دلنوشته {هوژین} اثر •دلارام کاربر انجمن رمان بوک•

[DELARAM]

نام اثر: هوژین
نویسنده: دلارام
ژانر: عاشقانه/ تراژدی
ناظر: @ARMINA
مقدمه:
تمام تنهایی‌ام را در آغوش خود گم کرده‌ام. شعرهایم از غم و طراوتش از چشم‌هایم بیرون می‌زند. من! دختری هستم که بر بام دلم خاطره‌هایم می‌ریزد و با ضربان کند قلبم به انتظار مرگ نشسته‌ام، تو می‌دانی چرا؟
طنین چشم‌ها در هیاهوی زندگی‌ست و هر لحظه سردرگم به دنبال آن جویا شدم.
*هوژین: آموختن
به معنای زندگی بخش هم هست.​

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[DELARAM]

این را برای تنهایی‌های شکسته‌ی دلم نوشتم. تنهاییِ مطلق که روحم را در زندانی اسیر کرده و کودکانه‌هایم را به زنجیر کشیده است. می‌دانی خداحافظ به چه معناست؟ یعنی که در اندوه تو خواهم مُرد و شبیه برگ پاییزی که باد آن را با خود به دوردست‌ها می‌برد برای همیشه به جایگاه ابدی‌ام خواهم رفت.

 

[DELARAM]

از همان موقع هراس داشتم از این زندان چند بُعدی و هر شب کابوس‌ها چگونه خلاص شوم؟ اما اکنون می‌خواهم خودم را به این‌ها بسپارم و این‌ها را تنها یک بهانه‌ای بدانم برای رفتن به کلبه‌ی تنهایی همیشگی‌ام و این چه تلخ است که روزانه علاقه‌ام به خواب ابدی بیشتر شده است.

 

[DELARAM]

می‌دانی دیگر دلم طاقت حوادث تلخ روزانه را ندارد. آن لحظه‌ای که دختری را دیدم که با بغض به تنها معشوقه‌اش لب میزد:
- تو اصلاً من رو دوست داری؟
و او با بدخلقی آن را پس میزد و می‌رفت... .
یا لحظه‌ای که کودکی را دیدم که اشک‌هایی برای پرواز همیشگی مادرش می‌ریخت و خانواده‌اش سعی بر پَرتی حواس او داشتند... اما او متوجه بود که دیگر مهر مادری ندارد.

 

[DELARAM]

نمی‌دانم چه آموختم از زندگی که هر لحظه قصد جان یک فرد بی‌گناه دیگری را دارد. یا حتی عده‌ای که گول وعده‌های پوچ دیگری را می‌خورند و انگار منتظر تلنگری هستند تا از این خواب غفلت بیرون بیایند. ‌می‌دانی تنها کسی که همیشه به من وفادار است تنهایی است و ما جدایی ناپذیریم.

 

[DELARAM]

تنهایی به زبان من یعنی روح شکسته‌ام که دیگر قابل برگشتن نیست یعنی زمانی که اشک‌هایی دردناک از گونه‌هایم به پایین می‌آید. من علاوه بر جسم، روحی بیمار هم دارم و هنوز هم بی‌منطق مرحمی بر روی آویر دردهایم می‌زنم. حالا فهمیدم در این دنیای فانی به هیچ‌ک.س حتی سایه‌ام وابسته نباشم.

 

[DELARAM]

چقدر سخت است که من از یک قهوه‌ی تلخ انتظار فالی شیرین دارم... همیشه به یاد آدم‌هایی هستم که با همان سرعتی که می‌آیند می‌روند و این‌جا تو باید همان تنهایی همیشگی را بچسبی تا کسی تورا از این مرداب بیرون نکشد. تا کجا می‌خواهی به دلت بگویی.
- ببخشید! که بازم باورم شد.
و این همیشه‌های مسموم را داشته باشی.

 

[DELARAM]

ما همان گچ را برداشتیم و حصار‌های سفید رنگی به دور خودمان کشیدیم. حالا فهمیدم که ما از زندگی فقط تنهایی را آموختیم. به اندازه دریا اشک ریختیم و به اندازه زندگی سرشار از تنهایی بودیم. این واژه "تمام" زندگی مارا سرتاسر سیاهی پاشیده مانند روح‌مان که‌ به دست او تسخیر شده است... .

 

[DELARAM]

من آن‌قدر می‌نویسیم تا قلم خسته شود، از حال برود و خودش روی دفتر همیشگی‌ام بنشیند. من همانند تمام داستان‌های عاشقانه کسی را دارم، لیلی مجنون را دارد و یا خسرو شیرین را دارد اما من "تنهایی" را دارم و گاهی به دلم دروغ می‌گویم تا نداد که بی‌نهایت تنهاست.