آموزشی چگونه نویسنده شویم

[MHP]

سلام در این تایپک میخواهیم قدم به قدم نویسندگی را باهم یاد بگیریم!
پس با ما همراه باشید و به نکات خوب توجه کنید.
یه چیز مهم بعضی‌ها می‌گویند نویسندگی بدون استعداد نمیشود. نویسنده ای که استعداد نداشته باشد نوشته هایش به درد خواندن نمیخورد،نویسنده ای که...
خواستم بگم اینا همش مضحک است!
باید بگویم بیشتر نویسنده های معروف حتی اگه استعداد هم داشتند چیز مهم تری موجب شده اونا معروف شوند!
علاقه و از همه مهمتر پشتکار قوی!
پس به شما پیشنهاد میکنم اگه به این کار علاقه دارید به حرف هیچکس گوش ندهید و تلاش کردن را شروع کنید!
به امید موفقیت نویسندگان.

 

[MHP]

اولین کاری که به شما پیشنهاد می‌کنم، خواندن کتاب هایی در این رابطه وجود دارد است:


1_کتاب قصه‌ها از کجا می‌آیند؟

این کتاب از نشر اطرافه که یکی از ناشران خوشنامی است که در زمینه‌های متفاوتی کتاب‌های مختلفی را منتشر کرده!
کتاب قصه‌ها از کجا می‌آیند، نوشته اصغر عبداللهی است که در جشنجواره فجر سیمرغ بهترین نویسنده را برای فیلم خانه خلوت برده!
اصغر عبداللهی در این کتاب به مخاطبانش یاد می‌ده که چگونه بهترین ایده را پیدا کنند و به آن ایده بپردازند و در نهایت اون رو به بهترین شکل ممکن بسازه!


2_لوازم نویسندگی

نادر ابراهیمی در کتاب «لوازم نویسندگی»، دوستداران نویسندگی رو با یک مجموعه اصول و قواعد مقدماتی در داستان‌نویسی آشنا می‌کند و روش‌های جذابی برای محک زدن نوشته‌های خودش و دیگران پیشنهاد میکند!
ایشان لوازم و ابزارهای نویسندگی رو از «استعداد» آغاز کرده است و سپس درباره‌ی انگیزه، اراده به نویسندگی، احساس و عاطفه‌ی خاص، جهان‌بینی و اعتقاد، تسلط بر زبان، عشق و دوست‌داشتن، مطالعه‌ی عمومی و… سخن گفته اند. پس ببینید استعداد فقط یه قدم برای نویسندگی و ان را میتوانیم ایجاد کنیم از یاد نبرید!


3_هنر رمان

رمان معروف‌ترین شکل ادبی دنیای ماست.
نمی‌توانیم تعریف جامعی از رمان ارائه بدیم که همه‌ی انواع گوناگون اون رو در برگیره و موضوع و ماهیت آن را کامل معرفی کند.
کتاب‌های معدودی هم در زمینه‌ی رمان‌نویسی ترجمه شده ان!
«هنر رمان» یک کتاب نویسندگی کاربردی که به تاریخچه‌ی پیدایش رمان، ساختار و جایگاه ادبی آن می‌پردازد!
ناصر ایرانی، نویسنده‌ی این کتاب آموزش نویسندگی رمان ، دانشنامه‌ای مختصر برای آموختن رمان‌نویسی را در اختیار دوستداران نویسندگی، قرار داده.
ناصر ایرانی در مقدمه‌ی کتاب هنر رمان گفته است: «هنر رمان همانند هنر شعر، چهار رکن دارد. چهار رکن هنر رمان این‌هاست: جهان، رمان‌نویس، رمان و خواننده. شناخت اجمالی این چهار رکن و نقشی که هر کدام‌شان در هنر رمان دارند و نسبتی که با هم دارند و تأثیری که بر هم می‌گذارند مقدمه‌ی لازمی است برای شناختِ رمان.»

 

[MHP]

«من ده سال از عمر نویسندگی‌ام را به خاطر یک دروغ بزرگ تلف کردم. در دهۀ بیست‌سالگی، از خیر رؤیای نوشتن گذشتم چون می‌گفتند نویسندگی آموختنی نیست. می‌گفتند نویسنده‌ها از شکم مادر، نویسنده به دنیا می‌آیند.»

جیمز اسکات بل چندین سال از عمرش را به پای این دروغ از دست داده است پس دیگر لازم نیست من و شما هم چنین توهماتی را باور کنیم.
نویسندگی به استعداد نیاز ندارد.
چه کسی می‌خواهد به شما بگوید که استعداد نوشتن دارید یا نه؟
آیا متر و معیاری برای سنجش استعداد نویسندگی وجود دارد؟
البته که وجود ندارد.
در ضمن این را هم باید بدانیم که همۀ ما قدری استعداد نوشتن داستان را داریم.

همۀ ما داستان‌نویس هستیم. وقتی چشم‌هایمان را می‌بندیم و صحنه‌ای از زندگی را در ذهن خودمان خلق می‌کنیم، برای اطرافیانمان دیالوگ‌هایی می‌آفرینیم و تصور می‌کنیم که آن‌ها دارند این دیالوگ‌ها را می‌گویند.
ما حتی در خواب هم برای خودمان داستان تعریف می‌کنیم.

ذهن همۀ ما قصه‌گو متولد شده است. ما هرروز چندین و چند قصه برای خودمان می‌بافیم، با آن‌ها خوشحال می‌شویم یا از فرط ناراحتی با این قصه‌های خیالی گریه می‌کنیم.
وقتی نوشتن، یک استعداد ذاتی نباشد پس مهارت است؛ یعنی چیزی که می‌شود آن را با تمرین و تکرار فراگرفت. اینجاست که نقش کلاس‌های نویسندگی پررنگ می‌شود.
قرار نیست این کلاس‌ها فرمولی جادویی برای نوشتن رمان را تجویز کنند اما یک کلاس خوب نویسندگی می‌تواند راه را از بیراهه جدا کند، اصول را یاد بدهد و شما را از آزمون‌وخطاهای بیهوده نجات بدهد.

 

[MHP]

الیزابت گیلبرت که نویسنده‌ای موفق و جهانی است نگاهش را در مورد شغل نوشتن این‌گونه توصیف می‌کند:

«من همیشه احساس کرده‌ام اینکه از خلاقیتتان انتظار داشته باشید که به‌طور منظم به شما چک دستمزد بدهد، خیلی بی‌رحمانه است.

من تمام مدتی که در حال تمرین نویسندگی بوده‌ام، شغل داشتم. حتی بعد از اینکه کتابم چاپ شد شغلم را رها نکردم چون نمی‌خواستم مسئولیت هزینه‌های زندگی را به دوش نویسندگی بگذارم. چون می‌خواستم خلاقیتم را امن و آزاد نگه‌ دارم.

من همیشه به‌سختی کار کرده‌ام تا خلاقیتم امن و آزاد بازی کند. این کار باعث شد من حامی خودم باشم.»

همۀ نویسنده‌ها باید حامی خودشان باشند تا خلاقیتشان مجالی برای بروز پیدا کند.

به‌عنوان یک رمان‌نویس باید قبل از هر چیز به خودتان اعتماد داشته باشید. ایمان داشته باشید که خلاقیت لازم برای نوشتن را دارید.

باید اراده‌ای قوی داشته باشید تا از عهدۀ روزهایی که هیچ‌چیزی در ذهنتان وجود ندارد و به‌اصطلاح دچار خشک‌طبعی شده‌اید رهایی پیدا کنید. دارا بودن ارادۀ قوی به شما کمک می‌کند تا از عهدۀ ناملایمات این کار برآیید و بتوانید خلوت خوبی برای نوشتن ایجاد کنید.

اگر به خودتان ایمان نداشته باشید وقتی با سختی نوشتن مواجه می‌شوید ممکن است جا بزنید و برای همیشه از خیر نوشتن بگذرید.

به‌عنوان یک رمان‌نویس لازم است استقلال فکری داشته باشید. شما اصول و قواعد نوشتن را یاد می‌گیرید تا آن فکر منحصربه‌فردی را که در ذهنتان هست به بهترین شکل روی کاغذ بیاورید.

 

[MHP]

یک رمان‌نویس باید شامه‌ای حساس داشته باشد.

باید به هر چیز و هر کسی به‌عنوان یک سوژۀ خوب برای نوشتن فکر کند.

بهترین رمان‌ها آن‌هایی هستند که از دل اتفاقات روزمره بیرون می‌آیند. مردم با این نوشته‌ها همذات‌پنداری می‌کنند.

برای اینکه توانایی نوشتن رمان‌های همدلانه را در خودتان تقویت کنید، لازم است نویسنده‌ای تمام‌وقت باشید.

با شامه‌ای حساس، هر چیزی را در اطرافتان به خوراک نوشتن تبدیل کنید و از هر اتفاقی یک سوژۀ جدید بسازید.

ممکن است این سؤال برایتان پیش‌ آمده باشد که درست‌نویسی مهم‌تر است یا زیبانویسی؟

به عبارتی، مهارت داستان‌گویی مهم‌تر است یا ادبیات رمان‌نویسی؟

به‌عنوان یک رمان‌نویس باید یک داستان‌گوی ادیب باشید؛ یعنی هم محتوای خوبی داشته باشید و هم بتوانید این محتوا را به درست‌ترین و شفاف‌ترین شکل ممکن منتقل کنید.

 

[MHP]

اینجاست که به اهمیت خواندن و نوشتن به‌طور هم‌زمان پی می‌بریم.

یک رمان‌نویس برای اینکه بتواند مهارت فارسی‌نویسی و درست‌نویسی را در خودش تقویت کند باید برنامۀ مطالعاتی منظم داشته باشد و با خواندن متن‌های خوب و استاندارد به شیوۀ درست‌نویسی پی ببرد. در کنار این موضوع باید مهارت داستان‌گویی را با زیاد نوشتن و تمرین نویسندگی تقویت کند.

فاکنر می‌گوید: «نویسندگی، ۹۹ درصد ذوق، ۹۹ درصد انضباط و ۹۹ درصد کار و کوشش است.»

مثل هر کار جدی دیگری باید به رمان‌نویسی هم به‌عنوان یکی از اولویت‌های زندگی نگاه کنید تا بتوانید در آن موفق شوید.

ممکن است مجبور باشید از خیلی از تفریحات یا روابط خودتان بگذرید تا داستانی را تمام کنید. ممکن است مجبور شوید اتاقی یا مکانی به‌دور از شلوغی مهیا کنید و ساعت‌ها در تنهایی در آن بنویسید.

همین جدیت است که باعث تولید یک اثر خارق‌العاده می‌شود.

تولستوی می‌گوید: «من زیاد کتاب می‌خوانم و کم می‌نویسم.

این غلط است. فلان نویسنده برعکس، زیاد می‌نویسد و کم می‌خواند. این هم غلط است.»

باید بین نوشتن و خواندن تعادل برقرار کرد؛ اما فراموش نکنید که شرط لازم برای تبدیل شدن به یک رمان‌نویس حرفه‌ای رمان‌خوانی حرفه‌ای است.

مطالعۀ جدی هر رمان می‌تواند یک کلاس نویسندگی باشد. همین‌طور که نوشتن هر متن کوتاه و انتشار آن روی وبلاگ یا وب‌سایت می‌تواند بهترین مشق نوشتن رمان باشد.

کمال‌گرایی در نوشتن یعنی چه؟ یعنی فکر کنید می‌خواهید بهترین اثر عالم را خلق کنید؛ یعنی این‌قدر وسواس به خرج بدهید تا آخر از خیر نوشتن رمان بگذرید.

کمال‌گرایی در نوشتن رمان می‌تواند فلج‌کننده باشد و برای همیشه دست‌نوشته‌هایتان را در کشوی اتاق‌خوابتان نگه دارد. فراموش نکنید که شما قرار نیست بهترین اثر عالم را خلق کنید.

برای نوشتن بهترین رمان هم به کسی تعهد نداده‌اید. شما می‌نویسید تا دستتان برای نوشتن به‌مرورزمان قوی شود. نوشتن دائمی بهترین راه برای تبدیل‌شدن به نویسنده‌ای حرفه‌ای است.

 

[MHP]

مطالعۀ جدی هر رمان می‌تواند یک کلاس نویسندگی باشد.

همین‌طور که نوشتن هر متن کوتاه و انتشار آن روی وبلاگ یا وب‌سایت می‌تواند بهترین مشق نوشتن رمان باشد.

کمال‌گرایی در نوشتن یعنی چه؟

یعنی فکر کنید می‌خواهید بهترین اثر عالم را خلق کنید؛ یعنی این‌قدر وسواس به خرج بدهید تا آخر از خیر نوشتن رمان بگذرید.

کمال‌گرایی در نوشتن رمان می‌تواند فلج‌کننده باشد و برای همیشه دست‌نوشته‌هایتان را در کشوی اتاق‌خوابتان نگه دارد.

فراموش نکنید که شما قرار نیست بهترین اثر عالم را خلق کنید.

برای نوشتن بهترین رمان هم به کسی تعهد نداده‌اید. شما می‌نویسید تا دستتان برای نوشتن به‌مرورزمان قوی شود.

نوشتن دائمی بهترین راه برای تبدیل‌شدن به نویسنده‌ای حرفه‌ای است.

 

[iso]

درود و خسته نباشید به نویسندگان رمان بوک
عزیزان نو قلم و نوپا؛ در این تایپیک تمام قواعد و نکات ریز نویسندگی اشنا خواهید شد
توجه! هرگونه کپی برداری، درصورت مشاهده برابر با برخورد جدی کادر مدیریت!
و قبل از شروع هرچیز 《فقط》تمرین به شما کمک می‌کنه تا به یک نویسنده حرفه‌ای تبدیل بشید!

خب؛ ساختار رمان چیه؟​

ایده و گسترش آن
نام انتخابی شما برای رمانتون
ژانر
خلاصه
مقدمه
پیرنگ یا خط داستانی
سیر رمان (در ادامه، تفاوت پیرنگ و سیر رمان توضیح خواهم داد)
نثر
شخصیت پردازی
آغاز
زاویه دید
توصیفات و انواع آن
دیالوگ
منولوگ
صحنه پردازی
پایان داستان

 

[iso]

مقدمه ای برای شروع:
نویسندگی، تجربه ی علمی و اموزش و تجربه رو ترکیبی به همراه داره. برای به دست اوردن به این‌که 《چی باید نوشت؟》، نقشِ شناخت نیازها و زمان اولویت‌ها مؤثرن! حضور در جامعه در این شناخت کمک اساسی رو به همراه داره. برای (چگونه نوشتن) هم الزمِ که در سه محور، کار به صورت خیلی جدی قرار بگیره!...
:
1_آموزش
2_تجربه و تمرین
۳_مطالعه ی آثار خوب

♡ایده و نحوه گسترش رمان◇​

●ایده یا سوژه یابی، اصلی ترین قسمت رمانِ یا یک پادشاه برای قلمروشه! مثل؛ موتور برای چرخش یک ماشین عمل می‌کنه!
حالا؛ این موتور ما یک تیکه فلزه و ساکِنِ، یا یک دنیای گسترده‌ای که محرک رمانه و درون خودش سرزمینی داره؟
که این موضوع بر می‌گرده به چشم تیزبین یک نویسنده که ذره‌بین‌اش رو فوکوس کنه توی دنیای اطرافش!
●نویسندگان عزیز؛ توجه کنند که ایده از آسمون نازل نمی‌شه! ترک دیوار اتاق کار هم چیزی الهام نمی‌کنه! یا از نظیر این جملات فعل بداهه!
همون‌طور که توی مقدمه گفتم؛ حضور توی جامعه و نگرش به این موضوع کمک بزرگی داره.
●نحوه‌ی پیدا کردن سوژه هم خیلی راحتِ(اما گسترشش به ذهن خلاق نویسنده احتیاج داره). می‌شه از مجله‌ها، روزنامه‌ها، نشستن پای درد و دل‌ها، حرف‌های ادم‌ها و واکنش‌هاشون در زندگی و نحوه‌ی زندگی کردنشون و... سوژه پیدا کرد!

 

[iso]

☆نام انتخابی شما برای رمانتون☆​

اسم رمان باید به گونه‌ای باشه که پیام دریافت شده و صحنهایی که توسط سیر رمان در ذهن شکل می‌گیره رو بیان‌گو باشه!
و با ژانر هم‌خونی داشته باشه.
ارتباط محکم و استواری دارا باشه، یا یک نماد کلی از محتوای درونی رمان!
مثلا؛ ما نمیایم برای ژانر جنایی اسم 《پاستیل خرسی من》 بذاریم.
نکاتی که باید رعایت شه:
●ریشه اسم صحیح انتخاب شه. (براساس تاریخی که اسم رمان نوشته شده! "تاریخ نوشتن رو نمی‌گم"
مثال اگه رمان برای زمان پهلوی نوشته شده بر همون اساس اسم دوران پهلوی انتخاب شه. که برای رمانی با ریشه تاریخی بهترین گذینه اسم‌هایی که بشه تحلیل کرد و معانی مربوطی داشته باشه!
●اسم بتونه در نقش هویت ثابت رمان قد قلمداد کنه!
●اسم با ژانر همخونی داشته باشه!
●اسم تکراری نباشه
●اجزای تشکیل دهنده خوبی داشته باشه. (که به خلاقیت شما بستگی داره)