دلنوشته {هیژا} اثر •تی‌ناز کاربر انجمن رمان بوک•

[لیلیت]

دلنوشته: هیژا
ژانر: عاشقانه
نویسنده: زیبا سعیدی
ناظر: @ARALIYA
مقدمه: خنده‌ی تو چه با مزاج در تار تارِ نوازشِ هزاران بستره در ملا عام افسارگسیخته. عشقِ من! ضربات آهنگینِ گلِ سرخ نگاهت بی‌هیچ دگرگونی بر فرازِ آشیانه‌ی دلم، سوسنی می‌کارد.
* هیژا به معنای ارزشمند بوده است.​

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[لیلیت]

بی‌پرده و آواز خوان نگاهِ مشتاقت را به وسعتِ درازای خیابان‌ها، به هر رهگذری می‌تابانی. وسعتِ صدایت قلبِ هر شنونده‌ای را در کوچه‌های تلخ این شهر بی‌هیچ دگرگونی؛ مرز‌های بی‌کرانِ عاشقی را هموار می‌آورد‌.

 

[لیلیت]

ای کاش درزی برای تکرار خاطره‌ها وجود داشت. همان خاطراتی که ریسه‌وار در گل بوته‌های سرافکنده جاری است. همان خاطراتی که بیان‌گر کال‌هایِ آبی رنگ آشنایی‌ها، کاخ‌های مرمری آرزوها.
چه با زیرکی تصورات بی‌هانه‌ی ضربِ تندِ آهنگینِ قلبِ عاشقی را لایِ چینِ خیابان به نمایش می‌گذاری.

 

[لیلیت]

به دیوارِ شب تکیه زده‌ای و سکوتش را با نت‌نت صدای خیس باران با آهسته‌ترین لحن به قهقرا می‌بری. پچ‌پچ‌های عاشقانه‌ی زندگی، تنِ درختانِ خزان‌زده را با بی‌مهری به انتهای بی‌کران شوره‌زاری روانه می‌کند. کویرِ پر سراب و دشت‌های نیلگون از مرداب، چه خوش خیال‌اند که فکر می‌کنند به پای عاشقی تو می‌رسند.

 

[لیلیت]

به قابِ خاطره‌ها می‌نگری و در جستجویِ پرتو‌های عاشقی، مژده‌ی حلاوتِ سازت را بر بالین سکوت می‌تابانی، بدونِ آن‌که بدانی برای مردمی که چون گرگی گرسنه پُر از قضاوتند، عشق و محبت در قالبِ آواز دلفریب نیست.

 

[لیلیت]

فشار آرام انگشتانت آن‌جا که کلمات را با بیانی قاصرانه تلاوت می‌کنند. آن‌جایی که موسیقی به سخن در می‌آید و در قلب لانه می‌زند. چنان چشم در برابرت عنان از کف می‌دهد که تفسیر بی تو ماندن در جهانشان جز حفره‌ای دردآگین بیش نیست.

 

[لیلیت]

نام تو را با آیین ستاره‌ها بر الیاف شاخه‌ها به زیبایی می‌تراورد. چنان زبانش احساسی بی‌بدل از زمین می‌بخشد، چنان ارتعاشی در رخساره‌ی جانت به وجود می‌آورد که سودای عاشقی رنگ شعرانه‌ای به خود می‌گیرد.​

 

[لیلیت]

ترانه‌ای قدیمی سرشار از پر پرواز؛
آخرین قطره‌ی اشکش که از سپیده‌ی بردمید فرو می‌ریزد. آه خوش آهنگ عاشقانه‌ای که از آوای پونه سرازیر می‌شود.
تو در قافیه‌های عمیق شب اسیر خزان یخ‌زده‌ی نگاهش می‌شوی.​

 

[لیلیت]

از لطافت و شبنمِ صدایت نقره‌بال‌هایی از طلا می‌سازند. مهتابی در پی شفقِ خونین برمی‌خیزد، سلانه‌سلانه تا گلوگاهت ردِ عاشقی را دنبال می‌کند.
حلاوتی دلنشین است وقتی از اشتیاق صدای تو چون نوری که از هر طرف بر تیره‌بختی می‌تابد، شکوفا شود!
​