دلنوشته {پژواک تنهایی} اثر •نادیه.د کاربر انجمن رمان بوک•

[♡Nadieh♡]

موضوع دلنوشته :پژواک تنهایی
دلنویس: نادیه .د
ژانر : عاشقانه، تراژدی
ناظر: @DEVIL
مقدمه: چگونه اغاز کنم؟!
چگونه بیان کنم دلتنگی را، که نفس کم نیاید و دل طاقت دوری داشته باشد؟
چگونه از فراق بگویم و دم نزنم؟
ازنبودن‌ها؛ نخواستن ها... .
چگونه نفس کشیدن‌هایم را کنترل کنم، وقتی نه دیگر نفسی مانده و نه دل، طاقت شکایت و زاری را دارد... !

 

[اولدوز]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.

حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[ قوانین تایپ دلنوشته]
پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[ تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]
بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[ تاپیک درخواست تگ دلنوشته]
پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[ تاپیک درخواست جلد ]
و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[ تاپیک اعلام پایان دلنوشته]
دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]
با آرزوی موفقیت برای شما،
♡تیم مدیریت تالار ادبیات♡​

 

[♡Nadieh♡]

هواسرد است، مثل سرمای وجود، مثل یک آدم برفی که به سرما عادت کرده است .
گرمیبرایش معنای ندارد .
برای انسان هم سرد بودن فرقی ندارد... .
وقتی انسان عادت کند به نبودن‌ها، دیگه برایش فرقے ندارد بودن یا نبودن .
سخت است از دوری نوشتن، دم نزدن برای یڪ لحظه با او بودن .
آه، کجایے که دیگر گریه‌های شبانه هم نمیتواند این درد خفته را آرام کند .
نمیتواندمرهمی باشد بر زخم های ایجاد شده... .

 

[♡Nadieh♡]

دلم تنگ است، تنگِ دیدنِ چهره‌ی همچون ماهت... .
تنگِ حرف‌های نیمه شب حرف‌هایی که همچون آب زلال بخش وجود؛ بود‌.
خسته نشده‌ای؟! خسته نشده‌ای از نیامدن و چشم نگشودن؟!
ماه آمد رفت با هوای ابری؛ با مه؛ اما، تو نیامدی ماه آمد، او آمد، اما...تو نیامدی!
مگر آسمانِ بدون ماه هم می‌شود؟! مگر می‌شود آسمان دلتنگِ ماه شود و تمنای او را کند و او نباشد؟!
برگردبه خاطر آسمانی که تمنای وجودت را دارد... .
برگرد، نگذار بی‌فروغ بماند از نبودن‌ها... .
نگذاردل آسمان هم از نبودن‌ها بگیرد.

 

[♡Nadieh♡]

پاییزرفت، پاییز رفت زمستان آمد.
نیامدی! برگ ها ریختند همچون اشک‌هایم
اشک هایی که گرچه بی صدا بودند اما دل سنگ هم برای مرواریدهایم آب می‌شد... .
چگونه طاقت دیدن مرواریدهایم را داشتی دم نزدی، دلت طاقت آورد؟!
چگونه از فراق بگویم؟! که نه مرواریدی ببارد نه نفس در حنجره‌ام گیر کند و راه نفس کشیدنم را نبندد.
تو باز هم نیامدی...!

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​