موضوع نویسنده
Negin jamali
سطح
0
مدیر تالار ادبیات
پرسنل مدیریت
مدیر تالار ادبیات
منتقد ادبیات
ناظر ادبیات
ناظر تایید
فعال انجمن
- Feb
- 3,060
- 2,383
- مدال‌ها
- 2
معرفی کتاب کتاب زامار
- نویسنده موضوع Negin jamali
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
Negin jamali
سطح
0
مدیر تالار ادبیات
پرسنل مدیریت
مدیر تالار ادبیات
منتقد ادبیات
ناظر ادبیات
ناظر تایید
فعال انجمن
- Feb
- 3,060
- 2,383
- مدال‌ها
- 2
| کد کتاب: 43750 |
| شابک: 978-6001873706 |
| قطع: رقعی |
| تعداد صفحه: 288 |
| سال انتشار شمسی: 1400 |
| نوع جلد: شومیز |
| سری چاپ: 2 |
| زودترین زمان ارسال: ۱۷ فروردین |
قسمتی از کتاب زامار، اثر کاملیا کوشش:
پیرمردها روبروی الماس (قهوه خانه) وا رفتند و کنار برکه چنبره زدند. کهنه پارچه هایی دودگرفته و ریش شده، دور تن لاغرشان پیچ خورده بود. شبیه هر چیزی بودند غیر از آدمیزاد. پوست چروک و سیاهشان روی استخوان لق می زد و چشم و دهانشان خوب پیدا نبود. کل و بی مو می لرزیدند و به اطراف نگاه می کردند. یکی صورت سوخته، گردنش خمیده بود و آبی لزج از حفره دهانش بیرون می ریخت و دیگری با دست هایی نازک و تاول زده خودش را می خاراند. چیمن مات مانده بود، نمی دانست آنچه روبرویش می بیند جن است یا آدمیزاد. بیشتر به مردگانی شبیه بودند که خاک گور را پس زده اند. خاک وخلی و گوشت ریخته. چند لحظه پیش، چینی داده بود به پرو گلی تمیزی (دستمال گردگیری تمیز) و به دیوار قهوه خانه کوبانده بود که آن ها را دید. نمی دانست با این شبه آدم ها که مات نگاهش می کنند چه کند؟! مردها هیچ کدام پیداشان نبود، همه رفته بودند رد کارشان و چیمن را با قهوه خانه تنها گذاشته بودند. خالو هم رفته بود، خالو حمیدی که همیشه از خروس خوان تا دم غروب یکریز هوره (آواز اساطیری) می خواند و چای غلیظ به حلق می ریخت، حالا زودتر از همیشه جل وپلاسش را جمع کرده و رفته بود.
پیرمردها روبروی الماس (قهوه خانه) وا رفتند و کنار برکه چنبره زدند. کهنه پارچه هایی دودگرفته و ریش شده، دور تن لاغرشان پیچ خورده بود. شبیه هر چیزی بودند غیر از آدمیزاد. پوست چروک و سیاهشان روی استخوان لق می زد و چشم و دهانشان خوب پیدا نبود. کل و بی مو می لرزیدند و به اطراف نگاه می کردند. یکی صورت سوخته، گردنش خمیده بود و آبی لزج از حفره دهانش بیرون می ریخت و دیگری با دست هایی نازک و تاول زده خودش را می خاراند. چیمن مات مانده بود، نمی دانست آنچه روبرویش می بیند جن است یا آدمیزاد. بیشتر به مردگانی شبیه بودند که خاک گور را پس زده اند. خاک وخلی و گوشت ریخته. چند لحظه پیش، چینی داده بود به پرو گلی تمیزی (دستمال گردگیری تمیز) و به دیوار قهوه خانه کوبانده بود که آن ها را دید. نمی دانست با این شبه آدم ها که مات نگاهش می کنند چه کند؟! مردها هیچ کدام پیداشان نبود، همه رفته بودند رد کارشان و چیمن را با قهوه خانه تنها گذاشته بودند. خالو هم رفته بود، خالو حمیدی که همیشه از خروس خوان تا دم غروب یکریز هوره (آواز اساطیری) می خواند و چای غلیظ به حلق می ریخت، حالا زودتر از همیشه جل وپلاسش را جمع کرده و رفته بود.
