دیالوگ نویسی [پروا] اثر «baran.kh کاربر انجمن رمان‌ بوک»

[BARAN_KH_Z]

عنوان: پروا

نویسنده: باران خبیری زاده

ژانر: عاشقانه، تراژدی​

---

مقدمه:
- یکی از بزرگترین اکتشافاتی که انسان انجام میده، و یکی از شگفتی‌های بزرگش اینه که متوجه میشه می‌تونه کاری رو انجام بده که می‌ترسید نتونه انجام بده.
(هنری فورد)
+ ولی ترس، مثل اسب بخار به سرعت به دنبالم میاد.​

 

[BARAN_KH_Z]

+ من الانشم بزرگم، پس بهم بگو از چی باید بترسم؟
- هنوز کوچولویی!
+ درسته من کوچولو‌ام. اما بازم میگم، چیزی که تو تجربه کردی عشق نبوده
​

 

[BARAN_KH_Z]

+ زها!
- بله؟
+ بهم اعتماد داری؟
- درحال حاضر به خودمم حتی اعتماد ندارم.
+ می‌خوام بهم اعتماد کنی.
- سعی می‌کنم.
+ به ترست غلبه کن و لب‌تر کن.
- اون مثل ابلیس روی زندگیم سایه انداخته،
از فکر کردن بهش می‌ترسم چه برسه به حرف زدن درباره‌ش.
​

 

[BARAN_KH_Z]

+ تا بهم اعتماد نکنی و حرف نزنی، منم نمی‌تونم بهت کمک کنم!
- بعدش منو می‌کشه... ‌.
+ بهت قول میدم پیش من بهت هیچ صدمه‌ای نزنه!
- اون ترو هم می‌کشه.
+ از نظرت می‌تونه افسر پلیس رو به قتل برسونه؟
- آره.
​

 

[BARAN_KH_Z]

+ جواب نه!
- وقتی تو رو هم به قتل... .
+ زها، زها! بس کن دختر.
جات پیش من امنه، بهت قول میدم.
- میشه این پرسش‌ها رو برای یه وقت دیگه بذاری؟
+ نه، اگه کلمه به کلمه شروع کنی به حرف زدن، حرف زدن برات آسون میشه.
- از کجا بگم؟!

​

 

[BARAN_KH_Z]

- شب تولدم ساحل رو دید، هم‌دیگه رو بهم آشنا کردم.
+ آها.
- اما! این آشنایی منجربه چیز دیگه‌ای شد!
+ واضح بگو.
- اون هر وقت بهم نگاه می‌کرد تنم درحال آتیش بود! انگار چشم‌هاش مثل چشم‌های ابلیس داغ بود!
+ در اصل می‌گی بهت علاقه داشت؟​

 

[BARAN_KH_Z]

- بگم نه دروغ گفتم!
+ خب پس... .
زها! بهم بگو چطوری از تیمارستان آمد بیرون؟
- هر موقع می‌رفتم پیشش ساکت فقط بهم نگاه می‌کرد، گاهی اوقات دفتر طراحی که براش خریده بودم رو از زیر تختش بر می‌داشت و پرتره منو می‌کشید!
+ جالب شد.​

 

[BARAN_KH_Z]

- روان‌شناس‌های اون تیمارستان وقتی می‌دیدن داره بهبود پیدا می‌کنه از تیمارستان مرخصش کردن.
اون روز بابت بهبودش خوشحال شدم، بهش گفتم:
- خونه‌ت کجاست؟
هیچی نمی‌گفت!
یکم پرس‌وجو کردم تا فهمیدم تنهاست...!​

 

[BARAN_KH_Z]

+ بعدش چیشد؟
- با پولی که برای بازسازی دفتر نگه‌داشته بودم، خونه‌ای اجاره کردم و با کمک ساحل وسایل اون خونه رو جور کردم.
+ هنوزم مشکل روانی داشت؟
- اوایل خوب بود، اما... .​

 

[BARAN_KH_Z]

+ اما چی؟
- اخلاقش کم‌کم عوض میشد!
مثل یک دردنده میشد، خیلی سعی کردم تا برش گردونم به تیمارستان تا درمان کامل بشه اما!
حتی اونا هم ازش ترس داشتن، یک تهدید برای بقیه بیمار‌ها بود.​