تاریخ پیوند دیرین و دیرپای حسینعلی بهاء با استعمار تزاری

[-pariya-]

منابع غیر بهائی، میرزا حسینعلی بهاء پیشوای بهائیان ( و نیز برادرش صبح ازل، پیشوای ازلیان) را به خبر چینی برای سفارت روسیه متهم می سازند. عبدالله بهرامی (از عناصر مشروطه خواه و دمکرات صدر مشروطه، و از صاحب آن.

 

[-pariya-]

منابع غیر بهائی، میرزا حسینعلی بهاء پیشوای بهائیان ( و نیز برادرش صبح ازل، پیشوای ازلیان) را به خبر چینی برای سفارت روسیه متهم می سازند. عبدالله بهرامی (از عناصر مشروطه خواه و دمکرات صدر مشروطه، و از صاحب منصبان عالی و وطن دوست نظمیه ی مشروطه ی دوم) می نویسد: «میرزا حسینعلی را عده ای از اشخاص مطلع، جزء خفیه نویسان سفارت روس معرفی نموده اند».

 

[-pariya-]

میرزا هاشم محیط مافی، از روزنامه نگاران عصر مشروطه نیز خاطر نشان می سازد که : بهاء و ازل، را پرتچی سفارت روسیه بودند.
جدا از صحت و سقم این اتهام، شواهد و قرائن متعددی وجود دارد که پیوند آشکار میان حسینعلی بهاء و روسها را مدلل می دارد و حتی مآخذ معتبر بهائیت ( همچون تاریخ نبیل زرندی و قرن بدیع) بدان تصریح دارند.

 

[-pariya-]

میرزا هاشم محیط مافی، از روزنامه نگاران عصر مشروطه نیز خاطر نشان می سازد که : بهاء و ازل، را پرتچی سفارت روسیه بودند.
جدا از صحت و سقم این اتهام، شواهد و قرائن متعددی وجود دارد که پیوند آشکار میان حسینعلی بهاء و روسها را مدلل می دارد و حتی مآخذ معتبر بهائیت ( همچون تاریخ نبیل زرندی و قرن بدیع) بدان تصریح دارند.

 

[-pariya-]

یکی از مهمترین و آشکارترین این شواهد، اقدام جدی و رسمی پرنس دالگوروکی ( سفیر روسیه در ایران زمان محمد شاه و ناصرالدین شاه قاجار) برای نجات حسینعلی بهاء (از زندان ناصرالدین شاه) پس از واقعه ی ترور نافرجام شاه، و بدرقه ی بهاء توسط مأمور سفارت تا مرز عراق(3) است که صدور لوح از سوی بهاء خطاب به تزار روسیه در تشکر از حمایت دالگوروکی (4) را در پی داشت.

 

[-pariya-]

تحقیق زیر، به بررسی پیوند دیرین میان بهاء و خانواده ی او با روسیه می پردازد. پیدا است که برای داوری و اظهار نظر پیرامون مسئله باید همه ی شواهد و دلایل تاریخی در این زمینه را ( که در پی می آید) کنار هم نهاد و با توجه به مجموع آنها، بلکه مجموع آنچه که در مقاله های پیشین و پسین آمده است، به نتیجه گیری و استنباط از حقایق تاریخی پرداخت، نه آن که شواهد و قرائن را از یکدیگر جدا ساخته

 

[-pariya-]

و داوری و اظهار نظر را بر پایه ی «تک بینی» و «جزئی نگری» ( که ظاهراً شیوه ی اعضای تشکیلات بهائیت ، برای لوث کردن مطالب و فرار از پاسخگویی منطقی و نقنع به آنها است) استوار کرد...

 

[-pariya-]

1. منسوبین نزدیک بهاء، منشیان سفارت روس

منابع تاریخی ( اعم از بهائی و غیر بهائی) از حضور بستگان نزدیک حسینعلی بهاء ( یعنی میرزا حسن نوری برادر بزرگتر بهاء و صبح ازل، میرزا مجید خان شوهر نساء خانم خواهر تنی بهاء(5) و میرزا ابوالقاسم خان و میرزا عبدالله خان آهی خواهر زاده های بهاء) به عنوان «منشی» در سفارت روسیه در ایران سخن می گویند.(6) چنانکه میرزا یوسف (شوهرعمه ی بهاء) نیز تبعه ی روسیه بود و با روسها روابط نزدیک سیاسی داشت.(7) ذیلاً به توضیحی درباره ی هر کدام می پردازیم.

 

[-pariya-]

الف) میرزا محمد حسن نوری

نشریه ی آهنگ بدیع، ارگان جوانان بهائی ایران، میرزا محمد حسن نوری را «از مؤمنین عهد» باب و بهاء می شمارد که «بسیار مورد عنایت» بهاء بود. وی در تاکر ( زادگاه آباء و اجدادی بهاء) زراعت می کرد و درگرفت و گیر بابیان در سال 1268 ق که پس از سوء قصد نافرجام آنان به ناصرالدین شاه رخ داد « تحمل صدمات فراوان» نموده.

 

[-pariya-]

میرزا محمد حسن در 1281 ق در گذشت و در حضرت عبدالعظیم(ع)، راهرو بین الحرمین، به خاک رفت.(8) زن وی، که دختر عموی میرزا آقاخان نوری محسوب می شد.(9)، قبلاً همسر میرزا آقا (برادر میرزا محمدحسن) بود که پس از فوت وی، توسط میرزا بزرگ نوری ( پدر بهاء و میرزا محمد حسن) به همسری میرزا محمد حسن در آورده شد