آموزشی ویژگی های داستان های جنایی

[Kosarvalipour]

ویژگی های داستان های جنایی

 

[Kosarvalipour]

زمانی که «ادگار آلن پو» کتاب «قتل در کوچه مورج» را در سال 1841 به رشته ی تحریر درآورد، باعث شکل گیری ژانر جنایی به مفهوم امروزی آن شد. نویسندگان سراسر دنیا همچنان با معماهای جذابی که به جنایت و قتل پیوند خورده اند، مخاطبین را سرگرم می کنند. رمان های ژانر جنایی از ویژگی های مشخصی برای پرداختن به تمایل بشر به کشف حقیقت استفاده می کنند. در این بخش، این ویژگی های مهم را با هم مرور می کنیم.

 

[Kosarvalipour]

به ظاهر حل نشدنی


داستان های جنایی به طور معمول به یک جنایت، اغلب یک قتل، می پردازند که حل کردن آن، در ابتدا غیر ممکن به نظر می رسد.

 

[Kosarvalipour]

این جنایت به ظاهر حل ناشدنی، داستان را به حرکت درمی آورد و مسیر رخ دادن اتفاقات را مشخص می کند. گاهی اوقات جنایت در خود داستان توصیف می شود و گاهی نیز شخصیت ها فقط با عواقب آن رو به رو می شوند. جنایت در مرکز داستان قرار دارد و حل نشدنی به نظر رسیدن آن، هم مخاطبین و هم شخصیت اصلی را به خود جذب می کند.

 

[Kosarvalipour]

کارآگاه مشتاق
حتی اگر پروتاگونیست، داستان را بدون داشتن ارتباطی عاطفی با جنایت آغاز کند، در برهه ای از روایت، به گشودن معمای آن علاقه مند می شود.

 

[Kosarvalipour]

وقتی «آرتور کانن دویل» کاراکتر «شرلوک هولمز» را به جهان معرفی کرد، شخصیت کارآگاه مشتاق به الگویی برای خلق پروتاگونیست در رمان های جنایی بعدی تبدیل شد.

 

[Kosarvalipour]

فرآیند تحقیقات، کارآگاه را معمولا در وضعیت هایی هراس انگیز و خطرناک قرار می دهد که جان او را تهدید می کنند، اما این شخصیت تسلیم نمی شود. او باید هم برای زنده ماندن و هم حل معمای داستان، به نبرد با این وضعیت های مرگبار برود.

 

[Kosarvalipour]

شخصیت ها
البته مشتاق بودن کارآگاه داستان به این معنی نیست که او، کاراکتری کاملا «سفید» است و ویژگی های شخصیتی تاریک ندارد.

 

[Kosarvalipour]

در نظر گرفتن ضعف های شخصیتی برای قهرمان داستان، به روشی بسیار محبوب در داستان های جنایی مدرن تبدیل شده چرا که این کار باعث می شود مخاطبین راحت تر بتوانند با آن شخصیت ارتباط برقرار کنند.

 

[Kosarvalipour]

البته مخاطبین ممکن است بازتابی از خود را در سایر شخصیت های داستان نیز پیدا کنند: یک عاشق، یک دوست، و حتی یک مجرم.