معرفی کتاب کتاب شنل قرمزی

[Meliss]

معرفی کتاب قصه‌ها عوض می‌شوند 12: شنل قرمزی
کتاب قصه‌ها عوض می‌شوند 12: شنل قرمزی نوشته‌ی سارا ملانسکی، ادامه‌ی داستان‌های پرفروش و جذاب بچه‌ها و آینه‌ی جادویی را به تصویر می‌کشد. در این داستان ایبی و جونا به قصه‌ی شنل قرمزی با ماجراهای غیرقابل پیش‌بینی وارد می‌شوند.

موضوع کتاب قصه‌ها عوض می‌شوند 12: شنل قرمزی چیست؟

در این داستان پدر و مادر ایبی و جونا به سفر رفته‌اند و مادربزرگ از شهری دیگر برای مراقبت از بچه‌ها به خانه‌ی آن‌ها می‌آید. در زمانی که مادبزرگ کنار بچه‌هاست، ایبی به یک مهمانی دعوت می‌شود، اما مادربزرگ به او اجازه نمی‌دهد تا به این مهمانی برود. ایبی که دلش می‌خواست هر طور که شده به آن مهمانی برود به سراغ آینه‌ی جادویی رفت تا به کمک آن بتواند به مهمانی برود، اما آینه‌ی جادویی به جای مهمانی، ایبی و جونا را به قصه‌ی شنل قرمزی (Seeing Red) برد. حالا بچه‌ها باید راهی پیدا کنند تا شنل قرمزی و مادربزرگش را از دست گرگ بدجنس نجات دهند...

درباره‌ی مجموعه قصه‌ها عوض می‌شوند:

سارا ملانسکی (Sarah Mlynowski) در این مجموعه‌ی محبوب که از سری کتاب‌های پرفروش نیویورک تایمز محسوب می‌شود با ایده‌ای بکر و جالب داستان‌هایی را به رشته تحریر درآورده است که برای تمام کودکان جذاب است. در مجموعه قصه‌ها عوض می‌شوند (Whatever After) ایبی و جونا خواهر و برادری هستند که به تازگی به محله و خانه‌ای جدید نقل مکان کرده‌اند. ایبی به مدرسه‌ای جدید می‌رود، اما بعد از گذشت مدتی همچنان به آن عادت نکرده و دلتنگ دوستان قدیمی‌اش است.

یک شب جونا چیزی عجیبی در زیرزمین خانه‌ی جدیدشان می‌بیند؛ آینه‌ای که در زیرزمین تکان خورده و صداهایی از خودش در می‌آورد؛ جونا، ایبی را هم از خواب بیدار می‌کند تا او هم این آینه‌ی سحرآمیز را ببیند. جونا چند ضربه به آینه می‌زند و ناگهان آینه آن‌ها را به داخل خود کشانده و وارد سرزمین قصه‌ها و ماجراهای جذاب و قدیمی می‌کند. جونا و دیبی در هر داستانی که وارد می‌شوند مسیر آن را عوض کرده و پایانی غیر منتظره و بامزه برای آن رقم می‌زنند.

کتاب قصه‌ها عوض می‌شوند 12: شنل قرمزی مناسب چه کسانی است؟

کودکان سنین 7 تا 12 سال از خواندن این داستان جالب و فانتزی لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب قصه‌ها عوض می‌شوند 12: شنل قرمزی می‌خوانیم:

مامان‌بزرگ سر تکان می‌دهد. «بعد از این‌که بابا و مامانم به شیکاگو رفتن، من دیگه هیچ راهی برای رفتن به قصه پیدا نکردم. خیلی گشتم. حتی وقتی بزرگ شدم و ازدواج کردم و مامان شما دوتا به دنیا اومده بود، به همه‌چی دست می‌زدم. پنجره! آینه! درهای کمد! درهای‌ خونه! اما هیچی نه چرخید، نه بنفش شد. تازه اون موقع بود که فکر کردم شاید هر چی قبلاً بوده رفتن به قصه‌ها همه‌ش رؤیا بوده. اما امشب اون آینه رو توی زیرزمین خونه‌تون دیدم و فهمیدم.»

می‌گویم: «وای!»
مامان‌بزرگ می‌پرسد: «عجیبه که من الان اینجا با شمام؟»
می‌گویم: «آره. اما خیلی خوبه.»

با دقت به مامان‌بزرگ نگاه می‌کنم. برای یک لحظه خودم را در او می‌بینم. منظورم این است، چشم‌های ما شبیه هم هستند، دماغ‌هایمان هم عین هم است. موهای او هم مثل مال من فرفری است.