پزشکی کما یا حالت اغماء چیست؟

[Meliss]

کما (coma) را می‌توان حالتی از بیهوشی دانست که در آن فرد نسبت به محیط خود پاسخگو نیست. فردی که وارد کما می‌شود را نمی‌توان بیدار کرد و از او انتظار واکنش داشت. این موضوع می‌تواند در اثر آسیب به مغز، مانند آسیب شدید سر و یا کما بعد از سکته مغزی ایجاد شود. گام اولیه در این وضعیت مشورت با یک دکتر کما و یا اصطلاحا متخصص مغز و اعصاب است.

 

[Meliss]

حالت کما یا اغما به چه حالتی گفته می‌شود؟
فردی که در کما است بیهوش است و فعالیت مغزی کمی دارد. این دسته از افراد زنده هستند اما نمی‌توان آن‌ها را از خواب بیدار کرد. در واقع فرد هنوز زنده است، اما مغز در پایین‌ترین مرحله هوشیاری خود فعالیت می‌کند. آن‌ها معمولاً به صدا یا درد پاسخ نمی‌دهند. قادر به برقراری ارتباط و یا ایجاد حرکت نیستند. در طول دوره کما رفلکس‌های اساسی مانند سرفه و بلع تا حد زیادی کاهش می‌یابد.

 

[Meliss]

افراد به کمارفته تنها می‌توانند نفس بکشند. اگرچه برخی از افراد به یک دستگاه برای کمک به تنفس نیاز دارند. با گذشت زمان، فرد ممکن است به تدریج هوشیاری خود را به دست آورد و هوشیارتر شود.

برخی از افراد پس از چند هفته از خواب بیدار می‌شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به حالت نباتی و یا حداقل هوشیاری بروند. این وضعیتی است از آن به کما یا اغما یاد می‌شود.

 

[Meliss]

علائم ورود به کما چیست؟
کما یک اورژانس پزشکی است. تشخیص سریع آن می‌تواند زندگی فرد را نجات دهد. به عنوان مثال، یک فرد مبتلا به دیابت ممکن است با تزریق تصادفی بیش از حد انسولین، سطح قند خون خود را به طور خطرناکی کاهش داده باشد. درمان فوری در این نوع شرایط تهدیدکننده حیات بسیار مهم است.

به طور کلی، ترتیب تشخیص و درمان کما توسط پرسنل پزشکی زیر نظر یک متخصص مغز و اعصاب به شرح زیر است:

راه هوایی، تنفس، فشار خون و نبض فرد بررسی می‌شود.
دمای آن‌ها اندازه‌گیری می‌شود. دمای بالا ممکن است نشان دهنده تب و عفونت باشد، در حالی که دمای پایین نشان‌دهنده هیپوترمی است.
در صورت آسیب جدی به سر، بدن از نظر صدمات مورد بررسی قرار می‌گیرد.
پزشک علائم آسیب مغزی مانند لنگی کامل کل بدن یا الگوهای تنفس غیر معمول را بررسی می‌کند.
مردمک چشم می‌تواند اطلاعاتی در مورد علت کما ارائه دهد. به عنوان مثال، اندازه نابرابر مردمک می‌تواند نشان‌دهنده فشار در مغز باشد. این در حالی است که مردمک‌های دقیق می‌تواند نشان‌دهنده مصرف بیش از حد مواد مخدر باشد.
انواع آزمایشات خون می‌تواند طیف وسیعی از عوامل مهم از جمله تعداد گلبول‌های قرمز و سفید، سطح قند، سطح نمک، سطح الکل و سطح اکسیژن و دی اکسید کربن خون را بررسی کند.
آزمایش ادرار می‌تواند وجود سموم و قندها را نشان دهد.
اسکن مغز، از جمله سی‌تی و ام‌آرآی، ممکن است برای کمک به تشخیص آسیب‌های مغزی مورد نیاز باشد.
عفونت‌های مشکوک را می‌توان از طریق پونکسیون کمری بررسی کرد (مقدار کمی مایع مغزی نخاعی از ستون فقرات گرفته شده و در آزمایشگاه آزمایش می‌شود.

 

[Meliss]

کما یا مرگ موقتی چیست و به چه علت رخ می‌دهد؟
کما که به آن مرگ موقتی نیز گفته می‌شود می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود، از جمله:
آسیب‌های تروماتیک مغزی: این آسیب‌ها اغلب در اثر برخوردهای ترافیکی یا اعمال خشونت‌آمیز ایجاد می‌شوند.
سکته مغزی و کما: کاهش یا قطع شدن خونرسانی به مغز (کما بعد از سکته مغزی)، می‌تواند ناشی از انسداد شریان‌ها یا ترکیدن رگ خونی باشد.
تومورها: تومورهای مغز یا ساقه مغز می‌توانند باعث کما شوند.
کما ناشی از دیابت: سطح قند خون که خیلی بالا می‌رود (هیپرگلیسمی) یا خیلی پایین (هیپوگلیسمی) می‌تواند باعث کما شود.
کما به علت کمبود اکسیژن: افرادی که از غرق شدن نجات یافته‌اند یا کسانی که پس از حمله قلبی احیا شده‌اند ممکن است به دلیل کمبود اکسیژن به مغز وارد کما شوند.
اثر عفونت‌های مغزی در کما: عفونت‌هایی مانند آنسفالیت و مننژیت باعث تورم مغز، نخاع یا بافت‌هایی می شوند که مغز را احاطه کرده است. موارد شدید این عفونت‌ها می‌تواند منجر به آسیب مغزی یا کما شود.
تشنج: تشنج‌های مداوم می‌تواند منجر به کما شود.
سموم: قرار گرفتن در معرض سموم، مانند مونوکسید کربن یا سرب، می‌تواند باعث آسیب مغزی و کما شود.
اثر مواد مخدر و الکل در کما: مصرف بیش از حد مواد مخدر یا الکل می‌تواند منجر به کما شود.