معرفی کتاب واقعیت نویسنده

[ویتامین]

کتاب واقعیت نویسنده را می‌توان خود زندگی‌نامه‌ی ادبی و فکری یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان امروز لاتین شمرد که سهمی عمده در اعتلای ادبیات این خطه به سطح جهان داشته است. روایتی‌ست خواندنی و پرکشش از آن‌چه بر نویسنده در جریان آفریدن اثر هنری می‌گذرد و آن‌چه به جذابیت این روایت می‌افزاید بیان بی‌پرده‌پوشی ماجراهایی از زندگی شخصی نویسنده است... .

 

[ویتامین]

که دست‌مایه‌ی خلق رمان‌هایش شده‌اند. بدین ترتیب است که خواننده در می‌یابد چه‌گونه واقعیت بیرونی تبدیل به واقعیت نویسنده می‌شود و شاهکارهایی چون «مرگ در آند»، «روزگار سخت» و «سال‌های سگی» تکوین یافته است. اگر هنوز این رمان‌ها را نخوانده باشید، پس از خواندن این کتاب وسوسه خواندن آن‌ها رهای‌تان نخواهد کرد.

 

[ویتامین]

چکیده کتاب واقعیت نویسنده:

کتاب واقعیت نویسنده، زندگی‌نامه ادبی و فکری ماریو بارگاس یوسا یکی از نویسندگان آمریکای لاتین است. این کتاب بیانگر ماجراهایی از زندگی شخصی ماریو است که دست‌مایه خلق رمان‌هایش شده است. ماریو سال 1936 در آره کیپای پرو به دنیا آمد.

 

[ویتامین]

پدر و مادرش اندکی پس از تولد او از یک دیگر جدا شدند و او نزد پدربزرگ و مادربزرگش در کوچابامبای بولیوی بزرگ شد. وی سال 1950 در آموزش‌گاهی نظامی تعلیم می‌بیند. در دوران دانشجویی شیفته ژان پل سارتر و عقاید او می‌گردد و در پی آن در روزنامه‌نگاری، سیاست‌مداری، مقاله‌نویسی، نمایش‌نامه‌نویسی و رمان‌نویسی مهارت‌هایی کسب می‌کند.

 

[ویتامین]

​

 

[ویتامین]

بخشی از متن کتاب:

در بحث‌های‌مان سعی می‌کردم با تمام کینه‌ سارتری که می‌توانستم گرد آورم نشان بدهم که روشن‌فکری که مانند بورخس می‌نویسد، سخن می‌گوید و رفتار می‌کند، به نحوی مسئول همه بیماری‌های اجتماعی دنیاست و داستان‌ها و شعرهایش چیزی نیست جز آوای دهلی که از دور خوش است و تاریخ، با حس هولناک عدالتش، که ترقی خواهان آن را مناسب حال خود به‌کار می‌برند... .

 

[ویتامین]

مانند تبر جلاد با ورق علامت‌دار شیاد یا اندک تکان دست شعبده باز، روزی آش جانانه‌ای برایش می‌پزد. امّا وقتی بحث‌ها در کنج خلوت اتاقم یا کتاب‌خانه به پایان می‌رسید، مثل پاکدین متعصب سامرست موام در داستان بارانه، که تسليم وسوسه تنی می‌شود که انکارش می‌کند، طلسم بورخس را مقاومت‌ناپذیر می‌دیدم.

 

[ویتامین]

و داستان‌ها، اشعار و مقالاتش را با حیرت بسیار می‌خواندم. به‌علاوه احساس زناکاران‌های که از خ*یانت به استادم، سارتر، داشتم، فقط بر لذّت خودسرانه‌ام می‌افزود. در جوانی از لحاظ علایق ادبی دمدمی بودم. امروزه وقتی آثار بسیاری از نویسندگانی را که روزگاری الگوی من بودند... .

 

[ویتامین]

از جمله سارتر می‌خوانم، دیگر جلبم نمی‌کنند. امّا شور و شعف مرموز و گناه‌آلودی که در آثار بورخس سراغ داشتم هرگز رنگ نباخته است و بازخوانی آن‌ها که گه‌گاه مانند کسی که مراسم آیینی را اجرا می‌کند دست می‌دهد، پیوسته تجربه‌ای شادمانه بوده است.

 

[ویتامین]

​