واژهٔ «پیرنگ» در داستان به معنای روایت حوادث داستان با تأکید بر رابطهٔ علیت(علت دلیل به وجود آمدن معلول است.) می‌باشد. واژهٔ پیرنگ توسط جمای میرصادقی برای این معنی از هنر نقّاشی وام گرفته شده است؛ همانند طرحی که نقّاشان بر روی کاغذ می‌کشند و بعد آن را کامل می‌کنند یا پی ساختمان که معماران می‌ریزند و از روی آن ساختمان بنا می‌کنند.
توجه به این نکته که طرح (پیرنگ) و خلاصه داستان با هم فرق دارند، ضروری است. در خلاصه داستان هدف نقل کلی و اجمالیِ داستان است در حالی که طرح، روایت نقشه (اسکلت) داستان با تأکید بر علیت داستان شکل گسترده طرحی است که نویسنده پیش از آفرینش داستان آن را ذهنی یا مکتوب طراحی کرده است. نسبت طرح و داستان در ادبیات داستانی با مفهوم طرح اولیه و نقاشی کامل شده در هنر نقاشی کم شباهت نیست.
