آموزشی پردنیزون

[-pariya-]

 

[-pariya-]

پردنیزون(به انگلیسی: Prednisone) یک داروی گلوکوکورتیکوئیدی است که بیشتر برای سرکوب سیستم ایمنی و کاهش التهاب در شرایطی مانند آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه(COPD) و بیماری‌های روماتیسمی استفاده می‌شود.

 

[-pariya-]

همچنین برای درمان هایپرکلسمی به دلیل سرطان و نارسایی غده فوق کلیوی همراه با سایر استروئیدها استفاده می‌شود. این دارو به شکل خوراکی مصرف می‌شود.

 

[-pariya-]

عوارض جانبی رایج با استفاده طولانی مدت شامل آب مروارید، تحلیل استخوان، کبودی آسان، ضعف عضلانی و برفک است.

 

[-pariya-]

سایر عوارض جانبی کوتاه مدت شامل افسردگی شدید یا افکار خودکشی، افزایش وزن، تورم، افزایش قند خون، افزایش خطر عفونت و روان پریشی است.

 

[-pariya-]

به‌طور کلی در بارداری بی خطر در نظر گرفته می‌شود و به نظر می‌رسد دوزهای پایین آن در دوران شیردهی بی خطر است. پس از استفاده طولانی مدت، پردنیزون باید به تدریج قطع شود.

 

[-pariya-]

پردنیزون یک پیش‌داروی است و قبل از فعال شدن باید توسط کبد به پردنیزولون تبدیل شود. پردنیزولون سپس به گیرنده‌های گلوکوکورتیکوئید متصل می‌شود و آنها را فعال می‌کند و باعث ایجاد تغییراتی در بیان ژن می‌شود.

 

[-pariya-]

پردنیزون در سال ۱۹۵۴ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۵۵ برای استفاده پزشکی در ایالات متحده تأیید شد.این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت قرار دارد.

 

[-pariya-]

این دارو به عنوان یک داروی ژنریک در دسترس است. در سال ۲۰۱۹، با بیش از ۲۲ میلیون نسخه، بیست و هفتمین داروی رایج تجویز شده در ایالات متحده بود