اشعار درحال تایپ {هیوه} اثر ▪︎عسل کاربر انجمن رمان بوک▪︎

[Me~]

«رؤیا، نَفَسِ نام تو»

خوابم، ولی نه در بسترِ خویش؛ در تمنای تو
که خواب نیز، به جز وهمِ گام‌های تو، نیست

هر شب، به سایه‌ی نامت، نفس‌نفس می‌زنم
که خوابِ من، سرودِ رسیدن‌ات را می‌بست

نه بیداری‌ست، اگر در تو چشم وا نکنم
نه شب، نه روز، نه فصل، بی‌تو از آنِ من است

تو را در آینه‌ی خواب، روشن‌تر یافته‌ام
تا در هزار بیداریِ کور و بی‌نفس

و هر سحر، که بیدار می‌شوم، مرثیه‌ای‌ست
که نام تو را، از لبانِ رؤیا، جدا کند...

 

[Me~]

«هیوه تویی»
نه شب از تو گذر کرد، نه صبح از دلم افتاد
تو چراغی و من، سایه‌ام افتاده بر فریاد

لب تو مثنویِ بسته‌ی صد بغض نگفتن بود
که جهان را به زخمِ لب خود، ساده‌تر از باد

تو رسیدی، ولی دورترین حادثه بودی
مثل تصویرِ آتش، وسطِ برفِ دماوند

دل من موم شد از گرمی لبخند تو، اما
تو شکستی مرا در دلِ آیینه، چه استاد!

هیوە یعنی تویی، روشن و ناب و نهنجاری
که در اندوهِ من، خنده شدی بی‌خبر از یاد

 

[Me~]

«وهم تپیدن»

شانه‌ات قبله‌ی تب‌دارترین خواهشِ من بود
که در آن سجده شکستم، نَفَسم، خواهش من بود

چشم تو آینه‌ای بود که در وهم تپیدم
ماه هم زرد شد از روشنی‌اش، خواهش من بود

من در آن خلوت گیسو، نفس از شب نگرفتم
همه‌ی خستگی‌ام، گریه و آهش، منِ من بود

با تو شب‌ها، دلِ من واژه نمی‌خواست، نمی‌خواست
لب تو شعر شد و بند به بندش، تن من بود

رفتی و بعد تو هر فصل، پُر از خاک شد و باد
هرچه در حافظه‌ام بود، فراموش شدن بود