آموزشی وجه امری در زبان ترکی استانبولی

[-RPR-]

از حالت امری در زبان ترکی استانبولی برای اعلام درخواست یا دستور، وقتی که به طور مستقیم به افراد داده می‌شود، استفاده می‌کنیم، وجه امر تنها برای چهار شخص وجود دارد و صرف می‌شود. به جز ضمیر اول شخص مفرد و اول شخص جمع بقیه‌ی ضمیرها را می‌توان با این وجه ساخت.

 

[-RPR-]

نکته
چون وجه امری پسوند خاصی ندارد، در این وجه، ضمایر نقش تعیین کننده دارند.
پسوند سوالی + ضمایر متصل + پسوند منفی + فعل امر + ضمیر جدا

​

 

[-RPR-]

توجه
از آنجایی که شخص به خودش و به جمع ما نمی‌تواند امر کند، با ضمیرهای ben و biz نمی‌توان وجه امری ساخت.

​

 

[-RPR-]

نکته
وجه امری با "ma و me" منفی می‌شود.​

 

[-RPR-]

جدول زیر ضمایر متصل وجه‌های امری را نشان می‌دهد.

ضمایر متصل وجه امری​	ضمایر جدا​
ضمیر ندارد​	Sen​
sın-sin-sun-sün​	O​
ın(ız) - in(iz) - un(uz) - ün(üz) / yın(ız) - yin(iz) - yun(uz) - yün(üz)​	Siz​
sınlar-sinler-sunlar-sünler​	Onlar​

​

 

[-RPR-]

توجه
ضمیر دوم شخص مفرد، ضمیر متصل برای وجه امری ندارد.​

 

[-RPR-]

.Odadan çık​

از اتاق خارج شو. (تو)

.Beni bekleme​

منتظر من نباش. (تو)

.Hemen buraya gelsin​

فورا بیاید اینجا. (او)

.Murat telefonlara cevap vermesin​

"مراد" به تلفن‌ها جواب ندهد. (او)

.Lütfen burayı imzalayın​

لطفا اینجا را امضا کنید. (شما)

.Çocuklar gürültü yapmayın​

بچه‌ها سر و صدا نکنید. (شما)

.Öğrenciler bahçede beklesinler​

دانش‌آموزها در حیاط منتظر بمانند. (آن‌ها)

.Tablolara dokunmasınlar​

به تابلوها دست نزنند. (آن‌ها)