دین و مذهب چین چه مذهبی دارد؟

[.Blue]

چین چه مذهبی دارد
اثرات مذهب در جامعه چین و همچنین فلسفه اضافه بر روحانیت، تاثیر بسیاری بر روی هنر، فرهنگ اجتماعی و حتی ساختار جامعه این کشور گذاشته است. سه مکتب تائوئیسم، بودائیسم و کنفسیوسیسم، در کنار هم و با اثربخشی از هم و یا حتی تغییر یکدیگر بر مردم کشور چین سلطه داشته و بینش مطلوبی را در کنار مدرنیته به مردم کشور چین القا کرده است. شرکت وانیکس برای آگاهی بیشتر شما عزیزان در مورد باورهای مردم چین و مذهب در کشور چین، این مقاله را تدارک دیده است.

 

[.Blue]

مذهب بودائیسم در کشور چین

دین بودائیسم در کشور چین قدمتی بسیار طولانی داشته و در شکل گرفتن فرهنگ و سنت چینی نقش خیلی مهمی ایجاد کرده است. در طول مدت‌های زیاد، بوداییان در کشور چین تحت رهبران متعدد با حمایت و حتی آزار و چالش روبرو شده‌اند. ولی این مذهب همچنان در کشور چین باقی مانده و امروزه چین به عنوان عظیم‌‌ترین جمعیت بودایی دنیا به شمار می‌رود. دین بودائیسم در زمان دودمان هان و در حدود ۲۰۰۰ سال پیش از طرف تاجران از راه جاده ابریشم از کشور هند به سرزمین‌های چین رسید. این مذهب در اوایل قرن یکم میلادی در کشور چین پدیدار شد. پس از گذشت زمانی و به وسیله تبلیغ و ترجمه فراوان این مذهب به زبان چینی به وسیله راهبان این ادیان رشد و نمود کرد.

 

[.Blue]

مذهب تائوئیسم در چین
مکتب تائوئیسم که به معنی راه زندگی می‌باشد مخلوطی از فلسفه زندگی و دین است که یک فلسفه چینی تبار منسوب به لائو در ۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح بود که در نخست به مذهب مردم عوام در نواحی روستایی کشور چین تبدیل شد و تحت نظر حکومت تانگ تبدیل به دین رسمی این کشور شده بود. روایت فلسفه تائو اینگونه است که یک نیروی ماورای انسانی و کیهانیست که در همه جا حضور و جاری می‌باشد.تائوئیسم دینی است که بر اساس آموزه‌های تائو راه رسیدن به تعامل و زندگی که تائو سر منشع همه چیز است و قاعده اصلی آن پیروی کردن از سرنوشت یا جریان طبیعی زندگی است. فرضیه اصلی تائوئیسم اصل تعامل و رابطه یانگ (درخشان) و یین (سایه‌ها) می‌باشد. امروزه و با گذشت مدت‌های زیاد از به وجود آمدن این دین همچنان طرفداران و معتقدان زیادی در چین و دنیا دارد.

کنفسیوس گرایی در چین
مکتب کنفسیوس در حقیقت یک مذهب یا دین مشخصی نیست. بلکه یک فلسفه و ایدئولوژی و نوع زندگی می‌باشد. کنفسیوس یکی از مطرح‌ترین فیلسوفان کهن چینی در حدود ۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح است که تفکر و فلسفه وی نقش بسزایی در نوع تفکر و فرهنگ مردم کشور چین در گذشته دور تا به امروز داشت. کنفوسیوس گرایی اکثرا به عنوان یک سیستم فلسفه اخلاقی اجتماعی و نه یک نوع دین مشخص می‌شود. جهت اطلاع بیشتر از شرایط واردات از کشور چین به ایران پیشنهاد میشود مقاله واردات ازچین را به وسیله سرچ در گوگل و وارد شدن به سایت وانیکس کمپانی بررسی و مطالعه فرمائید.

 

[.Blue]

دین اسلام در چین
تقریبا ۱.۹% از جمعیت کل کشور چین به دین اسلام روی آورده‌اند. این مذهب در قرن هفتم میلادی در نواحی از کشور چین امروزی معرفی شد. اگرچه مسلمانان در کلیه استان های کشور چین سکنی گزیده‌اند، بیشترین تعداد مسلمان را می‌توان در نواحی خودمختار شینجیانگ یوقور (Xinjiang Uyghur)، و همچنین نواحیه خودمختار نینگشیا هوی Ningxia Hui))، استان گانسو (Gansu) و استان کینگهای (Qinghai) رویت کرد. اکثر قریب به اتفاق مسلمانان در کشور چین پیروان اسلام از نوع اهل تسنن می‌باشند.

مذهب مسیحیت در چین
دین مسیحیت برای نخستین بار در قرن هفتم میلادی به کشور چین معرفی شد. با ورود یک شخص مسیحی ایتالیایی به نام ماتئو ریچی به کشور چین در اواخر قرن شانزدهم میلادی و اوایل قرن هفدهم میلادی شروع شد. شخصی به نام رابرت موریسون، اولین مبلغ مذهب پروتستان به کشور چین، در اوایل سال ۱۸۰۷ میلادی به نمایندگی از انجمن مبلغان شهر لندن به کشور چین سفر کرد. کتاب مقدس انجیل را به زبان چینی ماندارین ترجمه و تفسیر کرد. در قرن ۱۹ میلادی بسیاری از مبلغان دین مسیحیت به خصوص به شهرهای دریایی به کشور چین آمدند، در اواسط قرن ۱۹ میلادی، دین مسیحیت به یک نیروی عظیم سیاسی مبدل شد. و در آخر با به را انداختن یک جنگ داخلی وحشتناک موجب کشته شدن ۲۰ میلیون انسان شد. فعالیت مبلغین در سال ۱۹۴۹ میلادی بطور کامل ممنوع اعلام شد.

چرا اسلام در چین امنیتی شد؟
بعد از روی کار آمدن کمونیست‌ها، مسلمان‌ها با یک سری چالش‌ها مواجه شدند. انقلاب فرهنگی در اواخر سال ۱۹۶۸ میلادی می‌کوشید جامعۀ کشور چین را یک دست و همسان سازی کند. می‌دانید که بیشتر مردم کشور چین از نژاد «هان» هستند و به استثنای بعضی بخش‌ها، چین مجموعه و جامعۀ تقریبا یک دست و متحدی است. به دلیل همین دیدگاه فرهنگی و اجتماعی سال ۱۹۶۸ مجموعه‌ای از چالش‌ها پدید آمد که قسمتی از آن دامن‌گیر مسلمان‌های نژاد اویغور در نواحی سینک‌ کیانگ شد. قسمتی دیگر نیز دامن مغول‌های موجود در تبت را گرفت.