تحلیل وقتی آن روز فرا برسد

[نویسنده- کوچک]

داستان و شخصیت پردازی

 

[نویسنده- کوچک]

فیلمنامه اثر، همانقدر که سعی کرده که به واقعیت پایبند باشد، از سویی دیگر نویسنده سعی داشته یک سری از حوادث را به صورت قصه و تخیلی در بیاورد. اما در نهایت، این موضوع به هدف و هسته ماجرا لطمه‌ای وارد نکرده و باز هم مخاطب شاهد یک روند هیجان انگیز از دروغ‌ها، دورویی‌ها و پوشاندن‌ها است. مخاطب شعله‌ور شدن خشم مردم را می‌بیند و وقتی در نهایت، فیلم با آن لانگ شات از جمعیت عظیم مردم تمام می‌شود، درکش می‌کند و این حس را دارد که انگار یکی از آن‌ها است. بنابراین، شاید فیلم تماماً به تاریخ و حوادث وفادار نباشد، اما قطعاً تجربه جذاب و فراموش نشدنی برای بیننده‌اش پدید آورده است.

 

[نویسنده- کوچک]

فیلم به جای آنکه بیاید حوادث را از دید هر شخصیت بیان و آن‌ها را به این شکل برای مخاطب، ملموس کند، به داستانش تکیه کرده و با روندی که فیلم طی می‌کند، آنچه که لازم است از شخصیت‌ها بدانیم را تحویل مخاطبش می‌دهد. از شخصیت چئو وون شروع کنیم. او همانقدر که هیولا است،‌ همانقدر نیز جنبه‌های روانی قابل درکی دارد که او را بیش از پیش ترسناک‌تر می‌کند. او این مسئولیت را برعهده دارد تا کشور را از شر معترضان و آشوبگران با انگیزه‌های کمونیستی در امان نگه دارد. برایش مهم نیست چند نفر جلویش بایستند، یا از آسمان سنگ ببارد یا حتی زلزله بشود، او به سمت هدفش می‌رود و در اجرای آن بسیار موفق نیز بوده است.

 

[نویسنده- کوچک]

اما چیزی که برایش حکم سوخت را دارد، بلایی بوده که کیم ایل سوانگ بر سر خانواده‌اش آورد. وقتی که او داستان را شرح می‌دهد، درکش می‌کنیم و چه بسا، به او حق بدهیم. اما نکته‌ای که چئو وون به آن دقت نمی‌کند، این است که تمامی معترضان و منتقدان، کمونیست هستند و این وحشت را دارد که نکند روزی این افراد اوج بگیرند و کره شمالی و کیم ایل سوانگ، بر کره جنوبی سیطره پیدا کنند. همچنین او به درستی یا غلطی کارش اهمیت نمی‌دهد، اگر آن حرکت او را به هدفش می‌رساند، از انجام دادنش سر باز نمی‌زند.

 

[نویسنده- کوچک]

از سویی دیگر، وضعیت پرتنش کره جنوبی برای او حکم نعمت الهی را داشت! به راحتی و بدون آنکه پشت سر هم بازخواست شود، از آن به عنوان سپرش استفاده می‌کرد و اهدافش را پیش می‌برد. او به جای آنکه بگردد و مسیری درست را برای برقراری نظم و امنیت پیدا کند، تصمیم می‌گیرد که شکنجه معترضان را نیز خودش برعهده بگیرد و بر آن نظارت کند! چئو وون ناخواسته، تبدیل به همان چیزی شد که از آن می‌ترسید. تهدیدها و خشونت‌هایش، همان چیزی بود که ایل سوانگ آن‌ها را مرتکب می‌شد. در آخر، این چئو وون است که با این حقیقت تلخ رو به رو می‌شود که باید پاسخگوی کارهایش باشد.

 

[نویسنده- کوچک]

اما در مقابل چئو وون، فردی است با خط فکری مشابه، اما معتقد به انجام دادن کار صحیح و درست. چوئی هوان، آنقدر به درست طی شدن کاری اهمیت می‌داد که برای بسیاری شک برانگیز شده بود آیا او واقعاً ضد کمونیست است یا خیر! نظام پلیس کره جنوبی آنقدر فاسد بود که فکر می‌کردند هرکس تن به کارها و ماموریت‌های دروغین و زشت آن‌ها تن بدهد، ضد کمونیست و هرکس جلویشان بایستد، کمونیست است. اما چوئی هوان برایش مهم نبود که برای چه حکومت و یا خط فکری کار می‌کند، تنها برایش یک چیز مهم بود: انجام دادن کار درست به هر قیمتی.

 

[نویسنده- کوچک]

 

[نویسنده- کوچک]

او شخصیتش را در یک عبارت توصیف می‌کند: سگ ولگرد. حتی متوجه است که جزای ایستادن در برابر چئو وون کندن قبر خودش است، باز هم به مسیرش ادامه می‌دهد. در پایان، از آن ساختار فاسد و رقت انگیز پلیس که با رشوه و دروغ کارهایش را پیش می‌برد، این چوئی هوان است که سربلند بیرون آمد.

 

[نویسنده- کوچک]

اما شخصیت‌ها و داستان، قرار نیست محدود به فضای خشن و تعفن انگیز پلیس آن زمان کره جنوبی بگذرد. بلکه به واسطه شخصیت بیونگ یانگ، یئون هی را به ما معرفی می‌کند و فضای مخالفان و فعالان دانشجویی را به ما نشان می‌دهد. شخصیت بیونگ یانگ، ما را یاد آن افرادی می‌اندازد که با اینکه هزار هزار بار در سختی می‌افتند و در معرض مرگ قرار می‌گیرند، باز به مسیر خود ادامه می‌دهند. افرادی که می‌دانند هر چیزی بهایی دارد و با کمال میل، آن را قبول می‌کنند و لحظه‌ای از آن کار، شانه خالی نمی‌کنند.

 

[نویسنده- کوچک]

از طرفی، بیونگ یانگ ما را به دنیای مخالفان در سایه آن زمان می‌برد که سعی می‌کنند به اعتراضات هدف و نظم بدهند. هرچند، ما آنچنان وارد این دنیا نمی‌شویم و از طرفی، شخصیت‌هایش، برای ما آنقدر ملموس در نمی‌آیند. اما چیزی که برای مخاطب مشهود است، تاثیری بود که کلیسا و مبلغان مذهبی روی مردم گذاشتند تا به اعتراضات بپویندند و برای حق خود فریاد بزنند.