پشت و سطح روی این ساز و جدارهای اطراف آن را یک جعبه ی تو خالی تشکیل می دهد که بعنوان رزوناتور عمل می کند و طنین سازهای زهی را افزایش می دهد. داخل بدنه قطعه ای چوبی بنام
Sound Box قرار دارد که باعث انتقال صوت می شود. دسته ی ساز که محل قرارگیری انگشت می باشد
Fingerboard یا گریف نام دارد که از آبنوس ساخته می شود و نوازنده با آن نت ها را می نوازد. در قسمت بالایی آن محل قرارگیری گوشی های کوک ساز می باشد که چهار سیم
" می " ، "ر" ، "لا" ، "سل" را کوک می کنند. در کنترباس گاه تعداد سیم ها به پنج عدد نیز افزایش می یابد.
تمامی سیم ها بعد از عبور از روی شیطانک و خرک ، به انتهای ساز بنام سیم گیر متصل می شوند. محل کشیدن آرشه روی سیم معمولا بین فضای خالی دسته و خرک است. روی بدنه دو شیار وجود دارد که چون شبیه به حرف f می باشند به این اسم خوانده می شوند. این شیارها انتقال دهنده صدا از بدنه ساز می باشند.
همانطور که اشاره شد ساز ویولن از چهار سیم تشکیل شده است مطابق شکل زیر این سیم ها به ترتیب :

سیم سُل یا G : ضخیم ترین و رساترین سیم می باشد هر چقد نوازنده به پوزیسیون های بالاتر برود به دلیل کاهش لرزش و ویبراسیون ، صدا گرفته ترمی شود
سیم ر یا D : صدای گرمتری نسبت به چهار سیم دیگر دارد و هر چه به پوزیسیون های بالاتر برود لرزش آن کمتر و صدای روشن تری تولید می کند.
سیم لا یا A : در پوزیسیون اول صدایی بسیار چشمگیر دارد ، قدرت و شفافیت خود را در پوزیسیون های بالاتر از دست می دهد.
سیم می یا E : درخشنده ترین سیم در بین چهار سیم ویولن می باشد.