکایی که هم‌اکنون به عنوان نماینده پورتمن کار می‌کند و آونِر هرشلاگ، یک متخصص باروری و زنان است. پدربزرگ و مادربزرگ مادری او، برنیس (زادهٔ هورویتز) و آرتور استیونز (نام‌خانوادگی او در اصل اِدِلستِین بود)، از خانواده‌های یهودی بودند که از اتریش و روسیه به ایالات متحده نقل مکان کردند. پدربزرگ و مادربزرگ پدری پورتمن، مانیا (زادهٔ پورتمن) و زویا یهودا هرشلاگ، مهاجران یهودی به اسرائیل بودند. زویا در لهستان متولد شد و در سال ۱۹۳۸، الزاماً به فلسطین نقل مکان کرد و سرانجام یک پروفسور اقتصاد شد. او والدین خود را در اردوگاه آشویتس از دست داد. یکی از مادربزرگ‌های پدری پورتمن در رومانی متولد شد و به عنوان جاسوس برای آژانس جاسوسی بریتانیا در زمان جنگ جهانی دوم کار می‌کرد.
والدین پورتمن یکدیگر را در یک مرکز دانش‌آموزان یهودی در دانشگاه ایالتی اوهایو ملاقات کردند؛ در آنجا مادر او بلیط فروش بود. زمانی که پدرش به اسرائیل بازگشت. این زوج به نامه‌نگاری با هم ادامه دادند و هنگامی که چند سال بعد مادر ناتالی نیز به اسرائیل رفت، با هم ازدواج کردند. در سال ۱۹۸۴ زمانی که ناتالی سه ساله بود این خانواده به ایالات متحده نقل مکان کردند، جایی که پدر او به تحصیل پزشکی پرداخت. پورتمن که تابعیت دوگانه آمریکا و اسرائیل را دارد، می‌گوید: «هرچند من واقعاً آمریکا را دوست دارم… قلبم در اورشلیم است. آنجا مکانی است که در آن احساس می‌کنم در خانه‌ام.» پورتمن و خانواده‌اش برای اولین بار پس از مهاجرت به ایالات متحده در واشینگتن، دی.سی. زندگی می‌کردند، اما در سال ۱۹۸۸ به کنتیکت و در سال ۱۹۹۰ به جریکو، نیویورک در لانگ آیلند رفته و در آنجا زندگی کردند.
هنگامی که پورتمن در واشینگتن، دی.سی. زندگی می‌کرد به مدرسه روزانه یهودی چارلز ای. اسمیت در راکویل، مریلند رفت. پورتمن هنگامی که در لانگ آیلند زندگی می‌کرد و به مدرسه یهودی روزانه سولومون شِکتِر نیو کانتی در جریکو، نیویورک می‌رفت، یادگرفت به زبان عبری صحبت کند. در سال ۱۹۹۹، پورتمن از دبیرستان سیوسیت در سیوسیت، لانگ آیلند فارغ‌التحصیل شد. او همچنین به یادگیری باله و رقص مدرن در کارگاه رقص تئاتر آمریکا در نیو هاید پارک، نیویورک پرداخت و سپس به مرکز اوزدِن برای هنرهای نمایشی و ابتکاری در وِلسی هیتس، نیویورک (هردو در لانگ آیلند) رفت. به دلیل امتحانات نهایی دبیرستان، پورتمن از حضور در افتتاحیه فیلم جنگ ستارگان قسمت اول: تهدید شبح خودداری کرد
نخستین حضور سینمایی پورتمن در دوازده سالگی و در فیلم اکشن لئون حرفه‌ای (۱۹۹۴) بود که او در آن نقش شاگرد یک آدم‌کش را ایفا کرد. او هنگام تحصیل در دبیرستان با نمایش خاطرات یک دختر جوان (۱۹۹۸) برای نخستین بار در برادوی به روی صحنه رفت. او نقش پدمه آمیدالا را در اپرای فضایی جنگ ستارگان: قسمت اول – تهدید شبح (۱۹۹۹) ایفا کرد و این نقش باعث شد که در عرصهٔ بین‌المللی شناخته شود. پورتمن از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۳ در دانشگاه هاروارد در رشته روانشناسی مشغول به تحصیل بود و در همین زمان به حضورش در سه‌گانهٔ پیش‌درآمد جنگ ستارگان (۲۰۰۲–۲۰۰۵) ادامه داد. او در سال ۲۰۰۱ نمایش مرغ دریایی اثر آنتون چخوف را به روی صحنه برد و در سال ۲۰۰۴ برای بازی در نقش استریپری مرموز در درام عاشقانه نزدیک‌تر نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن و برندهٔ جایزهٔ گلدن گلوب شد.
مسیر شغلی پورتمن با بازی در نقش ایوی هموند در فیلم اکشن وی مثل وندتا (۲۰۰۶)، آن بولین در درام تاریخی دختر دیگر بولین (۲۰۰۸) و یک بالرین در فیلم وحشت روان‌شناختی قوی سیاه (۲۰۱۰)—که برایش برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن شد—ترقی یافت. او در فیلم کمدی عاشقانهٔ بدون تعهد (۲۰۱۱) درخشید و برای به تصویر کشیدن ژاکلین کندی در زندگی‌نامه‌ای جکی (۲۰۱۶) بار دیگر نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. پورتمن نقش جین فاستر را در فیلم‌های ابرقهرمانی دنیای سینمایی مارول متشکل از ثور (۲۰۱۱)، ثور: دنیای تاریک (۲۰۱۳) و ثور: عشق و تندر (۲۰۲۲) ایفا کرد که باعث شد در میان بازیگران زن با بیشترین دستمزد قرار بگیرد.
پورتمن فیلم کوتاه حوا (۲۰۰۸) و درام زندگی‌نامه‌ای قصه عشق و تاریکی (۲۰۱۵) را نیز کارگردانی کرد. او مدافع حقوق جانوران و محیط زیست است. در سال ۲۰۱۲، پورتمن با بنجامین میلپید ازدواج کرد. او از این ازدواج دو فرزند دارد.
خانواده و تحصیلات:
ناتالی پورتمن در ۹ ژوئن ۱۹۸۱ در اورشلیم متولد شد. والدین او یهودی هستند. والدینش برای او نام سنتی عبری، «نِتالی» گذاشتند. او تنها فرزند شِلی (زادهٔ استیونز)، یک زن خانه‌دار آمریکایی که هم‌اکنون به عنوان نماینده پورتمن کار می‌کند و آونِر هرشلاگ، یک متخصص باروری و زنان است. پدربزرگ و مادربزرگ مادری او، برنیس (زادهٔ هورویتز) و آرتور استیونز (نام‌خانوادگی او در اصل اِدِلستِین بود)، از خانواده‌های یهودی بودند که از اتریش و روسیه به ایالات متحده نقل مکان کردند. پدربزرگ و مادربزرگ پدری پورتمن، مانیا (زادهٔ پورتمن) و زویا یهودا هرشلاگ، مهاجران یهودی به اسرائیل بودند. زویا در لهستان متولد شد و در سال ۱۹۳۸، الزاماً به فلسطین نقل مکان کرد و سرانجام یک پروفسور اقتصاد شد. او والدین خود را در اردوگاه آشویتس از دست داد. یکی از مادربزرگ‌های پدری پورتمن در رومانی متولد شد و به عنوان جاسوس برای آژانس جاسوسی بریتانیا در زمان جنگ جهانی دوم کار می‌کرد.
والدین پورتمن یکدیگر را در یک مرکز دانش‌آموزان یهودی در دانشگاه ایالتی اوهایو ملاقات کردند؛ در آنجا مادر او بلیط فروش بود. زمانی که پدرش به اسرائیل بازگشت. این زوج به نامه‌نگاری با هم ادامه دادند و هنگامی که چند سال بعد مادر ناتالی نیز به اسرائیل رفت، با هم ازدواج کردند. در سال ۱۹۸۴ زمانی که ناتالی سه ساله بود این خانواده به ایالات متحده نقل مکان کردند، جایی که پدر او به تحصیل پزشکی پرداخت. پورتمن که تابعیت دوگانه آمریکا و اسرائیل را دارد، می‌گوید: «هرچند من واقعاً آمریکا را دوست دارم… قلبم در اورشلیم است. آنجا مکانی است که در آن احساس می‌کنم در خانه‌ام.» پورتمن و خانواده‌اش برای اولین بار پس از مهاجرت به ایالات متحده در واشینگتن، دی.سی. زندگی می‌کردند، اما در سال ۱۹۸۸ به کنتیکت و در سال ۱۹۹۰ به جریکو، نیویورک در لانگ آیلند رفته و در آنجا زندگی کردند.
هنگامی که پورتمن در واشینگتن، دی.سی. زندگی می‌کرد به مدرسه روزانه یهودی چارلز ای. اسمیت در راکویل، مریلند رفت. پورتمن هنگامی که در لانگ آیلند زندگی می‌کرد و به مدرسه یهودی روزانه سولومون شِکتِر نیو کانتی در جریکو، نیویورک می‌رفت، یادگرفت به زبان عبری صحبت کند. در سال ۱۹۹۹، پورتمن از دبیرستان سیوسیت در سیوسیت، لانگ آیلند فارغ‌التحصیل شد. او همچنین به یادگیری باله و رقص مدرن در کارگاه رقص تئاتر آمریکا در نیو هاید پارک، نیویورک پرداخت و سپس به مرکز اوزدِن برای هنرهای نمایشی و ابتکاری در وِلسی هیتس، نیویورک (هردو در لانگ آیلند) رفت. به دلیل امتحانات نهایی دبیرستان، پورتمن از حضور در افتتاحیه فیلم جنگ ستارگان قسمت اول: تهدید شبح خودداری کرد
موضوع نویسنده
- Dec
- 6,904
- 15,671
- مدال‌ها
- 11
پورتمن گفت: «با بچه‌های دیگر متفاوت بودم. من بلندپروازتر بودم. می‌دانستم چه چیزی را دوست دارم و چه می‌خواهم و خیلی سخت کار کردم. من یک بچه خیلی جدی بودم.» به عنوان یک دانش‌آموز، پورتمن دو مقاله تحقیقاتی منتشر کرد که در مجله‌های علمی منتشر شدند. مقاله دبیرستان او در سال ۱۹۹۸، «روشی ساده برای نشان دادن تولید آنزیمی هیدروژن از شکر»، با همکاری دانشمندانی همچون ایان هارلی و جاناتان ودوارد برای جستجوی استعدادهای علمی انتل ارسال شد. در سال ۲۰۰۲، پورتمن هنگام مطالعه روانشناسی در دانشگاه هاروارد به مطالعه در مورد حافظه موسوم به «فعال‌سازی لوب پیشانی در طول بقای شیء: داده‌ها از طیف‌بینی اشعه مادون قرمز نزدیک» همکاری کرد.
در سال ۲۰۰۳، پورتمن از دانشگاه هاروارد با مدرک کارشناسی (بی‌ای) در رشته روانشناسی فارغ‌التحصیل شد. در سال ۲۰۰۲، او گفت: «من اهمیت نمی‌دهم که [دانشکده] حرفه‌ام را خراب کند.» «من ترجیح می‌دهم یک باهوش باشم تا یک ستاره سینما.» در هاروارد، پورتمن دستیار تحقیق الن درشویتس بود. پورتمن هنگامی که در هاروارد حضور داشت، ساکن لاول هاوس بود و در پاسخ به مقاله‌ای انتقادی درمورد اقدامات اسرائیل نسبت به فلسطینی‌ها، نامه‌ای به هاروارد کریمسون نوشت.
پورتمن به اسرائیل بازگشت و دوره‌های تحصیلات تکمیلی را در دانشگاه عبری اورشلیم در بهار سال ۲۰۰۴ گذراند. در مارس ۲۰۰۶، به عنوان استاد مهمان در دانشگاه کلمبیا در زمینه تروریسم و ضد تروریسم حضور پیدا کرد، جایی که دربارهٔ فیلمش وی مثل وندتا (۲۰۰۶) صحبت کرد. پورتمن از کودکی به زبان‌های خارجی علاقه داشته‌است و به مطالعه زبان‌های فرانسوی، ژاپنی، آلمانی و عربی پرداخته‌است.
در سال ۲۰۰۳، پورتمن از دانشگاه هاروارد با مدرک کارشناسی (بی‌ای) در رشته روانشناسی فارغ‌التحصیل شد. در سال ۲۰۰۲، او گفت: «من اهمیت نمی‌دهم که [دانشکده] حرفه‌ام را خراب کند.» «من ترجیح می‌دهم یک باهوش باشم تا یک ستاره سینما.» در هاروارد، پورتمن دستیار تحقیق الن درشویتس بود. پورتمن هنگامی که در هاروارد حضور داشت، ساکن لاول هاوس بود و در پاسخ به مقاله‌ای انتقادی درمورد اقدامات اسرائیل نسبت به فلسطینی‌ها، نامه‌ای به هاروارد کریمسون نوشت.
پورتمن به اسرائیل بازگشت و دوره‌های تحصیلات تکمیلی را در دانشگاه عبری اورشلیم در بهار سال ۲۰۰۴ گذراند. در مارس ۲۰۰۶، به عنوان استاد مهمان در دانشگاه کلمبیا در زمینه تروریسم و ضد تروریسم حضور پیدا کرد، جایی که دربارهٔ فیلمش وی مثل وندتا (۲۰۰۶) صحبت کرد. پورتمن از کودکی به زبان‌های خارجی علاقه داشته‌است و به مطالعه زبان‌های فرانسوی، ژاپنی، آلمانی و عربی پرداخته‌است.
موضوع نویسنده
- Dec
- 6,904
- 15,671
- مدال‌ها
- 11
آثار و جوایز:
مقالهٔ اصلی: فیلم‌شناسی ناتالی پورتمن
بر طبق گزارش‌های وبگاه راتن تومیتوز و وبگاه آماری باکس آفیس موجو، پرفروش‌ترین و پرافتخارترین فیلم‌های پورتمن از نظر فروش گیشه و استقبال منتقدان عبارتند از: جنگ ستارگان قسمت اول: تهدید شبح (۱۹۹۹)، جنگ ستارگان قسمت دوم: حمله کلون‌ها (۲۰۰۲)، نزدیک‌تر (۲۰۰۴)، جنگ ستارگان قسمت سوم: انتقام سیت (۲۰۰۵)، وی مثل وندتا (۲۰۰۵)، قوی سیاه (۲۰۱۰)، بدون تعهد (۲۰۱۱)، ثور (۲۰۱۱)، ثور: دنیای تاریک (۲۰۱۳)، جکی (۲۰۱۶)، نابودی (۲۰۱۸) و می دسامبر (۲۰۲۳).
پورتمن به خاطر نقش‌آفرینی‌اش در قوی سیاه برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام و جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد، او همچنین نامزد دریافت جایزه جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای نزدیک‌تر شده‌است. او نامزد دریافت دو جایزه اسکار دیگر: جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای نزدیک‌تر و بهترین بازیگر نقش اول زن برای جکی شد؛ او همچنین نامزد دریافت دو جایزه گلدن گلوب دیگر: بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای هر جا جز اینجا (۱۹۹۹) و بهترین بازیگر زن فیلم درام برای جکی شده‌است.
مقالهٔ اصلی: فیلم‌شناسی ناتالی پورتمن
بر طبق گزارش‌های وبگاه راتن تومیتوز و وبگاه آماری باکس آفیس موجو، پرفروش‌ترین و پرافتخارترین فیلم‌های پورتمن از نظر فروش گیشه و استقبال منتقدان عبارتند از: جنگ ستارگان قسمت اول: تهدید شبح (۱۹۹۹)، جنگ ستارگان قسمت دوم: حمله کلون‌ها (۲۰۰۲)، نزدیک‌تر (۲۰۰۴)، جنگ ستارگان قسمت سوم: انتقام سیت (۲۰۰۵)، وی مثل وندتا (۲۰۰۵)، قوی سیاه (۲۰۱۰)، بدون تعهد (۲۰۱۱)، ثور (۲۰۱۱)، ثور: دنیای تاریک (۲۰۱۳)، جکی (۲۰۱۶)، نابودی (۲۰۱۸) و می دسامبر (۲۰۲۳).
پورتمن به خاطر نقش‌آفرینی‌اش در قوی سیاه برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام و جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد، او همچنین نامزد دریافت جایزه جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای نزدیک‌تر شده‌است. او نامزد دریافت دو جایزه اسکار دیگر: جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای نزدیک‌تر و بهترین بازیگر نقش اول زن برای جکی شد؛ او همچنین نامزد دریافت دو جایزه گلدن گلوب دیگر: بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای هر جا جز اینجا (۱۹۹۹) و بهترین بازیگر زن فیلم درام برای جکی شده‌است.