آموزشی چرا همیشه ادبی بنویسیم؟

[سایدآ]

همیشه هم نمی‌شود داستان را با زبان ادبی نوشت. هرچه زبان داستانی‌تر باشد، احتمال این که مخاطب به غیرواقعی بودنش پی ببرد بیشتر است. اما بعضی از ما به دنبال این هستیم که با زبان خاطره‌گونه داستان بنویسیم تا باورپذیری‌اش را بالا ببریم. برای این کار، تا جایی که می‌توانیم باید زبان را به سمت گفتار ببریم.

 

[سایدآ]

ویژگی‌های زبان گفتاری را می‌شود این‌طوری بیان کرد که:

از حروف عطف مانند "و"، "که"، "تا"، "به" و... بیشتر استفاده می‌شود و جمله‌ها دیرتر تمام می‌شوند!

مثلا: آنقدر دیر کرده بودیم و همه را منتظر گذاشته بودیم که فکر می‌کردیم همین که برسیم می‌ریزند سرمان و هرچه بخواهند بارمان می‌کنند و چیزی هم از شام به ما نمی‌رسد!

 

[سایدآ]

حروف اضافه را حذف می‌کنیم. مثلا: "به خانه رفتم" تبدیل می‌شود به "رفتم خانه"


فعل‌ها را به از آخر برمی‌داریم و به وسط جمله می‌بریم. مثل "رفتم خانه"، "کشیدم کنار"، "برای همیشه گذاشتمش توی بقچه" و...


"ی" میانجی حذف می‌شود. مثال: صدایش به صداش، زانویش به زانوش، و...