آموزشی چگونه یک نمایشنامه 10 دقیقه ای بنویسیم

[شاهدخت]

4. یک شخصیت برای رسیدن به آنچه میخواهد، حرف میزند. همة شخصیتها دارای رویایی هستند. همین رویاهاست؛ که آنها را ویژه میکند. حال، این رویاها چگونه برآورده میشوند؟ چرا برآورده نمیشوند؟ چگونه به خود شخصیتها برگردانده میشود؟

 

[شاهدخت]

5. یک شخصیت باید به نحوی به دور از تعادل باشد. شخصیتهای واقعی در بعضی شرایط، افراطی عمل میکنند. در موارد دیگر تفریط میکنند. اگر بین آنچه شخصیتهای شما میگویند و عمل میکنند، ناهمخوانی وجود دارد، احتمالاً شما تئاتر نمینویسید.

 

[شاهدخت]

6. وقت را صرف گفتن از چیزی که قابل نمایش داده شدن است، نکنید. تصاویر بسیار قدرتمندتر از کلمات هستند.

 

[شاهدخت]

7. عدم بازگشت، جزئی از هر نمایشنامه بزرگ است. قهرمان، مسیر را طی میکند. اکنون دیگر هیچ راهِ بازگشتی نیست!

 

[شاهدخت]

8. هیچگاه شخصیتهایتان را به راحتی رها نکنید! اگر چنین کنید، هرآنچه به آنها مربوط میشود، دیگر بیمعنی میشود. آنها با داستانشان فرار میکنند- اما به صورت نابجا!

 

[شاهدخت]

9. هر قهرمان باید سفری را طی کند. اما نقطة آغاز و پایان آن باید کاملاً متفاوت از هم باشد. اتفاقات بزرگی رخ میدهد- نه زندگی روزمره با اعمال تکراری مثل قهوه ریختن و سیگار روشن کردن. رویدادهای دگرگون شده زندگی. اگر نقطة پایان قهرمان شما همان جایی باشد که از آن آغاز کرده بود، باید به جهنم برود و برگردد تا به آن برسد.

 

[شاهدخت]

10. ببینید چه چیز در نمایشنامه شما جهانی است. اینها درواقع پنجره هایی هستند، که به ما اجازه میدهند به دنیای شما وارد شویم.

 

[شاهدخت]

11. به خاطر داشته باشید که نقطة اوج داستان شما جایی است که ماجرا یا میبرد یا میبازد! مخاطبان پاداش توجه خود را میگیرند. (تسویه حساب بزرگ!) معیار یک نمایشنامه خوب، قدرت خوداکتشافی آن است.

 

[شاهدخت]

12. تمام جزییات در آخر داستان به هم میرسند. (به قاعده 2 رجوع کنید) به هرحال به هر طریقی ما باید برسیم به همان استخوان. سعی کنید از شر استخوان خلاص شوید.

 

[شاهدخت]

[موفق باشید]